ریشه یابی «اسطوره»

[bar☻☻n 5,895]

 

اسطوره واژه ای عربی است.

شاید اسطوره از فعل «سَطَرَ ـُـ »(نوشت) باشد.

شاید هم واژه ی اسطوره معرب واژه ی یونانی «ایستوریا» (Istoria) باشد که در زبان انگلیسی به صورت هیستوری (History) به معنای تاریخ و سْـتوری (Story) به معنای داستان درآمده است.

جمع اسطوره، اَساطیر است. گاهی اسطوره را استوره نیز می نویسند.

 

هنگامی که اسطوره های مردمان گوناگون را بررسی می کنیم همانندی هایی در آنها می یابیم که بسیار به هم شبیه هستند، مثلاً طوفانی که با آن تمام جهان را آب فرا می گیرد و به جز چند تن بقیه کشته می شوند، در بین مردم یونان، بین النهرین، هند، عبریان و اقوام مایا و آزتک در آمریکای لاتین، رایج بوده است. آفریده شدن آدمی از زمین. اما این همانندی ها را چگونه می توان توجیه کرد. شاید خاستگاه همه ی اساطیر از یک ریشه و یک سرزمین باشد و این خاستگاه آغازین تمدن بشری بابل، هند و یا مصر باشد.

 

حتی گاهی شباهت هایی میان اسطوره های یونان کهن با ایران باستان و نیز مکاتب توحیدی وجود دارد. داستان کیومرث که نخستین انسان است بی شباهت به حضرت آدم نیست. برخی جمشید و سلیمان را یکی می دانند.