جستجو در تالارهای گفتگو

حامد بهداد با انتقاد شدید از عملکرد تلویزیون که شامگاه 12 بهمن‌ماه مانع ورود بازیگران فیلم «نیمه شب اتفاق افتاد» در استودیو برنامه «نقد سینمای ایران» شده بود، گفت: تلویزیون ما یک رسانه ورشکسته است که هیچ کس آن را نمی‌بیند. به گزارش خبرنگار سینمایی ایسنا، نشست پرسش و پاسخ فیلم «نیمه شب اتفاق افتاد» کار تینا پاکروان با اعتراضات فراوان عوامل این فیلم نسبت به برخورد تلویزیون برگزار شد. در بخشی از این نشست این پرسش مطرح شد که چرا عوامل این فیلم شامگاه گذشته نتوانسته‌اند در استودیو برنامه تلویزیونی «نقد سینمای ایران» حاضر شوند و در حالی که تینا پاکروان کارگردان فیلم در حال پاسخ به این پرسش بود، حامد بهداد بازیگر فیلم به میان سخن او پرید و با عصبانیت گفت: تلویزیون ما یک رسانه ورشکسته است و هیچ‌کس آن را نمی‌بیند. او ادامه داد: برای من به عنوان یک ایرانی جذاب نیست که تلویزیون کشور خودم را نمی‌بینم. شاید در وهله اول ندیدن تلویزیون جالب باشد و نوعی لج کردن به حساب بیاید اما بعد از آن به این فکر می‌کنیم که اینجا خانه ماست، چرا نباید مخاطب داشته باشد. این بازیگر سینما یادآور شد: من به عنوان ایرانی دوست دارم هنرمندان، مردم و دولتمردانم را در تلویزیون خودمان ببینم و با آن‌ها تشریک مساعی کنم اما تلویزیون دچار سوءتفاهم است و دست ما در دست یکدیگر نیست و به درد هم نمی‌خوریم. بهداد افزود: مهم نیست که مرا به تلویزیون راه ندهند اما باید به این نکته توجه کنید که چرا سریال‌های ترکی این همه در میان مردم ما تماشاگر دارند. سریال‌هایی که اگر داستان تمام آن‌ها را در هاونگ بکوییم چیزی از آن درنمی‌آید. وی با ابراز تأسف از کم توجهی تلویزیون به فیلم‌های سینمایی اضافه کرد: فیلم‌های سینمایی ما تمام معضلات و دغدغه‌های مردم را به خوبی نشان می‌دهند اما همین فیلم‌ها هیچ جایی در تلویزیون ندارند. بهداد با انتقاد از افزایش برنامه‌های سطحی تلویزیون افزود: مشکل من این است که چرا جریان خرد، اندیشه و فرم در تلویزیون ما رعایت نمی‌شود؟! این بی‌توجهی‌ها سطح سلیقه مردم را پایین می‌آورد. چرا ما نباید به عنوان هنرمندان در تلویزیون حضور داشته باشیم و با توده 70 میلیونی جمعیت کشورمان ارتباط برقرار کنیم؟ حامد بهداد در پایان صحبتش خواستار نزدیکی و دوستی تلویزیون و سینما شد و گفت: با همه این حرف‌ها اعلام دوستی می‌کنیم و آنچه در شب گذشته رخ داد یک لحظه بود که ما تصمیم گرفتیم به این برنامه نرویم. به گزارش ایسنا، شامگاه 12 بهمن‌ماه قرار بود عوامل فیلم «نیمه شب اتفاق افتاد» در برنامه تلویزیونی نقد سینمای ایران حضور داشته باشند اما در آخرین لحظه عوامل این فیلم را به استودیو راه ندادند که همین موضوع باعث تأسف علیرضا شجاع‌نوری مجری برنامه و شادمهر راستین و نیما حسنی‌نسب کارشناس و منتقد آن شد. حامد بهداد در طول نشست با دوربین‌اش تصویر می‌گرفت. ایسنا

گوشه ای از مقاله: از پژوهش هایی که در ایران داشتم،به این نتیجه رسیده ام که سیمرغ،وارونه پنداشتی که امروزه همه مردم و ایران شناسان به ویزه از او دارند،افسانه ای و ساختگی نیست،بلکه نخستین"زنخدا و مادر خدای فرهنگ ایرانی است.فرهنگ ایران،استوار بر آرمان هایی است که در آیین سیمرغی پیدایش یافته و پرورده شده است.و بی شناخت این دوره مادری در فرهنگ ایران،نمی توان فرهنگ و تاریخ و تفکرات سیاسی مردمی را دریافت.بیشناخت این دوره مادری،ما ریشه فرهنگ خود را قطع می کنیم.و جمشید،پیوند تنگاتنگ با همین زن خدا و مادر خدا دارد.و جشن نوروز که در شاهنامه،جشن پیروزی خواست و خرد جمشیدی،بر همه تنگناهای اجتماعی و اقتصادی و سیاسیست،با درک این پیوند سیمرغ با جمشید ممکن می گردد.در این جا در آغاز،مسئله را طوری طرح می کنیم،که رابطه خواننده با آن،بسیار آسان گردد. مشخصات مقاله:مقاله در 27 صفحه. جمشید و سیمرغ.pdf

جن : از موجودهای خیالی و افسانه ای فرهنگ عامه و خرافات مردم خاورمیانه و ایران است. جن واژه ای عربی و به معنی موجود پنهان و نادیدنی است و در فارسی با مفهومی نزدیک به پری از این موجود نامریی یاد می شود. در باور عوام، جن ها فقط در شب، تاریکی، تنهایی و در محل هایی مانند گرمابه، آب انبار، پستو و ویرانه و بیابان وجود دارند. در باور عامه، جن به شکل انسان است با این تفاوت که پاهایش مانند بز سم دارد. مژه های دراز او نیز با مژه ی انسان متفاوت است و رنگ موی او بور است. هم زمان با زاده شدن هر نوزاد انسان، بین اجنه نیز نوزادی به دنیا می آید که شبیه نوزاد انسان است اما سیاه و لاغر و زشت. جن ها مانند آدمیان جشن و سرور و شادمانی و گاهی هم عزاداری به راه می اندازند. این مراسم بیش تر در گرمابه های عمومی و شب هنگام برگزار می شود. کسی که شب تنها به حمام برود و دایم بسم الله نگوید جن به سراغ او می آید. اگر کسی در تاریکی تنها به حمام برود و بی احتیاطی کند و در آن جا بخوابد، ناگاه متوجه می شود که دورادور او را جنیان گرفته اند، یا یکی دو جن در گوشه و کنار حمام مشغول شستشو هستند. جنیان نخست با محبت نزدیک می شوند، اما اگر انسان با نگاه کردن با پاهایشان که سم دارد ایشان را بشناسد، آن وقت به آزار او مشغول می شوند. جن ها اهل رقص، موسیقی و شادی اند. اگر کسی را میان خود ببینند او را وامی دارند تا آن قدر برقصد که دیوانه شود. با دمیدن صبح، جنیان ناپدید می شوند. اما هنگام روز نیز اگر کسی در حمام آب بخورد و کف دست چپ خود را روی سر نگذارد، جن به بدن او وارد می شود و دیوانه و غشی خواهد شد از مابهتران : همان جن است و چون به باور مردم عامی، به زبان آوردن نام جن شگون ندارد و ممکن است آن ها را حاضر کند. بنابراین برای دلخوشی جن ها هم شده به آن ها '' از ما بهتران '' گفته می شود. اژدها : اژدها یکی از موجودات افسانه‌ای در فرهنگ‌های جهان است و در اساتیر جهان جایگاه ویژه‌ای دارد. در فارسی ریشه ی واژه ی اژدها و (ضحاک) یکی است و صورت‌های دیگری چون "اژدر"، "اژدرها" و "اژدهات" دارد، به معنی "ماری افسانه‌ای و بزرگ، با دهان فراخ و گشاد." اژدها یا اژدر که در زبان اوستایی "اژی" (-ai)، در زبان پهلوی ساسانی (فارسی میانه) "از" (az) و در زبان سانسکریت "اهی" (-ahi) خوانده و نامیده می‌شود، به معنی "مار یا افعی مهیب و سهمگین" است. در متن های کهن ایرانی، گاه این واژه به گونه ی عام به کار می‌رود و زمانی نیز با کلمات ویژه ای چون "دهاکه" (دهاک) و "سروره" در می‌آمیزد و "اژی دهاکه" (ازدهاگ و ضحاک) و "اژی سروره" (اژدهای شاخ دار) را پدید می‌آورد که در تاریخ اساتیری ایران، هماوردان سهمگین فریدون و گرشاسپ هستند.