ضعف بزرگ ایرانیان

[fakur1 10,129]

لطفا وقتی این مطلب رو میخونید ، با لحن آرام و نرم بخونید.

*

بنظر شما چرا ما مردم ایران عادت داریم که ماست ریخته شده را نذر امامزاده بکنیم؟

تلاش کافی نمیکنیم ، بعدشم که ناموفق شدیم ، الکی مدام به خودمون دلداری میدیم.

چرا وقتی شکست خوردیم ، بدنبال کشف علت و برطرف کردنش نیستیم؟

اصن چرا اینقد با خودمون لجیم؟

چون بدون اینکه به عیب هامون نگاه کنیم و اونا رو اصلاح کنیم ، فقط و فقط شیفته خودمون هستیم و بس.

برای رفع این عیب راه حلی هست ؟

 

گفته که ،،،،، الصبر مفتاح الفرج،،،،

ولی نگفته که صبر کردن به معنی دست رو دست گذاشتن یا توجیح اشتباه هامونه.

داره میگه مشکلاتتو با عجله حل نکن که کله معلق بشی ، میگه با آرامش حل شون بکن .

برای رفع این کج فهمی هم راه حلی هست؟

[fakur1 10,129]

همیشه منتظریم که بارون بیاد و این گرد و غبار ها رو بشوره و ببره. بارون هم نیاد ، به بخت و اقبال خودمون لعن و نفرین میکنیم ، در حالی که دستمال و شیشه شور هم دم دستمونه.

چرا فکر میکنیم همه فرصت های جهان کف دستمون قرار داره؟

بعدشم پنجره رو می بندیم تا بهار پشت شیشه ها حبس بشه ،

خودمون دستی دستی به خودمون ظلم میکنیم ، بعدشم قسم میخوریم که بیگناهیم.

( راستی یادم رفت بگم ، این بخش رو هم آروم بخونید )

حالا میرسیم به جواب که اونم شما زحمتش رو بکشید.