آینده بتن در معماری

[archaco 0]

بتن دومین ماده پرکاربرد روی زمین است. همچنین دومین انتشار دهنده بزرگ CO2 است ؛ تولید سیمان 5 تا 7 درصد از تولید گازهای گلخانه ای سالانه را به خود اختصاص می دهد. ادامه محبوبیت بتن به عنوان ماده انتخابی در صنعت طراحی و ساخت و ساز ، همراه با افزایش اضطراب پیامدهای زیست محیطی ، بتن را بطور محکم در کانون توجه نوآوری و آزمایش قرار داده است. در نتیجه ، طراحان ، معماران و محققان در سراسر جهان چشم اندازهای مختلفی را برای آنچه که آینده بتن در معماری می تواند به نظر برسد ، ایجاد می کنند.

بتن هزاران سال است که مورد استفاده معماران و سازندگان قرار گرفته است و اولین استفاده شناخته شده از آن حدود سال 6000BC در سوریه و اردن است. کم بودن هزینه ، تطبیق پذیری ، کاربرد سریع و آشنایی کامل  افراد درگیر در استفاده از آن بدان معنی است که سالانه تقریبا 22 میلیارد تن بتن ریخته می شود. بر اساس یک مطالعه اخیر در بی بی سی ، تولید سیمان از سال 1950 تاکنون سی برابر شده است و چهار برابر دیگر از سال 1990 ، که بخشی از آن بخاطر ساختمان سازی پس از جنگ در اروپا و قسمت دیگر آن برای رونق ساخت و ساز در سراسر آسیا است. پیش بینی می شود برای همگام شدن با تقاضاها در جنوب شرقی آسیا و کشورهای جنوب صحرای آفریقا ، تولید سیمان ممکن است تا سال  2030، 25٪ افزایش یابد.

بنابراین روشن است که آینده بسیار خوبی برای  بتن به عنوان ماده انتخابی در صنعت طراحی و ساخت وجود دارد. ایجاد شهرهای ما برای قرنها و تسهیل در گسترش سریع، اکنون زمان آن رسیده است که در نظر بگیریم که چگونه موادی مانند بتن می توانند به حمایت از نوآوری ادامه دهند ، که خود موضوع نوآوری هستند. چالش معماران این است که اطمینان حاصل کنند که چنین راه حل های ابتکاری ، با امکان تغییر اساسی در نحوه کار یا استفاده از بتن ، در یک صنعت سنتی محافظه کار پذیرفته می شود. در غیر این صورت ، واضح است که اثرات زیست محیطی بتن همانطور که در حال حاضر موجود است، از موادی که توسط رقبای سبز آن ساخته میشود، بسیار بیشتر است.

طراحی نما آرکا