جستجو در تالارهای گفتگو

ابرها چند دسته هستند: ابرهايي كه ارتفاع كف آنها تا 2500 متر است، ابر پايين و آنهايي كه بين 2500 تا 5000 هستند، ابرهاي متوسط و بالاي 5000 متر از زمين را ابر بالا مي گويند (لازم به ذكر است كه اين اعداد با توجه به موقعيت جغرافيايي ايران مي باشند و براي مناطق مختلف كره زمين اين اعداد،دامنه متفاوتي پيدا مي كنند). به طور كلي، انواع مهم ابرها را مي توان به شرح زير بيان داشت: 1- ابرهای سیروس (cirrus): این ابرها از مرتفع ترین ابرها بوده و اغلب به صورت پرمانند و سفيد رنگ و شفاف (مملو از بلورهاي يخ) در آسمان ديده مي شوند. اين ابرها بعضاً به صورت دسته هاي منظم جدا از هم در آسمان ديده مي شوند كه در اين صورت موسوم به سيرو سهاي هواي خوب بوده ولي اگر توأم با ابرهاي سيرواستراتوس و آلتواستراتوس گردند، معمولاً علامت هواي بد مي باشند. 2- سیرواستراتوس (Cirrostratus) این ابرها را می توان سیروس های نازك تورمانندي دانست كه از ابرهاي كوچك سفيد و به هم فشرده به شكل گوله پشمي شكل يافته اند و به علت شفافيت خورشيد و ماه و ستارگان از پشت آنها قابل رويت بوده و اغلب هاله اي دور خورشيد و ماه تشكيل مي دهند. اين هاله نتيجه شكست نور به وسيله بلورهاي يخ معلق در هوا است. ظهور اين ابرها، علامت نزديك شدن هواي طوفاني بوده و به همين لحاظ، اين ابرها را مي توان پيش از فرا رسيدن هواي بد و يا حالتهاي طوفاني هوا مشاهده نمود. 3- سیروکومولوس (Cirrocumulus): اين ابرها اغلب از توسعه ابرهاي سيرواستراتوس حاصل شده و بدون سايه مي باشند و غالباً به جاي خورشيد و ماه، هاله اي در آسمان به وجود مي آورند. ساختمان آنها اغلب متشكل از قطعات سفيد رنگ بوده و معمولاً پيش از ابرهاي سيروس در آسمان ظاهر م يشوند. ظهور آنها در آسمان، مقدمه فرا رسيدن هواي ابري و طوفاني است. 4- آلتواستراتوس (Altostratus): اين ابرها به صورت لايه هاي يكنواخت و متحدالشكل خاكستري يا متمايل به آبي به صورت تركيبي از الياف، آسمان را مي پوشانند. به علت قشر ظريف اين ابرها ، تشخيص موقعيت خورشيد از پشت آنها امكان پذير است . معمولاً پس از پيدايش ابرهاي آلتو استراتوس، ريزش هاي جوي در سطح وسيعي به طور مداوم شروع مي گردد. 5- آلتو کومولوس (Altocumulus): اين ابرها شامل لايه ها و يا تكه هاي بزرگ گوي مانندي از قطرات ريز آب بوده كه معمولاً به صورت شيار و يا امواج نسبتاً منظمي مشاهده مي گردد. پديدار شدن اين ابرها در آسمان بيانگر شرايط بد هوا و ايجاد رعد و برق مي باشد. 6- استراتوس (Stratus): نوع اصلي اين ابر لاي هاي يكدست و شبيه مه مي باشد. ارتفاع اين ابر از سطح زمين بسيار كم است و بارندگي آن در دماي بالاي صفر درجه سانتي گراد به صورت ريزدانه مي باشد. 7- استراتوكومولوس (Stratucumulus): این ابرها دارای رنگی تیره و یا سفيد متمايل به خاكستري بوده و معمولاً به صورت دسته بزرگي از ابرهاي خاكستري با شكاف هاي روشن تشكيل مي گردد كه اغلب بيشتر آسمان را پوشانده و بارندگي آن به صورت ريزدانه مي باشد. 8- نيمبواستراتوس (Nimbostratus): این ابرها متراکم و فاقد شکل معینی بوده و تمام آسمان ر ا به طور نامنظم مي پوشانند . بارندگي هاي حاصل از اين ابرها اغلب مداومند. 9 - كومولوس (Cumulus): اين ابرها اغلب ساختمان گل كلمي دارند. قطعات پراكنده اين ابرها تقريباً داراي ارتفاع يكسان مي باشند. 10- كومولونيمبوس (Cumulunimbus): اين ابرها از توده هاي بزرگ ابر تشكيل شده كه رنگ سطح فوقاني آن متمايل به آبي و سطح زيرين آن كاملاً تيره مي باشد. بارندگي اين ابرها به صورت رگباري است و به نام ابرهاي رعدوبرق معروفند. برگرفته از بروشور آموزشی اداره کل هواشناسی استان همدان. برای دیدن تصاویر بیشتر و دسته بندی دقیقتر به آدرس زیر بروید: [color=#036c9b][Hidden Content]] [indent] برای استفاده ار دوره آموزشی سریع ناسا با آدرس زیر مراجعه کنید: [Hidden Content]