دانشمندان یک ذره بنیادی جدید کشف کردند

[viviyan 12,430]

هیچ چیز از احاطه خداوند خارج نیست. اندیشه انکار خدا نیاندیشیدن به خداست. گاهی انسان زندانی اندیشه اش میشه که سخت ترین آن اندیشه کج و داشتن عناد به اونه که دیگه گوش دادن هم ممکن نمیشه. اون دانشمندان هم گرفتار همین حماقت هستند. دانش دارند ولی استدلالشان چوبی است.

از بهر چه گویم هست از او خبرم چون نیست

وز بهر چه گویم نیست با او نظرم چون هست

 

 

تو خوبی

[قاصدکــــــــ 20,154]

با نظر شما مخالفم .

خب منطق یک ابزار هست که بر اساس یک سری بدیهیات قوانین و اصولی رو تعریف می کنه

در خیلی از موارد مثلا استدلال های اولیه رد و تایید خدا عدم رعایت منطق و دور زدن اون عامل استدلال شده

در موارد بسیاری این بدیهیات هستن که مشکل دارن و با هم تفاوت دارن

خب این بدیهیات از کجا اومدن و چرا تفاوت دارن؟

خب هر کس به دلیل محیط موجود و شرایط رشد خود یکسری بدیهیات در ساختار درک خود از جهان دارد

ساده ترین تفاوت درمورد محارم هست در هر منطقه از جهان و تاریخ متفاوت بازه ی محارم ها متفاوت بوده (این تفاوت ها بسیار زیاد هستن)

خب من چنین دیدی رو در نوشته های تو می بینم که وقتی دید های اولیه متفاوت هست نتیجه گرفتن با قطعیت امکان پذیر نیست

خب ولی چرا من مخالفم

خب درمورد قوانین علمی در حدی که بشر یافته این وضع متفاوت هست دلیل بسیار ساده ای داره که تفاوت نظر به دلیل فرهنگی در این باره وجود نداره قوانین علمی مشخص و قال اثبات و تکرار هستن

در مورد میزان دانایی انسان

فرض کن در یک محوطه ی بسیار بزرگ هستی و فقط قسمت های کوچکی از محوطه روشن و مبهم و اکثر آن تاریک . به دنبال درک و اجرای ماموریتی در این محیط هستی خب به نظر خودت عاقلانه است که با توجه به روشن و مبهم ها تصمیم بگیری و جلو بروی یا اینکه درمورد تاریک ها خیال پردازی کنی ؟

در مورد قطعیت . وقتی تو می خوای جابه جا شی در این محیط درسته شک در ذهن وجود داره ولی همیشه هیچ حرکتی بدون قطعیت اعتباری نداشته .

ی مثال می زنم . یک ربات تصمیم گیر داریم که شرایط رو می بینه و تصمیم می گیره که کدوم راه رو انتخاب کنه در یک تصمیم 70 درصد a رو انتخاب می کنه 30 درصد b الان این ربات باید تصمیم بگیره خب شاید راه اشتباه رو انتخاب کنه ولی شرایط رو می بینه و تصمیم می گیره ولی این ربات نابود نمیشه به این دلیل که با واکنش های جدید محیط یه چی دیگه می خواستم بگم یه چی دیگه شد

 

 

سلام

آیا این «منطق» یا محک علمی‌ درباره تمامی موضوعات مرتبط با انسان و جهانش کارآیی داره؟ یا فقط به موضوعات مادی مربوط میشه؟

 

اگر محدود به موضوعات مادی هست، چطور انتظار دارید در بحث رد خدا به کار گرفته بشه :4chsmu1:و اگر محدود نیست، پس باید همونطور که قوانین پایه‌ی فیزیک رو اثبات می‌کنید، شکل گیری یک فکر یا احساس رو هم اثبات کنید. به شکلی که همونطور که گفتید وابسته به شرایط اولیه نباشه و قابل اثبات و تکرار (همواره با نتیجه یکسان) باشه و همینطور معیاری برای سنجش و اندازه گیری فکر و احساس بدست بدید

 

 

مثلا اگر از شما بپرسم چطور اثبات می‌کنید که در این اتوبوس غیر از شما افراد دیگه‌ای هم حضور دارند، در ساده‌ترین حالت خواهید گفت طبق حجمی از فضا که اشغال شده معلوم میشه موجوداتی غیر از من در اون وجود دارند، اما یک "فکر" رو چطور اثبات می‌کنید؟ در حالی که می‌دونید اون فکر وجود داره، چون دارید بهش فکر می‌کنید. اما آیا علم پیمانه‌ای برای این موضوع داره؟

 

 

باور داشتن به فکر و احساس همونقدر منطقی‌ هست که باور داشتن به مفهوم خدا.

برای من خدا همون نور خردمندی هست. نوری که فکر رو روشن می‌کنه و احساس رو سیراب. و در زندگی سعی می‌کنم به اون سمت حرکت کنم.

تابحال دقت کردید که وقتی خوابی رو می‌بینیم، هرگز متوجه نمیشیم این خواب از کجا شروع شده؟ (بقول فیلم inception) همیشه از وسط خواب‌ها سردرمیاریم. بنظر من مهم نیست خواب از کجا شروع شده، مهم کاری هست که در خواب می‌کنیم و احساسی که بعد از بیدار شدن داریم، چون فرصت خواب ما شروع شده و احساس تنها چیزیه که می‌مونه؛ و همه ما دلمون می‌خواد بعد از بیدار شدن احساس خوبی داشته باشیم. تکنولوژی، پیشرفت، اکتشافات تا بی‌نهایت، همه‌ی اینها عالیه، منتهی وقتی بکار میاد که بتونه احساس خوبی به ما بده. وگرنه باید گفت: "خب که چی؟"

 

من فکر می‌کنم علم و منطق علمی ممکنه بتونه به پاسخ‌های خوبی در ساحت مادی ما و دنیای ما برسه، اما درباره ساحت معنوی وجودمون همیشه ناکامه. از جمله همین تئوری‌ها و قوانین فیزیک که سعی می‌کنه جهان بیرون (مادی) رو کشف و اثبات کنه، اما هرگز ادعایی درباره جهان اندیشه‌های ما نداره. حال آنکه: ای برادر تو همه اندیشه‌ای

[afshin18 11,175]

عیار هر چیزی بر میزان معرفته. کلمه و واژه عقل هیچ موقع در مورد خدا بکار برده نشده . در آیات و احادیث و روایات هم از واژه (یا عاقل) برای خدا استفاده نشده.

شما منظورتون همینه ؟

معرفت معشوق زمانی معلوم میشه که ببینیم عاشق کیه . اگر معرفت نباشه حسن درک نمیشه .

معشوق هر کسی به میزان معرفت و آگاهیشه.

اینجوری نیست که بیایم یه جمله بپرونیم و در بریم.

خب من کاری به احادیث ندارم چون تمام ادیان طبق مطالعات من کودکانه و غیر قابل بحث هست

خدا مورد بحث من هست من تنها حالتی که نتونستم برای وجود خدا رو رد نکنم بودن یک خدای ناقص نا منزه و ناقص العقل هست موجودی تکامل یافته از انرژی که محدودیت های خاص خودش رو داره و خیر یا شر بودن مطلقی نداره شبیه انسان ها

البته این حالت رد سختی داره حالت خدای کامل که ادیان گفتن خنده دار هست ...

[afshin18 11,175]

سلام

آیا این «منطق» یا محک علمی‌ درباره تمامی موضوعات مرتبط با انسان و جهانش کارآیی داره؟ یا فقط به موضوعات مادی مربوط میشه؟

 

اگر محدود به موضوعات مادی هست، چطور انتظار دارید در بحث رد خدا به کار گرفته بشه :4chsmu1:و اگر محدود نیست، پس باید همونطور که قوانین پایه‌ی فیزیک رو اثبات می‌کنید، شکل گیری یک فکر یا احساس رو هم اثبات کنید. به شکلی که همونطور که گفتید وابسته به شرایط اولیه نباشه و قابل اثبات و تکرار (همواره با نتیجه یکسان) باشه و همینطور معیاری برای سنجش و اندازه گیری فکر و احساس بدست بدید

 

 

مثلا اگر از شما بپرسم چطور اثبات می‌کنید که در این اتوبوس غیر از شما افراد دیگه‌ای هم حضور دارند، در ساده‌ترین حالت خواهید گفت طبق حجمی از فضا که اشغال شده معلوم میشه موجوداتی غیر از من در اون وجود دارند، اما یک "فکر" رو چطور اثبات می‌کنید؟ در حالی که می‌دونید اون فکر وجود داره، چون دارید بهش فکر می‌کنید. اما آیا علم پیمانه‌ای برای این موضوع داره؟

 

 

باور داشتن به فکر و احساس همونقدر منطقی‌ هست که باور داشتن به مفهوم خدا.

برای من خدا همون نور خردمندی هست. نوری که فکر رو روشن می‌کنه و احساس رو سیراب. و در زندگی سعی می‌کنم به اون سمت حرکت کنم.

تابحال دقت کردید که وقتی خوابی رو می‌بینیم، هرگز متوجه نمیشیم این خواب از کجا شروع شده؟ (بقول فیلم inception) همیشه از وسط خواب‌ها سردرمیاریم. بنظر من مهم نیست خواب از کجا شروع شده، مهم کاری هست که در خواب می‌کنیم و احساسی که بعد از بیدار شدن داریم، چون فرصت خواب ما شروع شده و احساس تنها چیزیه که می‌مونه؛ و همه ما دلمون می‌خواد بعد از بیدار شدن احساس خوبی داشته باشیم. تکنولوژی، پیشرفت، اکتشافات تا بی‌نهایت، همه‌ی اینها عالیه، منتهی وقتی بکار میاد که بتونه احساس خوبی به ما بده. وگرنه باید گفت: "خب که چی؟"

 

من فکر می‌کنم علم و منطق علمی ممکنه بتونه به پاسخ‌های خوبی در ساحت مادی ما و دنیای ما برسه، اما درباره ساحت معنوی وجودمون همیشه ناکامه. از جمله همین تئوری‌ها و قوانین فیزیک که سعی می‌کنه جهان بیرون (مادی) رو کشف و اثبات کنه، اما هرگز ادعایی درباره جهان اندیشه‌های ما نداره. حال آنکه: ای برادر تو همه اندیشه‌ای

 

منطق یک فصل از ریاضی گسسته است منطق ابزار استدلال هست ابزاری که فلسفه های مختلف از این ابزار استفاده می کنند و بر اساس یک سری اساس و دید اولیه با استفاده از این ابزار به نتایجی می رسند به نظرتون با این تعریف اصلا حرف شما به منطق مربوط است؟

 

در مورد فکر یه مثال خوب از هوش مصنوعی براتون می زنم خب الان دست هایی اومده که با فکر شخص کار می کنه با بررسی سیگنال های مغز فکر رو می خونه و عمل می کنه و یا قبلا توانسته مجودات با مغز کوچک رو هدایت کنه و فکر موجود رو تغییر بده تا در مسیری حرکت کنه که سیستم از اون می خواد (به دلیل توازی زیاد در مغز انسان ساخت این وسیله امکان پذیر در تئوری هست ولی عملی بر روی سخت افزار های الان ممکن نیست)

تفکر و احساس محدود به عصب ها و مغز هست و قابل تغییر با دستکاری عصب ها یکی از زیبا ترین موارد فراموشی به دلیل ضربه به سر هست مثل هارد ها که نباید می خوردن زمین اطلاعاتشون رست میشد

خب در اینده ای متوسط (حدس می زنم بین 20 تا 50 ) اتفاقی که می افته میشه مغز رو کنترل کرد با سیگنال(الان برای موش ساخته شده)

در اینده دور تر میشه همزمان از چند مغز استفاده کرد برای حل مسائل و ...