تفاوت سرور اختصاصی و مجازی و هاست اشتراکی

در بخش های قبلی از آموزش راه اندازی سایت تفاوت هاست ویندوز و لینوکس و سرور داخل و خارج ایران و انتخاب هاستینگ مناسب مورد بحث و بررسی قرار گرفت. اما سوال دیگری که در این زمینه وجود دارد درباره تفاوت سرور اختصاصی و مجازی و هاست اشتراکی می باشد که در این مطلب آموزشی از سایت نواندیشان به آن پرداخته می شود.

تفاوت سرور اختصاصی و مجازی و هاست اشتراکی

هاست اشتراکی

اغلب سایت ها به ویژه سایت هایی که در شروع کار قرار دارند، از هاست اشتراکی استفاده می نمایند که ارزان تر و رایج تر نیز می باشند. در این هاست های اشتراکی، مدیریت کامل سرور بر عهده شرکتی است که میزبانی هاست را بر عهده دارد و هاست مربوطه از آنجا خریداری می شود. به همین دلیل فرد دغدغه ای در مدیریت سرور و تأمین امنیت آن نداشته و نیازی به دانش خاص برای مدیریت سرور ندارد. البته اگر قصد انجام کار ویژه ای بر روی سرور داشته باشید و یا تغییری در آن ایجاد کنید، می بایست از طریق پشتیبانی مربوطه اقدام نمایید که این عامل باعث می شود محدودیت هایی در این زمینه داشته باشید.

در این نوع سرویس ها، یعنی هاست های اشتراکی، یک سرور که اغلب یک سرور قوی می باشد، میان چند کاربر به اشتراک گذاشته شده و تقسیم می شود. میزان هارد، رم، سی پی یو و … بین کاربران سیستم تقسیم شده و به همین دلیل کاربران در استفاده از منابع محدود می باشند. در این حالت اگر سرویسی از منابع بیش از حد استفاده نماید و به سرور فشار بیاورد، ممکن است بر روی بقیه سایت های اشتراک گذاشته شده بر روی سرور نیز تأثیرگذار باشد. در این حالت سایت مربوطه بسته شده یا به اصطلاح suspend می شود.

هاست های اشتراکی علاوه بر محدودیتی که در پهنای باند دارند، امنیت کمتری را نیز نسبت به سرور های اختصاصی و مجازی دارند. اگر از طریق یک سایت به دلیل عدم رعایت نکات امنیتی، نفوذی به داخل سرور، صورت پذیرد، ممکن است کل سایت های میزبانی شده بر روی آن سرور تحت الشعاع قرار گرفته و دچار اختلال گردند و حتی هک شوند.

اغلب سایت های شرکتی و معرفی خدمات و سایت های شخصی به دلیل بازدید کمتری که دارند، از این نوع سرویس ها استفاده می نمایند. تا وقتی بازدید کمتر از ۱۰ ، ۲۰ هزار بازدید روزانه می باشد، این هاست ها به راحتی جوابگو هستند. البته توجه نمایید که آمار بازدید متفاوت با آمار بازدیدکننده است و ملاک در این زمینه آمار بازدید سایت می باشد. فروم ها و سایت های دانلودی اغلب منابع بیشتری از سرور را احتیاج دارند. این نوع سایت ها شاید حتی با بازدید کمتر نیاز به سرور قوی تری نیز داشته باشند.

سرور مجازی

سرور مجازی را شاید بتوان بین هاست اشتراکی و سرور اختصاصی در نظر گرفت. در این نوع سرورها، منابع چندسایت به اشتراک گذاشته می شود اما تعداد سایت ها نسبت به هاست اشتراکی خیلی کمتر بوده و اینکه منابع کاملا مجزا از یکدیگر هستند و هر سایت و سرور مجازی، منابع اختصاصی مربوط به خود را دارد. به نوعی که مشابه یک سرور اختصاصی می تواند عمل نماید. اغلب فقط CPU مشترک می باشد. یعنی CPU بین همه کاربران تقسیم می شود. ولی مابقی موارد برای هر سایت کاملاً اختصاصی می باشد. البته برخی سخت افزارها مانند پاور نیز مشترک هستند. یعنی اگر سرور اصلی خاموش شود، کلیه سرورهای مجازی که بر روی آن ساخته شده است، خاموش می شوند.

اشتراک CPU نیز دارای دو حالت هست. در حالت اول به عنوان مثال سرور دارای یک سی پی یو ۱۶ هسته ای می باشد که ۸ کاربر از این سرور استفاده می نمایند. همگی ۸ کاربر به این ۱۶ هسته دسترسی دارند و ممکن است سایتی زیاد و سایتی نیز کم از آن استفاده نماید. این نوع سرور مجازی را VPS یا Virtual private server می نامند. در حالت دوم سی پی یو ۱۶ هسته ای به ۸ سی پی یو ۲ هسته ای تقسیم شده و به هر کاربر یک سی پی یو ۲ هسته ای تعلق می گیرد و سایتی بیشتر از این مقدار نمی تواند استفاده نماید. این نوع سرور مجازی را نیز VDS یا Virtual Dedicated Server می نامند.

سرور مجازی از هاست اشتراکی انعطاف پذیر می باشد و برای هرکدام می توان یک سیستم عامل جداگانه نصب نمود. کاربرها به بخش های بیشتری از مدیریت سرور دسترسی دارند و اگر قصد ایجاد تغییری داشته باشند، می توانند این کار را انجام دهند. به نحوی که در سرور های لینوکسی به روت سرور و در سرورهای ویندوز به ادمین دسترسی دارند. هرچند محدودیت هایی در استفاده از آنها وجود دارد. به عنوان مثال ممکن است شرکت پشتیبانی سرور، اجازه نصب اسکریپت هایی که سنگین باشند و منابع زیادی را مصرف کنند را به کاربر ندهند. به خصوص در حالتی که سرور مجازی VPS می باشد و CPU بین کاربران مشترک می باشد. این نوع محدودیت در سرور مجازی VDS کمتر است.

سرعت و امنیت در سرور مجازی بیشتر از هاست اشتراکی بوده و پهنای باند هم به مراتب بیشتر است. این مسئله به دلیل تعداد کمتر کاربران بر روی یک سرور می باشد که باعث می شود، منابع در اختیار کاربران نیز بیشتر شود. سایت هایی که روی سرورهای مجازی قرار دارند، در صورت پربازدید شدن و بزرگتر شدن، اغلب از نظر CPU با مشکل مواجه می شوند. ارزش CPU زمانی بیشتر مشخص می شود که همزمان چندین کاربر در سایت مشغول انجام فعالیت هایی از اغلب ارسال مطلب، دانلود و … باشند و یا چندین اسکریپت و سیستم مدیریت محتوای مختلف بر روی هاست نصب باشد.

گاهی اوقات هاست های اشتراکی گران از سرور مجازی ارزان قیمت نیز بهتر و قوی تر عمل می کنند. ولی خب در کل هزینه این سرور نسبت به هاست های اشتراکی بالاتر بوده و اغلب به صورت ماهانه پرداخت می گردد.

سرور اختصاصی

این نوع سرورها، همانطور که از اسمشان کاملاً مشخص است، کاملا اختصاصی در اختیار کاربران قرار می گیرد و هیچ بخشی از آن بین حتی دو نفر هم به اشتراک گذاشته نمی شود. در این حالت مدیریت کامل سرور را در اختیار دارید و می توانید هر نوع نرم افزاری را بر روی آن نصب نمایید و حتی درخواست نصب سخت افزارهای خاص را نیز بدهند. البته در این حالت چون مدیریت سرور کاملاً بر عهده خود فرد است، نیاز به داشتن اطلاعاتی در زمینه مدیریت سرور نیز می باشد. مگر اینکه با صرف هزینه بیشتر مدیریت آن را در مواقعی که به مشکل می خورید و نیاز است به همان شرکتی که سرور را از آن خریداری کرده اید، بسپارید. به خصوص پیکربندی اولیه سرور که کار سختی بوده و البته اغلب یا به صورت رایگان و یا با دریافت هزینه ای خودشان این کار را انجام می دهند.

سرور اختصاصی به مراتب قوی تر از سرور مجازی و اشتراکی می باشد ولی هزینه آن نیز به مراتب بیشتر بوده و به صورت ماهانه پرداخت می گردد. قدرت هر سرور نیز صرفاً بستگی به مشخصات سرور دارد و مانند هاست اشتراکی و سرور مجازی، دغدغه تعداد کاربران استفاده کننده از سرور را ندارد.