جستجو در تالارهای گفتگو

جین ویکفیلد گزارشگر امور فناوری بی بی سی این اتومبیل به نام سان اسپک ۴ طراحی دانشگاه پلی تکنیک سنگاپور است مسابقه بزرگ ۵۰ اتومبیل خورشیدی از سراسر جهان برای طی کردن مسافتی سه هزار کیلومتری در مناطق دور افتاده استرالیا شروع شده است. یک تیم ایرانی از دانشگاه تهران با خودرویی به نام غزال ایرانی ۳ هم در این مسابقات شرکت دارد. این مسابقه دوسالانه موسوم به دبلیو اس سی (World Solar Challenge) روز ۱۸ اکتبر در شهر داروین در شمال استرالیا شروع شد و مقصد آن شهر آدلاید در جنوب این کشور خواهد بود. انتظار می رود که خودروهای برنده ظرف چهار روز به مقصد برسند. هدف از این رقابت تشویق تحقیقات بر اتومبیل های خورشیدی است که امید می رود روزی در آینده وارد بازار مصرفی شوند. این مسابقه در چند دسته انجام می شود:‌ از جمله یک کلاس چالشی برای اتومبیل های کوچک یک نفره و یک کلاس گردشی برای اتومبیل ها دو نفره. اکثر تیم های شرکت کننده دانشگاهی هستند، اما بعضی ها دانش آموزان دبیرستان هستند؛ از جمله تیم مدرسه گوکو که با اتومبیل موسوشین شرکت کرده. بعضی تیم ها بر جنبه های آیرودینامیک تمرکز دارند، درحالی که سایرین روی بازدهی صفحات خورشیدی بیشتر کار کرده اند. یکی از مقررات اصلی رقابت این است که اتومبیل ها فقط اجازه ذخیره ۵ کیلووات ساعت انرژی را در هر زمان دارند. باقی انرژی باید از خورشید یا حرکت ماشین به دست آید. کمبود آب دانشگاه تهران در سال ۲۰۰۴ شروع به مشارکت در این رقابت ها کرد و تاکنون سه خودروی خورشیدی (غزال یک، دو و سه) برای شرکت در این مسابقات ساخته است. این اتومبیل دو صندلی دارد. برنده مسابقه دور قبل در سال ۲۰۱۳ خودرویی به نام نونا۷ طراحی دانشگاه دلفت هلند بود. نونا۸ از عنوان قهرمان نونا۷ در سال ۲۰۱۳ دفاع می کند این تیم امسال برای دفاع از عنوان قهرمانی با خودرو نونا۸ به رقابت ها برگشته. تیم های شرکت کننده چند هفته پیش وارد داروین شدند و بهترین مسیرهای ترک شهر به سوی مقصد را بررسی کردند. مایکل فان بال از تیم نونا۸ در وبلاگ تیمش نوشت:‌ "فرق بین برد و باخت می تواند چند دقیقه باشد." "هرچند ترافیک استرالیا در مقایسه با هلند خیلی سبک است، حومه شهرها می تواند شلوغ شود، به خصوص وقتی بیش از ۴۰ اتومبیل خورشیدی مشغول عبور باشند. یک اشتباه به قیمت چند دقیقه حیاتی تمام خواهد شد." او اشاره می کند که رانندگی نونا۸ تجربه لذت بخشی نیست، از جمله به این دلیل که اتاقک آن در هوای سوزان نواحی دورافتاده استرالیا بدون کولر بسیار داغ خواهد شد. در این اتومبیل ها کولر نمی گذارند تا سنگین نشود و برق ارزشمند کم موجود را هم نسوزاند. پیش بینی می شود که دمای اتاقک به بیش از ۵۰ درجه سانتیگراد برسد بنابراین راننده عرق زیادی خواهد کرد و برای تخلیه آن سوراخی در ماشین تعبیه شده. اتومبیل دانشگاه میشیگان از فناوری پیشرفته پیش بینی هوا استفاده می کند اما تیم ها چندین راننده دارند که در هر نوبت ۳ ساعت رانندگی می کنند. رانندگی هر روز ساعت ۱۷:۰۰ به وقت محلی متوقف خواهد شد که برای ایمنی رانندگان و جلوگیری از تصادف با کانگوروهاست. تیم دانشگاه میشیگان هم که ۲۵ سال است با اتومبیل های خورشیدی در رقابت ها شرکت می کند این بار سعی دارد با استفاده از فناوری پیشرفته تحلیل داده ها که آی بی ام ساخته حداکثر بهره را از پیش بینی دقیق هوا ببرد. پاوان نایک مدیر تیم خودروی خورشیدی این دانشگاه گفت:‌ "فناوری پیش بینی خورشیدی به ما اجازه می دهد بدانیم ابرها کجا هستند، کجا می روند، و باید خودمان را زودتر به کجا برسانیم تا از آفتاب بی بهره نمانیم." اما مساله فقط برد و باخت نیست. هدف این رقابت واقعا توسعه فناوری اتومبیل خورشیدی است که روزی بتواند در جاده ها استفاده شود. بعضی از بزرگترین شرکت های خودروسازی جهان مثل فورد درحال توسعه نمونه هایی از اتومبیل های خورشیدی هستند که شاید در آینده به تولید انبوه برسد. تحقیقات فورد نشان می دهد که در آینده خورشید می تواند تا ۷۵ درصد برق مورد نیاز همه سفرهای عادی با یک اتومبیل خورشیدی را تامین کند. به هرحال مشکلات زیاد است و مثلا هنوز نمی توان گفت حتی در صورت تولید انبوه، چنین خودروهایی چطور برای کشوری مثل بریتانیا با هوای متغیر قابل استفاده خواهد بود. هوای داغ از مشکلات رانندگان این مسابقات خواهد بود رانندگی هر روز ساعت ۱۷:۰۰ متوقف خواهد شد که برای ایمنی رانندگان و جلوگیری از تصادف با کانگوروهاست

به گزارش انرژی‌هاب، محققین هلندی توربینی بادی بدون هیچ قسمت متحرکی را طراحی کرده‌اند که از طریق قطره‌های آب باردار شده و از طریق الکتریسیته ساکن تولید انرژی می‌کند. درحالی که بیشتر توربین‌های بادی از انرژی حرکتی باد و تبدیل آن به حرکت چرخشی ژنراتور، برق تولید می‌کنند؛ این ژنراتور که EWICON نامیده می‌شود به طور مستقیم از باد انرژی تولید می‌کند. این توربین با استفاده از حرکت ذرات باردار توسط باد در جهت مخالف ک میدان الکتریکی، جریان الکتریکی القا می‌کند. این دستگاه دارای یک قاب فولادی با حدود ۴۰ میله افقی ایزوله است که به آن هیبت یک راکت تنیس بزرگ را می‌دهد. هر کدام از این میله‌ها دارای تعدادی الکترود و نازل برای پراکنده کردن قطرات آب با بار الکتریکی مثبت در هوا از طریق پروسه‌ای به نام آفشانه الکتریکی است. این ذرات آب با بار الکتریکی مثبت به صورت معمول به سمت الکترود منفی می‌روند اما باد آنها را به سمت الکترود مثبت سوق می‌دهد که باعث ایجاد یک پتانسیل در سیستم می‌شود - این مانند پرتاب سنگ در مخالف گرانش زمین باشد – با این کار انرژی برای جمع‌آوری افزایش می‌یابد. کل سیستم دارای باتری، مبدل، منبع HVDC، پمپ و سیستم باردهی است. تمام قطعات بر روی یک صفحه فلزی قرار میگیرند که توسط سرامیک عایق بندی شده است. این صفحه فلزی عایق شده مانند یک خازن عمل می‌کند که با جذب قطرات آب باردار در سیستم در سمت مثبت الکترود باردار می‌شود. EWICON دارای مزایای بسیاری است. به غیر از اینکه می‌توان در اشکال مختلف طراحی شود به دلیل نداشتن هیچ قسمت محرک دارای مقبولیت عمومی بیشتری است، دارای هزینه تعمیر نگهداری کمتر به دلیل نبود قطعه محرک است. آرامتر، دارای لرزش کمتر و مناسب محیط‌های شهری است. این مدل توسط دانشگاه صنعتی دلف طراحی و توسعه داده شده است. تیم محقق تاکنون مدل‌های مختلف کوچکی از این توربین ر توسعه داده‌اند و هم اکون به دنبال ساختن نمونه‌ای بزرگ از این سیستم است. مقدار انرژی تولید بستگی به مقدار قطرات باردار افشانه شده روی میله‌های توربین و سرعت باد دارد.

دو کشور بلژیک و هلند در داخل شهری به نام Baarle Nassau دارای مرز مشترکی به شکل زیر هستند! به امید آن روزی که همه انسانها فارغ از مرزها و فارغ از رنگ و نژاد باهم زندگی صلح آمیز داشته باشند.

þ مجتمع مسکونی وال þ موقعیت: آمستردام þ معمار: Frits van Dongen از .Cie هلند þ زیربنای ناخالص: 35800 مترمربع þ تاریخ شروع پروژه: 1995 þ تاریخ ساخت: 1998-2000 مجتمع مسکونی وال، ساختمان خاکستری‌رنگ معظم و پرابهتی است که همچون یک وال عظیم‌الجثه، کنار رودخانه Ij در مرکز آمستردام، به ساحل آرامش نشسته است. مقیاس عظیم، فرم نامتعادل و تندیس‌گون و نیز نمای فلزی این مجتمع مسکونی، آن را به یک نشانه و ساختمان آیکونیک در این منطقه بندری تبدیل کرده است. این ساختمان به عنوان یکی از سه ساختمان بزرگ‌مقیاس منطقه‌ای که بافت معماری آن بیشتر دربردارنده ساختمان‌های کم‌مرتبه است، در تضاد با محیط اطراف، همانند شهاب‌سنگی به نظر می‌رسد که از آسمان به زمین افتاده است. ترکیب یک مجتمع مسکونی با فضاهای تجاری در ساختمان وال، نمونه برجسته‌ای از نظام برنامه‌ریزی شهری معاصر را در معرض دید همگان قرار می‌دهد. مجتمع مسکونی وال که طیف وسیعی از انواع مسکن و تیپولوژی‌های فضایی را در خود جای داده، دارای 214 آپارتمان مسکونی (توزیع‌شده در 13 طبقه)، 1100 مترمربع فضای تجاری، یک حیاط مرکزی نیمه‌عمومی و یک پارکینگ زیرزمینی با گنجایش 179 ماشین است.