ذوق زدگی در مقیاس جهانی

[اذین25 1,494]

«به نظر من اگر شما کار خیلی خوبی انجام دادید، پس از آن باید دنبال انجام کاری فوق العاده باشید، نه این که برای مدت طولانی در همان کار خیلی خوبتان ساکن بمانید. فقط باید دنبال این باشید که کار بعدی چیست.» بر اساس این گفته استیو جابز، اگر مجموعه دستگاه های آی پاد و آیفون را محصولات خیلی خوب اپل بدانیم، پس آی پد باید همان محصول فوق العاده و شگفت انگیز باشد. اما آیا واقعا چنین است؟

محصولات اپل همیشه پیش رو و نوآور بوده اند. هر چند این شرکت سابقه زیادی دارد (تاسیس آن به سال ۱۹۷۶ برمی گردد) ولی جوان ها از بین محصولات اپل، آی پاد را به خوبی می شناسند. دستگاه پخش چند رسانه ای در اندازه و شکل های مختلف با فروشگاه بسیار بزرگ و جالبی به نام آی تونز که امکان خرید موسیقی، ویدیو، فیلم، برنامه های تلویزیونی، نرم افزار، بازی و... را به رایگان یا با قیمت ناچیزی فراهم می کرد. طراحی منحصر به فرد و محیط انحصاری آی پاد آن را جذاب تر می نمود و تبلیغات درست و تشخیص بازار هدف آن را به محصولی بسیار موفق تبدیل کرد؛ به طوری که سال ۲۰۰۴ در امریکا بیش از ۹۰درصد بازار دستگاه های پخش چند رسانه ای حافظه دار و بیش از ۷۰ درصد از کل بازار در اختیار مدل های مختلف آی پاد بود. پس از این موفقیت بی نظیر اپل با معرفی آیفون پس از سال ها ورودی دوباره به بازار تلفن های همراه داشت. آیفون در نوع خود انقلابی در صنعت تلفن همراه بود که نه تنها بیش از ۵۰میلیون دستگاه از آن به فروش رفت، بلکه باعث تحولی شگرف در نوع طراحی و عرضه گوشی های دیگر شرکت ها نیز شد.

تمایل و حرکت سامسونگ (که در ساخت CPUهای آی پاد با اپل همکاری دارد)، نوکیا، سونی اریکسون و... به سمت گوشی های صفحه لمسی ناشی از همین رقابت بود، اما صفحه لمسی ۳.۵ اینچی و قابلیت مالتی تاچ (انتخاب و حرکت دادن دو قسمت از صفحه) تنها برتری آیفون نبود. به غیر از سیستم iPhone OS، آیفون از مخزن عظیم برنامه های آی تونز هم بهره مند بود که با عرضه آن، تعداد بسیار بیشتری برنامه و بازی توسط توسعه دهندگان برای آن ساخته شد، به طوری که امروزه هزاران برنامه مختلف برای کاربران آیفون در دسترس است.

اما به نقل قول ابتدایی این مطلب از استیو جابز، مدیر شرکت اپل برگردیم. پس از این همه موفقیت و تحسین محصولات اپل که برای این شرکت میلیارد ها دلار سود به همراه داشت، حرکت و نوآوری بعدی یک ریسک بزرگ است که می تواند هم موقعیت اپل را بهبود بخشد یا آن را به خطر اندازد. استیو جابز می گوید: «واقعا سخت است که یک محصول برای قشر خاصی طراحی شود. در بسیاری از مواقع مردم تا زمانی که محصول را به آنها نشان ندهی نمی دانند چه می خواهند.» آیا آی پد، همان محصولی است که تازه با نمایش و تولیدش نسبت به آن احساس نیاز می کنیم؟

 

 

● آی پد چیست؟

آی پد یک تبلت کامپیوتر (لوح رایانه) با صفحه نمایش بزرگ ۹.۷ اینچی است که برای مرور اینترنت، پخش چندرسانه ای، بازی، خواندن کتاب الکترونیک و کارهای سبک تولید محتوا به کار می رود. برخلاف بقیه تبلت ها، آی پد از تماس لمسی به جای قلم استفاده می کند. آی پد چیزی است بین یک گوشی هوشمند و توانا و یک لپ تاپ. مثل آی پاد تاچ و آیفون، آی پد هم از iPhone OS استفاده کرده و قابلیت مالتی تاچ دارد. CPU یک گیگاهرتزی Apple A۴ و PowerVR SGX ۵۳۵ GPU و مدل های حافظه ای ۱۶، ۳۲ و ۶۴ گیگابایتی و ۲۵۶ مگابایت رم از دیگر ویژگی های آی پد است. آی پد دستگاه سبکی است؛ مدل Wi-Fi آن ۶۸۰ گرم و مدل Wi-Fi و ۳G آن ۷۳۰ گرم وزن دارد. برنامه هایی مانند مرورگر سافاری، فروشگاه آی تونز، یوتیوب، نقشه ها، تقویم و... روی آی پد نصب شده اند. اواخر ۲۰۰۹ شایعاتی مبنی بر عرضه محصولی جدید از اپل در سایت های مختلف به چشم می خورد، ولی برای اولین بار ۲۷ ژانویه ۲۰۱۰، استیو جابز در کنفرانس مطبوعاتی اپل در سان فرانسیسکو آی پد را معرفی کرد.

سه روز بعد در پنجاه و دومین مراسم جوایز گرمی (جایزه موسیقی امریکا) استفن کولبرت از آی پد برای معرفی نامزدها و برندگان جوایز استفاده کرد. طرفداران محصولات اپل از همان لحظه معرفی محصول جدید، شروع به نوشتن مطالب مختلف کردند و به ارزیابی آن پرداختند. می توان گفت که انتقادها هم از همان زمان آرام آرام شروع شد.از ۱۲ مارچ ۲۰۱۰ اپل شروع به پیش فروش آی پد کرد و نسخه Wi-Fi آن هم از سوم آوریل به فروش گذاشته شد. در نهایت نسخه Wi-Fi و ۳G هم در ۳۰ آوریل عرضه شد و دیدن صف های طولانی برای خرید آن مثل هر محصول دیگر اپل چندان عجیب نبود. تا اواخر می ۲۰۱۰ آی پد در استرالیا، کانادا، ژاپن و چندین کشور اروپایی نیز در دسترس خواهد بود.

استیو جابز می گوید: «ما همیشه به بازارهایی فکر می کنیم که می توانیم به آن ها وارد شویم.» اما بازار هدف آی پد چه گروهی هستند؟ آیا کسی که آیفون دارد نیازی به آن احساس خواهد کرد؟ در پاسخ به این سوال، Yair Reiner آی پد را رقیبی برای دستگاه های کتاب الکترونیک مثل آمازون کیندل می داند. سایت PC Advisor در مقاله ای از آن به عنوان رقیب نت بوک ها یاد کرده است. به غیر از این ها، محیط جذاب، سرعت پاسخ گویی خوب دستگاه و کیفیت صفحه نمایش آن را از محصولات مشابه متمایز کرده است. والت ماسبرگ در وال استریت ژورنال از آی پد به عنوان دستگاهی با عنوان «قاتل لپ تاپ» یاد کرده است! اما نقد جالب را دیوید پوگو در نیویورک تایمز نوشته است.

او در نقد دو قسمتی خود، یک قسمت را به کسانی که با فناوری آشنا هستند اختصاص داده و در بخش دیگر به اکسانی پرداخته که با جزئیات فناوری زیاد سر و کار ندارند. در بخش اول نتیجه گرفته که یک لپ تاپ می تواند امکانات بیشتری را با قیمت ارزان تری در اختیار کاربر قرار دهد و در بخش دوم می نویسد اگر کاربر از مفهوم و قابلیت های آی پد آگاه شود می تواند از آن لذت ببرد. در نقدی در شیکاگو سان تایمز از آی پد به عنوان یکی از بهترین کامپیوترها یاد شده و در PC Magazine خرید آن یک برد بزرگ لقب گرفته است. مایکل ارینگتون هم در وبلاگ معروف تک کرانچ درباره این محصول جدید چنین می نویسد: «آی پد یک دسته بندی جدید در محصولات ایجاد می کند، ولی جای لپ تاپ را برای بسیاری از مردم خواهد گرفت.» ساخت محصول جدید HP با نام اسلیت که دستگاهی مشابه آی پد است (و احتمالا در ژوئن ۲۰۱۰ عرضه خواهد شد) تائیدی بر این مطلب وبلاگ تک کرانچ است.

اما ویژگی های ذکر شده به این معنی نیست که آی پد محصولی کامل است. اگر قرار است آی پد را یک نت بوک پیشرفته در نظر بگیریم، با کاستی هایی روبه رو هستیم. در نقدهای مختلف به ضعف های آی پد اشاره شده، مثلا آی پد دوربین برای چت ویدیویی ندارد، درگاه USB ندارد، در زمینه چاپ کردن مطالب ضعیف است، کمبودهایی در زمینه به اشتراک گذاری موسیقی و فیلم دارد، فقط برنامه های فروشگاه خود اپل، یعنی App Store روی آن قابل اجراست، فلش روی آن نمایش داده نمی شود (در حالی که ۳۰ تا ۴۰ درصد سایت ها از فلش استفاده می کنند) و سرانجام ضعف بزرگ آی پد این که در آن واحد فقط یک برنامه در آن قابل اجرا است. اما Leo Laporte از کارشناسان آی تی به این نکته اشاره می کند که آی پد دستگاهی برای کارهای چند رسانه ای است و نباید از آن انتظار کارکرد در حد یک کامپیوتر سنتی را داشت.

آی پاد بازار دستگاه های پخش چند رسانه ای را تسخیر کرد و آیفون بازار تلفن همراه را تغییر داد، اما آی پد چطور؟ ضعف هایی که بالاتر به آن ها اشاره کردیم بسیاری از کاربران را از خرید آی پد منصرف می کند. همین طور با ایجاد یک محیط کاملا انحصاری، با این که کاربر از مزایای جانبی اپل بهره مند می شود، اما همین مساله او را از یک دنیای بزرگتر محروم می کند. اگر آی پاد و آیفون به آی تونز افتخار می کردند، در دنیای کامپیوترهای همراه شاید نتوان فقط به محدوده خاصی از برنامه و امکانات اکتفا کرد. با این که توسعه دهندگان مثل همیشه برنامه های زیادی برای آی پد ساخته اند، ولی در حال حاضر کاربر به نیمه خالی لیوان نگاه خواهد کرد: آی پد شاید فقط یک آی پاد تاچ بزرگ باشد که البته تبلیغات بی نظیری را همراه خود دارد.

باید منتظر ماند و دید اگر تبلت های جدیدی مثل همان اسلیت اچ پی وارد بازار شوند، اپل چه پیشرفتی در محصول جدیدش ایجاد خواهد کرد.