نقد سریال آقازاده

[sultan20 1]

سریال های شبکه نمایش خانگی تا به امروز اغلب فروش موفقی را تجربه کرده اند. « شهرزاد » توانست در اولین گام سطح انتظارات را از یک سریال غیر تلویزیونی بالا ببرد اما در ادامه حضور سریال های عاشقانه ای نظیر « دل » و « مانکن » با کیفیت نازل تر، امیدواری برای ارتقاء سطح سریال ها را کمرنگ کرد. با اینحال رونق سریال سازی در شبکه نمایش خانگی ادامه یافت تا اینکه سازمان هنری اوج نیز تصمیم گرفت تا به این عرصه ورود کرده و سریال سازی را آغاز نماید. « آقازاده » جدیدترین سریال شبکه نمایش خانگی است که با تم مورد علاقه سازمان اوج یعنی مامور امنیتی و آقازاده های فاسد ساخته شده است.

« آقازده » درباره آقازاده ای فاسد به نام نیما ( با بازی امیر آقایی ) است.  فردی که تابلوهای هنری خرید و فروش می کند و کوچکترین فرصتی برای کسب مال نامشروع را از دست نمی دهد. او به واسطه رابطه با افراد مهم نظام ثروت قابل توجهی به جیب زده است.. در طرف دیگر قضیه آقازاده ای دیگر به نام حامد ( با بازی سینا مهراد ) حضور دارد که ماموز امنیتی است و در نقطه مقابل نیما قرار دارد. حامد قصد دارد هرطور شده به فعالیت های غیرقانونی نیما خاتمه دهد اما موانع بسیارند..

سریال « آقازاده » نیز با پیروی از سنت سریال سازی در شبکه نمایش خانگی طی چند سال گذشته، با انبوهی از ایرادات ساختاری مواجه است که سطح کار را به شدت تنزل داده است. روایت غیر خطی سریال در همان پرده نخست تماشاگر را غافلگیر می کند. روایت غیر خطی که دلیلی برای وجود آن به چشم نمی خورد و بهتر می بود « آقازاده » مسیر خطی خود را پیش می گرفت. البته روایت غیر خطی کمترین مشکل این سریال به شمار می رود!

متاسفانه در « آقازاده » شتاب زدگی فراوانی مشاهده می شود که از عدم شناخت مدیوم سریال سرچشمه می گیرد. بُرش سریع تصاویر قصد دارد سریال را برای مخاطب امروزی زنده نگه دارد و به نوعی هیجان کاذب به قصه ببخشد. اقدام عجیب سازندگان سریال اینجاست که هر ده دقیقه یکبار، یک طرح گرافیکی با تصویر بازیگران در مقابل دیدگان تماشاگران ظاهر می شود و سپس زمان رخدادهای سریال تغییر می کند! اقدامی عجیب که از ابتکارات سازندگان این سریال به شمار می رود!

اما احتمالا باید بزرگترین نقص سریال «آقازاده» را در فیلمنامه آن جستجو کرد. متاسفانه سازمان هنری اوج همانند اغلب ساخته های سینمایی اش مانند « به وقت شام »، تصویری خام و دم دستی از جایگاه افراد در سریال ترسیم کرده که از اصول ابتدایی فیلمنامه نویسی به دور است. در این سناریو، آدمهای بد ذات در ساختمان های لاکچری زندگی می کنند و در منزل تردمیل دارند و آب میوه می نوشند، اما در طرف دیگر ، شخصیت های مثبت همگی افرادی معتقدند که در خانه های قدیمی با حداقل امکانات زندگی می کنند! این نگاه سیاه و سفید ایرادات بسیاری به قصه وارد کرده و آن را از مسیر منطقی خود دور کرده است. نگاهی که نمونه های قبلی آن را به دفعات در سریال های تلویزیونی شاهد بوده ایم.  

متاسفانه بازیگران مشهور سریال نیز نتوانسته اند در نقش های خود بدرخشند. امیر آقایی در نقش نیما، نمی تواند یک خلافکار بد ذات و دیوانه باشد، هرچند که تلاش زیادی برای اثبات جنونش به نمایش می گذارد! نیکی کریمی را احتمالاً باید هدر شده ترین بازیگر سریال بنامیم. بازیگر با سابقه ای که نقشی کم اهمیت در « آقازاده» دارد و در ادامه مسیر سقوط خود در عرصه بازیگری گام بر می دارد. سینا مهراد نیز ایفاگر شخصیت کپی شده ای است که پیش از این در سریال « پدر » از او دیده بودیم. نکته جالب درباره سریال اینجاست که به انتقاد از آقازادگان و رانت هایشان می پردازد در حالی که سینا مهراد خود فرزند سعید سهیلی، کارگردان مشهور ایرانی است و با کمک پدر به این عرصه ورود کرده!

« آقازاده » اثری پر زرق و برق اما سطحی است که نگاهی کلیشه ای درباره آقازادگان در اختیار تماشاگران قرار می دهد. نگاهی سیاه و سفید که کمتر شباهتی به دنیای واقعی انسان های اطرافمان دارد. « آقازاده » حتی در نگاه به شخصیت های فرعی داستان مانند راضیه، او را به کلیشه ای ترین شکل ممکن ترسیم می کند. دختری شهرستانی که ساده و گیج است و فریب افراد گرگ صفت را می خورد! ذکر این نکته نیز ضروری است که سریال « آقازاده » نسبت به دیگر ساخته های شبکه نمایش خانگی، محتوایی دارد که خطوط قرمز محسوب می شوند. البته خطوطی که برای دیگر فیلم‌ها و سریال‌ها قرمز محسوب می‌شوند، نه برای سازمان سینمایی اوج!