به سوی شهرسازی دموکراتیک

شهرسازی جدید جهان (برنامه ریزی و طراحی شهری) در اوایل قرن بیستم در سایه حمایت و اقتدار دولت ها و با اهداف ساماندهی توسعه کالبدی شهرها به وجود آمد و از نظر اجرایی و علمی نیز، بیشتر از علوم فنی و مهندسی تأثیر پذیرفت. نتیجه اینکه، در قسمت اعظم سال های قرن بیستم، شهرسازی بیش از پیش زیر سلطه نظریه ها و رویه های دیوان سالاری و فن سالاری قرار گرفت. اما در چند دهه آخر قرن بیستم، به دنبال وقوع تحولات وسیع و شگرف فلسفی و سیاسی و اجتماعی در جامعه غربی، دانش شهرسازی ضرورتاً به سمت اهداف کیفی و اجتماعی توسعه و رویه های دموکراتیک و مشارکتی روی آورده است. بر این اساس در این مقاله سعی شده است که تصویری موجز ولی مدون از مبانی و رویه های شهرسازی دموکراتیک و چشم اندازهای آینده آن ترسیم گردد.