پرسش چرا اکثرا ازرندگی مینالیم ؟

[Mohammad-Ali 9,728]

چرا اکثرا ازوضع زندگی ، ازبی عدالتی ها ، ازگرانی ها می نالیم ولی هیچ کاری برای بهترشدن انجام نمی دیم؟

[fakur1 10,129]

زورمان به حاکمان نمیرسد.

[Mohammad-Ali 9,728]

زورمان به حاکمان نمیرسد.

سلام

یعنی حاکمان مقصرند ؟

ما برای عوض شدن شرایط چکار می توانیم بکنیم؟

[fakur1 10,129]

سلام

یعنی حاکمان مقصرند ؟

ما برای عوض شدن شرایط چکار می توانیم بکنیم؟

 

باید بریم شاه رو از فبر بیرون بکشبم بیاریم برامون حکومت کنه

[Mohammad-Ali 9,728]

باید بریم شاه رو از فبر بیرون بکشبم بیاریم برامون حکومت کنه

چراما خودمون کارهای شاه رانمی کنیم؟

تازه بنده خدا آرام گرفته ازدست این ملت !

[S.F 24,931]

چ جالب، دیدگاه من این بود ک مغز ما اینگونه است !

اومدم تو تاپیک دیدم بحث ی جای دیگه رفته

 

خوب مغز ما اینطوری عمل میکنه. یادگرفتیم طی قرنها که از ضرر دوری کنیم و یشتر تمرکز مغز روی نات منفی بوده.

قطعا با اموزش میتونیم مقدار زیادی ب سمتی ک میخاییم دستکاریش کنیم.

 

پیشنهاد میکنم این مقاله رو بخونی، تا بعد درباره اش بحث کنیم و لذت آموزش حین بحث رو ببریم

 

WHY EVIL STRIKES HARDER THAN GOOD

Loss Aversion

On a scale of 1 to 10, how good do you feel today? Now consider what would

bring you up to a perfect 10. That vacation in the Caribbean you’ve always

dreamed of? A step up the career ladder maybe? Next question: what would

make you drop down by the same number of points? Paralysis, Alzheimer’s,

cancer, depression, war, hunger, torture, financial ruin, damage to your

reputation, losing your best friend, your children getting kidnapped, blindness,

death? The long list of possibilities makes us realise just how many obstacles to

happiness exist; in short, there are more bad things than good – and they are far

more consequential.

In our evolutionary past, this was even more the case. One stupid mistake and

you were dead. Everything could lead to your rapid departure from the game of

life – carelessness on the hunt, an inflamed tendon, exclusion from the group and

so on. People who were reckless or gung-ho died before they could pass their

genes on to the next generation. Those who remained, the cautious, survived. We

are their descendants.

So, no wonder we fear loss more than we value gain. Losing $100 costs you a

greater amount of happiness than the delight you would feel if I gave you $100. In

fact, it has been proven that, emotionally, a loss ‘weighs’ about twice that of a

similar gain. Social scientists call this loss aversion.

For this reason, if you want to convince someone about something, don’t focus

on the advantages; instead highlight how it helps them dodge the disadvantages.

Here is an example from a campaign promoting breast self-examination (BSE):

two different leaflets were handed out to women. Pamphlet A urged: ‘Research

shows that women who do BSE have an increased chance of finding a tumour in

the early, more treatable state of the disease.’ Pamphlet B said: ‘Research shows

that women who do not do BSE have a decreased chance of finding a tumour in

the early, more treatable state of the disease.’ The study revealed that pamphlet B

(written in a ‘loss-frame’) generated significantly more awareness and BSE

behaviour than pamphlet A (written in a ‘gain-frame’).

The fear of losing something motivates people more than the prospect of

gaining something of equal value. Suppose your business is home insulation.

The most effective way of encouraging customers to purchase your product is to

tell them how much money they are losing without insulation – as opposed to

how much money they would save with it, even though the amount is exactly the

same.

This type of aversion is also found on the stock market, where investors tend to

simply ignore losses on paper. After all, an unrealised loss isn’t as painful as a

realised one. So they sit on the stock, even if the chance of recovery is small and

the probability of further decline is large. I once met a man, a multimillionaire, who

was terribly upset because he had lost a $100 bill. What a waste of emotion! I

pointed out that the value of his portfolio fluctuated by at least $100 every second.

Management gurus push employees in large companies to be bolder and more

entrepreneurial. The reality is: employees tend to be risk-averse. From their

perspective, this aversion makes perfect sense: why risk something that brings

them, at best, a nice bonus, and at worst, a pink slip? The downside is larger than

the upside. In almost all companies and situations, safeguarding your career

trumps any potential reward. So, if you’ve been scratching your head about the

lack of risk-taking among your employees, you now know why. (However, if

employees do take big risks, it is often when they can hide behind group

decisions. Learn more in chapter 33 on social loafing.)

We can’t fight it: evil is more powerful and more plentiful than good. We are

more sensitive to negative than to positive things. On the street, scary faces stand

out more than smiling ones. We remember bad behaviour longer than good –

except, of course, when it comes to ourselves.

[fakur1 10,129]

چراما خودمون کارهای شاه رانمی کنیم؟

تازه بنده خدا آرام گرفته ازدست این ملت !

 

شاه شاهه.ما هم ملت هستیم.کار شاه شاهی کردنه کار ما هم ملت بودنمونه.

مشکل همه ما همین بود که فک کردیم اداره مملکت کار آسونی است و حالا تازه داریم متوجه میشیم که مملکت داری به این راحتی هم نیست.

[Mohammad-Ali 9,728]

شاه شاهه.ما هم ملت هستیم.کار شاه شاهی کردنه کار ما هم ملت بودنمونه.

مشکل همه ما همین بود که فک کردیم اداره مملکت کار آسونی است و حالا تازه داریم متوجه میشیم که مملکت داری به این راحتی هم نیست.

+مردم داری

[fakur1 10,129]

سلام

یعنی حاکمان مقصرند ؟

ما برای عوض شدن شرایط چکار می توانیم بکنیم؟

 

مردی و مردانگی مرده . اگر روزگاری پسران نوجوان، با زغال پشت لب خود سبیل می گذاشتند تا شکل پدرانشان شوند، امروز بعضی از آنها زیر ابروهای خود را برداشتند و آرایش می کنند تا شبیه مادران شوند ما را چه می شود، واقعا این نسل به کجا می رود!

[گـنـجـشـک 24,371]

چ جالب، دیدگاه من این بود ک مغز ما اینگونه است !

اومدم تو تاپیک دیدم بحث ی جای دیگه رفته

 

خوب مغز ما اینطوری عمل میکنه. یادگرفتیم طی قرنها که از ضرر دوری کنیم و یشتر تمرکز مغز روی نات منفی بوده.

قطعا با اموزش میتونیم مقدار زیادی ب سمتی ک میخاییم دستکاریش کنیم.

 

پیشنهاد میکنم این مقاله رو بخونی، تا بعد درباره اش بحث کنیم و لذت آموزش حین بحث رو ببریم

 

 

من واقعا از این پست لذت بردم. یک جواب علمی و غیر احساسی

[Mohammad-Ali 9,728]

مردی و مردانگی مرده . اگر روزگاری پسران نوجوان، با زغال پشت لب خود سبیل می گذاشتند تا شکل پدرانشان شوند، امروز بعضی از آنها زیر ابروهای خود را برداشتند و آرایش می کنند تا شبیه مادران شوند ما را چه می شود، واقعا این نسل به کجا می رود!

کاشکی مادران امروزی مثل دیروزی بودند!

حتما شنیدید صحبت ازافغانی که میشه میگن خدایی ایرانی هامثل اونا کارمیکنند همین صحبت برام پیش امد منم گفتم آره قنات ها را کی کنده ، این بادگیرها راکی درست کرده ، این آبانبارها راکی درست کرده ،آسیابها راکی درست کرده و........... پس ایرانی کلا انسان می تونه ولی متعصفانه اکثرا تنبل وبی امید شدیم وهدفمون را گم کردیم خودمومیگم کاری به کسی ندارم .

[نیلوفر 0 413]

چرا اکثرا ازوضع زندگی ، ازبی عدالتی ها ، ازگرانی ها می نالیم ولی هیچ کاری برای بهترشدن انجام نمی دیم؟

خب راهی برای بهتر شدن پیدا نمیکنیم

[VINA 31,339]

در کل همه ما گرایشمون به غم بیشتر از شادیه و دست به نالمون خوبه

[afshin18 11,175]

بهترین استراتژی در برخورد به زندگی بی تفاوتی هست

تجربه نشون داده هر وقت در بدترین زمان زندگیت بودی بعدا خواهی فهمید تا اون زمان بدترین بوده

برای بهترین هم معمولا صادق هست ولی نه به اون شدت

در مجموع بدی ها بیشتر از خوبی هاست نمونه ساده اش آدم 5 روز کار می کنه 2 روز استراحت

آدم 2 ساعت غدا می پزه ربع ساعت غذا رو می خوره

آدم یه روز از برف لذت می بره یه هفته از سرما خوردگی و یخ زجر می کشه

بعضی ها دو ماه رابطه عاشقانه دارند تا دو سال بعدش می نالند

[رضا نیوز 805]

برای این می نالیم که منتظر یه منجی ، یه شخصیت هستیم بیا مشکلات مارو حل کنه ، منتظر کنیم کسی که بیاد کار مارو انجام بده

در جست وجوی کسی هستیم ما رو از سختی ها رها میده ، تا زمانی که خودمون یعنی من و تو مشکلات رو خودمون حل نکنیم روز به روز بدتر ، احساس ناامیدی می کنیم

[S-A-E-I-D 220]

نالیدن آسون ترین کاره برا تنبل ها،بی غیرت ها و اونایی که کار بلد نیستن هست

منی که برا خواسته شخصی خودم کاری نمیکنم چطور توقع هست که برا بهبود وضع جامعه،خودمو به زحمت بندازم،پس الکی مینالم

مسئولین که همه به تن پروری عادت دارند و کار نمیکنند و برای اینکه تصور بشه کار میکنن هرازگاهی میان وسط و همدیگرو میکوبن و ناله میکنن و بعد میرن تو لونشون

رییس جمهوری که تخصصش کشورداری نیست تو ساده ترین کارهای مملکت میمونه و فرافکنی میکنه و میناله

کاریزماتهای ما که کلامشون جز دشمن شناسی جریان شناسی نیست و شبانه روز عوض توجه به مشکلاتی که از درون مملکت رو میپوسونه فقط ضجه میزنند و ناله میکنند...

دیگر چه انتظاری میرود...ما جملگی حرفهایمان به پشیزی نمی ارزد

از کوزه همان برون تراود که در اوست،بی عدالتی ها و وضع نابسامان نتیجه کم کاری تک تک ماهاست منتها هرکس به نسبتی