جستجو در تالارهای گفتگو

[h=1] ترمیم بافت آسیب دیده قلب با سلول‌های آموزش دیده [/h] » سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان کد خبر: 94103018399 چهارشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۴ - ۱۲:۰۵ محققان در دانشگاه کلمبیا برای اولین بار توانستند با تحریک الکتریکی سلول‌های جدید، عملکرد آنها را بهبود بخشند و به بیماران قلبی و عروقی کمک کنند. به گزارش سرویس علمی ایسنا، بازگرداندن قلب انسان به عملکرد منظم پس از یک آسیب مانند حمله قلبی، به چالشی برای محققان پزشکی تبدیل شده است. در حالی که این افراد از آسیب‌های مذکور جان سالم به در می‌برند اما آسیب دائمی به این اندام از طریق بافت اسکار، توانایی آن را برای پمپاژ کردن خون کاهش داده و منجر به عوارض بیشتری می‌شود. یک راه ممکن که پیش روی دانشمندان قرار دارد استفاده از سلول‌های بنیادی انسان برای تولید کاردیومیوسیت‌ها یا سلول‌های عضله قلب و سپس تزریق آن‌ها به قلب است. سال گذشته محققان دانشگاه واشنگتن در پژوهشی توانستند با توسعه یک روش جدید، این سلول‌ها را در یک مقیاس بی‌سابقه‌ تولید و تزریق کنند. اما این تیم مانند دیگر کسانی که در این زمینه کار می‌کردند، پس از کاشت این سلول‌های مهندسی شده، با مشکلاتی مواجه شدند.برای مثال در هفته‌های بعد از تزریق، بی نظمی ( آریتمی) در ضربان قلب بیماران مشاهده شد که این نتیجه ناتوانی سلول‌های جدید برای هماهنگی با عضلات اطراف بود. اما در پژوهش جدید، محققان دانشگاه کلمبیا توانستند با تحریک الکتریکی این سلول‌ها، آن‌ها را آموزش داده و عملکردشان را تقویت کنند. این تیم سلول‌های بنیادی مهندسی شده بافت قلب انسان را در معرض سیگنال‌های الکتریکی متناسب قرار دادند که مانند سیگنال‌های تولید شده توسط قلب بودند. آن‌ها با انجام این کار توانستند سلولهای بنیادی جوان را که در بافت آسیب دیده قلب قرار می‌گیرند به بلوغ رسانده، عملکرد انقباضی آن‌ها را تنظیم و توانایی آن‌ها را بهبود بخشند. محققان در حقیقت این سلول‌ها را آموزش دادند تا الگوی تپنده قلب را اتخاذ کنند. دانشمندان همچنین دریافتند که این کار هم اتصال بین سلولها را افزایش می‌دهد و هم سبب تنظیم ضربان قلب می‌شود. این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.

تنها در سال 2012، آمریکای لاتین با 131،000 مرگ ناشی از آلودگی قابل پیش‌گیری هوا مواجه بود. به منظور کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای و بهبود کیفیت هوا، لازم است که ناوگان حمل‌ونقل عمومی – مثل اتوبوس‌ها– به ناوگانی با سوخت کارآمدتر تبدیل شود. استفاده از سوخت‌های پاک تر– مثل گاز طبیعی یا دیزل با گوگرد کم– و ارتقاء تکنولوژی‌هایی که گازهای گلخانه ای سمی کمتری تولید می‌کنند، دو راهکار برای بهره‌وری از سوخت بهتر می‌باشند که شهرها باید در مبارزه برای دستیابی به هوایی پاک در نظر داشته باشند. در تاریخ 27 مارس سال 2015، C40 انجمن شهرداران آمریکای لاتین ناوگان اتوبوس‌رانی پاک را در مرکز دستور کار خود قرار داد. بوینس آیرس میزبان این انجمن، و بیش از 15 رهبر شهری آمریکای لاتین بود که حضور داشتند. این انجمن با ایجاد بیانیه اتوبوس پاک که شهرها را ملزم به انتخاب “اتوبوس‌های با تولید گازهای گلخانه‌ای کم یا تقریباً صفر” می‌کند، پیشرفت‌های قابل توجهی را برای تلاش‌های کاهش تغییرات آب و هوایی در آمریکای لاتین به ارمغان آورد. این بیانیه اهداف کلیِ اتوبوس پاک را در شهرهای شرکت‌کننده تنظیم کرده و نهادی مشترک برای اولویت بندی روش‌های پایدارتر سرمایه‌گذاری ناوگان پاک به وجود می‌آورد. به منظور تضمین موفقیت این بیانیه و به حداکثر رساندن کاهش گازهای گلخانه‌ای، رهبران شهری باید این توافق را به عنوان قدم اول و ادامه دهنده‌ی کاوشِ دیگر استراتژی‌های ارزان قیمت– مثل بهینه ­سازی مسیر– برای کاهش گازهای گلخانه‌ای مد نظر داشته باشند. اهداف و تأمین مالی، تنها گام اول هستند این بیانیه اهداف اجرای اتوبوس پاک تر را چنین تنظیم می‌کند: شهرهای امضا کننده، توافق کرده‌اند که تا سال 2020، اتوبوس پاک 28 درصد از کل ناوگان آن‌ها را تشکیل دهد. تصمیم‌سازان به منظور تعیین اهداف هریک از شهرهای شرکت کننده، به تحلیل دقیقی از زمینه محلی نیاز خواهند داشت؛ چراکه برخی از فناوری‌ها و سوخت‌های ترکیبی در محیط‌های خاص کارآمد تر هستند- مثل اتوبوس‌های هیبریدی در شهرهای متراکمی که در آن متناوباً بایستی توقف‌های کوتاه داشت (منظور گاز و ترمز متناوب به دلیل ترافیک است). در مورد تنظیم اهداف، ریو مثال خوبی را ارائه می‌دهد. این شهر تولید گازهای گلخانه ای خود را با استفاده از پروتکل گازهای گلخانه ای برای شهرها (GPC) و تلاش‌های کارآمد در سراسر بخش‌های زباله و حمل و نقل طبقه بندی می‌کند، که این‌ کار به منظور رسیدن به هدف کاهش 20 درصدی انتشار گاز کربن صورت می‌گیرد. به منظور دستیابی به اهداف مشخص شده در بیانیه، لازم است که شهرها به منابع خوبی از بودجه دسترسی داشته باشند. مادامی که این بیانیه در درجه اول به عنوان یک تعهد تنظیم ­شده بر مبنای هدف، برای اتوبوس‌های سازگار با محیط زیست دوستانه تر عمل می‌کند، شهرها را نیز به کشف منابع جدید تأمین مالی ناوگان پاک، از جمله تولید کنندگان جهانی و بانک‌های چند جانبه مرتبط با توسعه، تشویق می‌کند. تأمین مالی، موضوع مهمی برای اطمینان از ثبات مالی ناوگان پاک می‌باشد، چراکه چنانچه اتخاذ فناوری و سوخت‌های پاک پر هزینه باشد، اپراتورها ممکن است این هزینه‌ها را در قالب قیمت بالای بلیط به مواد الحاقی منتقل کنند که این اتفاق از هدف نهایی ایجاد حمل و نقل عمومی مقرون به صرفه می‌‌کاهد. دو روش نویدبخش برای تأمین مالی ناوگان پاک، یارانه‌ها و صندوق‌های مالی اقلیمی (منظور بودجه‌هایی است که به صورت محلی و با کمک مردم تأمین می‌شود) می‌باشند. یارانه‌ها می‌تواند به تأمین هزینه‌های مالی اضافی کمک کرده و مانند برنامه‌های آزمایشی به منظور کمک به اپراتورها در درک هزینه‌ها و صرفه جویی در سوخت و فناوری‌های پاک اجرا شود. بودجه‌های مالی اقلیمی رویکرد دیگری را ارائه می‌دهد. برای مثال، به روز رسانی بودجه‌های اقلیمی، وجوه متعدد موجود برای شهرها را به تفصیل شرح می‌دهد، و صندوق‌های سرمایه گذاری اقلیمی، کاهش آلاینده‌ها در اقتصادهای در حال ظهور را از لحاظ مالی پشتیبانی می‌کنند. پیش روی با استراتژی‌های کم هزینه برای کاهش آلاینده‌ها ورای اهداف و گزینه‌های تأمین مالی که در این بیانیه برای ناوگان پاک ذکر شد، بسیاری استراتژی‌های دیگر نیز برای رهبران شهری برای کاهش آلاینده‌هایی که از منابع موجود استفاده می‌کنند موجود است. به عنوان مثال، بهینه‌سازی مسیر طراحی مجدد مسیرهای اتوبوس به صورت کارآمد تر پتانسیل به نصف رساندن آلاینده‌ها در برازیلیای برزیل را داشته است. این تأثیرات، صرفه جویی‌هایی را در سیستم حمل‌ونقل سریع شهر بدون نیاز به سرمایه‌گذاری پرهزینه اضافی ایجاد می‌کنند. به همین ترتیب، در کوارتارو، مکزیک پتانسیل قابل توجهی برای کاهش آلاینده‌ها توسط سازماندهی مجدد اتوبوس‌ها وجود دارد- به حداکثر رساندن ارزش هر دستگاه اتوبوس از طریق طراحی مسیری کارآمد و توقف تدریجی اتوبوس‌های قدیمی تر و یا سازگاری کمتر با محیط زیست. در راستای حرکتی به سمت حمل و نقل سریع اتوبوسی (BRT)، سازماندهی مجدد اتوبوس‌ها نشان داده است که حداقل 85 درصد از انتشار دی­ اکسید کربن در شهر را از بین برده است. در نهایت، آموزش رانندگی می‌تواند یک روش مؤثر برای کاهش انتشار آلاینده‌ها باشند، چنانچه تکنیک‌های خاص رانندگی از لحاظ مصرف سوخت از سایرین کارآمد تر هستند. نمونه ای از آن از یک دوره آموزش رانندگی ارائه شده توسط EMBARQ هند و با حمایت فدرال اکسپرس بیان می‌شود. این برنامه نه تنها درک بهتری از چگونگی به هم پیوستگی بهره‌وری سوختی و رفتار رانندگی را برای رانندگان فراهم می‌آورد، بلکه به ایجاد اهداف بهره‌وری سوختی برای فعالیت‌های روزمره نیز کمک می‌کند. هموار کردن مسیر برای مذاکرات آب و هوایی پاریس کیفیت هوا در مناطق شهری با تغییر عادات تحرک­پذیری نوسان دارد. بیانیه‌ی اتوبوس پاک موضعی مهم و قابل ستایش به خود می‌گیرد که موجب تشویق گزینه‌های حمل‌ و نقلی سبزتر در شهرهای آمریکای لاتین می‌شود. این امر شهرهای شرکت‌کننده را در موضعی امیدوارکننده برای مذاکرات آب و هوایی COP21 دسامبر در پاریس قرار می‌دهد که نشان‌گر ابتکار در اشاره به هردوی آلاینده‌های حمل‌ و نقلی و کیفیت هوای محلی برای جوامعی سالم‌تر و پاک‌تر می‌باشد. ما مشتاقانه در انتظار هستیم تا شاهد تغییر محسوسی که بیانیه اتوبوس پاک ایجاد خواهد کرد و نیز بسیاری از گام‌های ممکن بعدی که سازمان‌های اتوبوس‌رانی در جهت کاهش آلاینده ها و حمایت از شهرهای با کربن کمتر بر می‌دارند، باشیم. منبع: سایت آقای شهردار

سلام. موضوع: تشکیل گروه کتابخوری و مقاله خوری نیوترون توی این تاپیک یک کتاب و یک مقاله در مورد شهرسازی بخصوص طراحی شهری مشخص میشه ... بعد با هماهنگی بقیه اعضا شروع می کنیم به بررسی موارد مطرح شده در کتاب یا مقاله. در واقع هدف از این کار عمیق خواندن و موجز خواندن کتاب هست به طوری که مطالب کتاب یا مقاله را بفهمیم و بتوانیم در مورد موضوع نظر بدهیم. در واقع تمرینی است برای مطالعه کتابهای تخصصی تر. سعی میکنیم کتابهایی رو انتخاب کنیم که مناسب دانشجویان شهرسازی و معماری تو دوره های مختلف تحصیلی باشد. با توجه به سابقه قبلی و تجربه اینجانب در این مورد، گروه هرچه قدر محدودتر بوده نتیجه گیریه بهتری داشته است. بنابراین محدودیت عضویت برای اعضا وجود دارد. در صورت آمادگی علاوه بر اعلام آمادگی در این تاپیک، درخواست خود را برای عضویت در گروه کتابخوری با یک پیغام خصوصی برای اینجانب اعلام دارید. در پیغام خصوصی اطلاعات زیر را ذکر نمائید: رشته ترم دانشگاه E-mail لطفا آمادگی خودتونو اعلام کنید. تذکرات: اعضای اولیه به صورت غربال انتخاب خواهند شد. کتاب های مطرح شده با توجه به برنامه درسی و نیاز اعضا تعیین خواهد شد. در صورت کم کاری عضوی، فرد مورد نظر از گروه به صورت موقت خارج و در صورت تمایل و رفع مشغله ها دوباره به گروه باز خواهند گشت.

همه ی اتوموبیل های ساخته شده بعد از 1980 سنسور تنظیم اکسیژن دارند . این سنسورها اطلاعاتی را به کامپیوتر کنترل کننده می فرستند ، هدف این سنسورها کمک به موتور برای عملکرد کارآمد تا آنجایی که ممکن است همجنین حدالامکان خارج کردن کمتر مواد زاید . یک نسبت ایده آل بین بنزین و هوای مخلوط شده وجود دارد که عبارت است از 14.7:1 (هوا=14.7 و بنزین =1) این نسبت با تغییر مشخصات سوخت تغییر می کند این نسبت به نبست هیدروژن و کربن موجود در سوخت بستگی دارد . اگر مقدار اکسیژن وارده به موتور کمتر از مقدار کافی باشد در نتیجه بعد از احتراق مقداری از بنزین باقی می ماند که به این مخلوط ، مخلوط غنی یا غلیظ می گویند اما اگر اکسیژن وارده بیشتر باشد مخلوط سوخت رقیق خواهیم داشت اگر مخلوط رقیق در موتور بسوزد مقدار نیتروژن اکسید بیشتری وارده هوا می شود که این باعث عملکرد نامطلوب موتور و خرابی آن می شود . این سنسورها در لوله اگزوز خودرو قرار داده می شوند و می توانند از دود خروجی بفهمند که مخلوط سوخت از نوع رقیق است یا غلیظ و بوسیله ی واکنش های شمیایی انجام شده یک ولتاژ تولید می شود و کامپیوتر مرکزی هم بوسیله ی آن مقدار بنزین و هوای وارد شده را تنظیم می کند . دلیل استفاده از این سنسورها در موتور اتوموبیل به خاطر این است که مقدار اکسیژن ورودی در شرایط مختلف گوناگون است . از جمله از این شرایط می توان به ارتفاع از سطح دریا و گرمی هوا و حرارت موتور و فشار جو و غیره اشاره کرد . اگر این سنسورها از کار بیفتند نسبت بنزین و هوای ورودی به هم می خورد و موتور اتوموبیل شما عملکرد ضعیفتری خواهد داشت و بنزین بیشتری مصرف خواهد کرد .