قرص هاي کلسيم به تنهايي مانع از پوکي استخوان نمي شود

[samyar 3,407]

 

قرص هاي کلسيم به تنهايي مانع از پوکي استخوان نمي شود

تحقيقات گسترده چندين ساله نشان مي دهد صرفا مصرف قرص هاي کلسيم مانع از پوکي اسخوان در زنان بالاي 50 سال نمي شود

.

زناني که به اميد جلوگيري از پوکي استخوان در سن بالاي 50 سال به طور مرتب از مکمل هاي کلسيم استفاده مي کنند ، نسبت به ديگران به ميزان بسيار

 

جزئي از ابتلا به پوکي استخوان در امان هستند

.

زناني که از مکمل هاي کلسيم استفاده مي کنند از هر 10 هزار مورد ، 10 مورد دچار شکستگي استخوان لگن مي شوند اما آنهايي که از چنين قرصهايي استفاده نمي کنند از هر 10 هزار مورد 14 مورد به اين مشکل مبتلا مي شوند

.

 

در تحقيقات گسترده و چندين ساله اي که نتايج آن اخيرا منتشر شده ، مشخص گرديده است: ميزان شکستگي هاي لگن در زنان بالاي 60 سال که از مکمل هاي کلسيم استفاده مي کنند 19 درصد و در بقيه 24 درصد است

.

 

آنچه قابل توجه است ، تاثير رواني اين مکمل ها و تلقيني است که در افراد به واسطه مصرف آنها ايجاد مي شود که وضعيت استخواني بهتري دارند اما در واقع آمار اين بهبودي را نشان نمي دهد

.

 

محققان توصيه مي کنند: خانم ها به منظور جلوگيري از پوکي استخوان در سن بالاي 50 سال صرفا به اميد قرص هاي کلسيم نباشند. زيرا مصرف زياد اينگونه قرص ها نيز موجب بروز عوارضي نظير ايجاد سنگهاي کليه مي شود

.

 

در مصرف نوع کلسيم نيز بايد دقت نظر داشت. زيرا سيترات کلسيم به مراتب بيشتر و بهتر از کربنات کلسيم جذب مي شود ، به ويژه اگر به همراه ويتامين

d

مصرف شود

.

 

ضمن اينکه ، آنچه بيش از هر چيز براي جلوگيري از پوکي استخوان موثر تشخيص داده شده ، ورزش و تحرک در دوران جواني و مصرف لبنيات به همراه سبزيجاتي است که برگ سبز دارند. سيب و ماست در اين ميان از اهميت قابل توجهي برخوردارند

.

[samyar 3,407]

پيشگيري پوكي استخوان با تغذيه صحيح

پوكي استخوان به علت كاهش ميزان كلسيم در استخوان ايجاد مي شود كه اغلب در خانم ها بعد از دوران يائسگي و در آقايان بعد از سن 70 سالگي ديده مي شود.

 

علائم اين بيماري شامل دردپشت، كاهش قد و افزايش احتمال شكستگي هاي استخوان است. ارث، رژيم غذايي و ورزش از عوامل مهمي هستند كه به طور مستقيم با اين بيماري در ارتباط اند. بعد از ۳۰ سالگي كلسيم همانند سال هاي قبل زندگي به توده استخواني اضافه نشده و در استخوان سازي به خوبي قبل عمل نمي كند و به همين علت در اين دوران مصرف مواد غذايي حاوي كلسيم براي حفظ توده استخواني و جلوگيري از كاهش توده استخوان ضروري است.

 

خانم ها بعد از سنين يائسگي براي پيشگيري از كاهش توده هاي استخواني شان بايستي از غذاهاي حاوي استروژن بالا مثل لوبياي سويا (يا آجيل سويا) مصرف كنند. ورزش هاي ساده مثل پياده روي، بدنسازي و يوگا در حفظ توده هاي استخواني بسيار مفيد است.

 

مصرف مواد پرپروتئين ممكن است سبب خروج كلسيم از استخوان هاي بدن شود. نمك، قهوه (2 يا 3 استكان در روز)، نوشابه هاي گازدار، سيگار و ورزش هاي شديد نيز سبب خروج كلسيم از استخوان مي شود بنابراين توصيه مي شود از مصرف مواد غذايي مذكور در صورت ابتلاي به اين بيماري پرهيز شود. از طرف ديگر مصرف مواد حاوي منيزيم، ويتامين d، برون (كه در ميوه ها و آجيل موجود است)، منگنز و روي (زينك) در استخوان سازي توسط كلسيم نقش مهمي را ايفا مي كنند.

 

تحقيقات نشان داده است كه مصرف سويا به علت وجود ماده اي به نام ايزوفلاونوئيد باعث افزايش تراكم استخواني مي شود. توجه داشته باشيد كه مصرف بيش از هزار و پانصد ميلي گرم كلسيم در روز (مجموع دريافتي از طريق مواد غذايي يا اشكال دارويي) توصيه نمي شود چرا كه با توجه به نقش عوامل ژنتيك در بروز اين بيماري مصرف مقادير زياد جبران كمبودهاي مذكور را نمي كند و ممكن است باعث عوارض ناشي از ازدياد مصرف آن شود.

 

مواد مغذي براي پوكي استخوان

 

1_كلسيم: قابل جذب ترين فرم آن به صورت تركيبات سيتراته، لاكتاته وآسپارات است.

2_ منيزيم: كمبود اين ماده معدني اغلب در بيماران مبتلا به پوكي استخوان ديده مي شود و مصرف آن باعث افزايش تراكم استخواني مي گردد.

3_ ويتامينd : همراه با كلسيم بايستي مصرف شود تا حداكثر تاثيرگذاري آن انجام شود.

4_ برون: در ميوه ها و آجيل ها يافت مي شود.

5_ مس: باعث جلوگيري از كاهش توده هاي استخواني شده و در تنظيم روي هم موثر است.

6_ ويتامينk : در خانم هاي بعد از سنين يائسگي لازم است كه باعث جلوگيري از كاهش كلسيم و همچنين باعث افزايش تراكم استخوان مي شود.

7_ سيليكون : ماده اي است كه باعث افزايش تراكم مواد معدني در استخوان مي شود.

8_ استرونتيوم: باعث كاهش دردهاي استخوان ها و افزايش توده هاي استخواني مي شود.

 

ديگر مواد غذايي مفيد در پيشگيري از پوكي استخوان عبارتند از:

 

حبوبات، جو، ميوه هاي تازه، آناناس، سيب، گلابي، انگور، كشمش، خرما، هلو، سبزيجات تازه، سبزيجات با برگ سبز، كلم بروكلي، كلم، آواكادو، اسفناج، مارچوبه، پياز، جعفري، انواع سويا، لبنيات كم چرب، ماهي و غذاهاي دريايي، تخم مرغ، عسل، سير، فلفل سياه، زنجبيل و آب ميوه هايي مثل آب سيب، آب هويج، شربت ليمو و آب آناناس.

[samyar 3,407]

ورزش هاي قدرتي براي پيشگيري از پوكي استخوان

پوكي استخوان (كه به معناي نازك و ضعيف شدن استخوان ها است) نگراني اصلي اكثر خانم ها در سنين يائسگي است. از اين رو لازم است پيشگيري را مدت ها پيش از يائسگي شروع كنيم. صرف نظر از كلسيم و ويتامين D كافي، ورزش مهمترين عامل پيشگيري از پوكي استخوان به شمار مي رود.

ورزش، نه تنها از بين رفتن استخوان ها را محدود مي كند، بلكه موجب تعادل و هماهنگي بهتر و تقويت عضلاتي مي شود كه هنگام ايستادن متكي به آنها هستيم.

 

بدين ترتيب مانعي نيز براي افتادن - كه يكي از مهمترين علل اصلي شكستگي ها به شمار مي رود- به وجود خواهد آمد. شكستگي استخوان لگن، به ويژه در خانم هاي مسن، مي تواند موجبات ناتواني دائمي، افسردگي و لزوم مراقبت هاي طولاني را فراهم آورد.

 

ورزش هاي قدرتي و مقاومتي، به ويژه بسيار مهم اند. در اين مقاله به برخي از ورزش ها، كه به خصوص براي بدنسازي مناسبند، مي پردازيم.

 

تقويت استخوان ها

 

هنگامي كه كار بيشتري از استخوان ها مي خواهيم، پاسخ آنها قوي تر و متراكم تر شدن است. تحمل يا مقاومت در برابر وزن - يا به طور كلي هر فعاليتي كه در مقابله با جاذبه صورت مي گيرد- رشد بافت استخواني جديد را تحريك مي كند.

 

استخوان هاي تحمل كننده وزن بدن عمدتاً در پاها قرار دارند و در فعاليت هايي چون قدم زدن، راه رفتن سريع، فوتبال و بالا رفتن از پله ها مورد استفاده قرار مي گيرند. شنا براي در فرم ماندن كلي بدن مفيد است، ولي ربطي به تحمل وزن ندارد و از اين رو كمكي به افزايش توده و تراكم استخوان ها نمي كند.

 

ورزش هاي مقاومتي يا ورزش با وزنه (نگاه كنيد به «كار با وزنه ها»، در پايين) يا طناب هاي مقاومتي مي توانند به مراتب موثر تر از ورزش وزنه برداري بر استخوان ها باشند.

 

در اين ورزش ها عضلات و تاندون ها بر استخوان ها فشار وارد مي سازند. بدين ترتيب عضلات قوي تر شده، با نيروي بيشتر استخوان ها را به سمت خود مي كشند؛ كه اين خود، به تشكيل توده استخواني كمك مي كند. تمرينات زير بر روي گروه هاي عضلات اندام تحتاني موثر بوده و به تقويت استخوان هاي لگن كمك مي كنند.

 

كار با وزنه ها

 

براي انجام تمريناتي كه در اينجا نشان داده ايم، بايد يك صندلي محكم با پشتي و نشيمنگاه مناسب، كفش ورزشي مناسب با پاشنه هاي ضدسرخوردگي، حصير مخصوص تمرينات ورزشي (يك گليم يا حوله تميز ضخيم نيز كافي است) و وزنه هايي براي تمرينات دست ها و مچ دست ها داشته باشيد.

 

مناسب ترين وسايل عبارتند از وزنه هاي دمبل شكل دستي و قوزك بندهاي جيب دار براي قرار دادن وزنه هاي اضافي. براي شروع لااقل ۱۰- ۵ دقيقه تمرين كنيد تا عضلات تان گرم شده، از حالت سختي و سفتي بيرون آيد. مي توانيد به قدم زدن (در بيرون يا داخل منزل و يا بر روي نوار متحرك) بپردازيد، يا از ماشين هاي پاروزني، پله هاي مصنوعي، يا هر وسيله ديگر ويژه ورزش هاي داخل منزل استفاده كنيد.

 

براي آنكه بهترين نتيجه را بگيريد، هفته اي دو يا سه بار اقدام به اين كار كنيد تا عضلات تان ۴۸ ساعت وقت براي بازيابي در فاصله بين ورزش ها داشته باشد.

 

اگر تمرينات منظم تحمل وزن هوازي (مانند ۳۰-۲۰ دقيقه پياده روي يا نرمش هاي سبك هوازي) داريد، كار را با آن شروع كنيد. سپس ورزش هاي مقاومتي با كشش ها (مانند كشش استخوان لگن، كه در اينجا آن را شرح خواهيم داد) رادنبال كنيد.در شروع وزنه اي را برداريد كه مي توانيد ۸ بار آن را بلند كنيد. (ممكن است لازم باشد كار را با وزنه نيم تا يك كيلويي، يا حتي بدون وزنه، آغاز كنيد.)

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

اگر نمي توانيد تمريني را ۸ بار با سهولت انجام دهيد، احتمالاً وزنه مذكور بيش از اندازه سنگين است. و اگر بيشتر از ۱۵ بار وزنه اي را برمي داريد، ولي چندان خسته نمي شويد، زيادي سبك است.

 

تنها بخشي از بدن تان را كه قصد ورزش دادن آن را داريد، حركت دهيد. از حركات نوساني يا به جلو و عقب خودداري نماييد. سعي كنيد استخوان لگن تان را ثابت نگاه داريد.

 

هنگام تمرين وزنه برداري، سه ثانيه صرف بلند كردن وزنه، يك ثانيه صرف ثابت نگاه داشتن آن در هوا و سه ثانيه ديگر را صرف پايين آوردن آن نماييد.

 

به آهستگي نفس بكشيد. هنگامي كه وزنه اي را بلند مي كنيد، هوا را به داخل ريه هايتان بكشيد. سپس، هم زمان با پايين آوردن وزنه، هواي داخل ريه ها را بيرون دهيد. هيچ گاه نفس تان را نگاه نداريد.

 

۱۵ ۸ -بار تمرين، يكي دو دقيقه استراحت و سپس دور دوم را شروع كنيد. با افزايش قدرت بدني ممكن است بخواهيد دور سومي را نيز به تمرينات تان اضافه كنيد.

 

هنگامي كه ديگر مي توانيد(۲ يا ۳) دور تمرين (هر دفعه، با ۱۵ بار تكرار) كنيد، آماده اضافه كردن وزنه ها هستيد. آن قدر به وزنه ها اضافه كنيد كه تنها بتوانيد ۸ بار آنها را بلند كنيد.

 

هر گاه توانستيد به آساني دو يا سه بار تمرين (هر دفعه، با ۱۵ بار پشت سر هم تكرار) كنيد، وزنه ها را اضافه كنيد. (فراموش نكنيد، كه پس از هر دور تمرين، يك دقيقه استراحت نماييد.)

 

استفاده از صندلي

 

يك صندلي را طوري قرار دهيد كه پشتش به ديوار باشد. با زانوهاي خميده، كف پاها بر روي زمين و پاهاي باز شده به عرض لگن روي صندلي بنشينيد.

 

كف دست ها را به حالت ضربدري بر روي شانه ها قرار داده، به پشتي صندلي تكيه دهيد. سر، گردن و پشت را در خطي مستقيم قرار داده، نيمه بالايي تنه را بلند كنيد سپس به آهستگي بر روي دو پا بايستيد. اندكي مكث كنيد. سپس به همان شيوه كه بلند شديد، بنشينيد و در همان وضعيت اوليه قرار گيريد.

 

اين كار را ۱۵- ۸ بار تكرار كنيد. زماني كه از آمادگي بيشتري برخورداريد: وزنه اي در هر دست بگيريد و دست هايتان را به حال ضربدري بر روي سينه قرار دهيد.

 

خيز به جلو

 

 

با پاهاي باز به عرض لگن بايستيد. ممكن است (تا زماني كه از تعادل خويش مطمئن نشده ايد) بخواهيد اين كار را در كنار يك ميز يا پيشخوان انجام دهيد. با پاي راست يك قدم به جلو برداريد و پاشنه پاي راست را بر روي زمين ثابت نگاه داريد. زانوي راست بايد مستقيماً در بالاي قوزك پاي راست و نه در جلوي آن قرار گيرد. پاي عقب را بر روي سينه پا بچرخانيد. با حفظ سر، گردن، پشت و استخوان لگن در يك خط مستقيم تا حد زانوي راست پايين بياييد. قدري تامل كنيد. با صرف نيرو به وضعيت اوليه بازگرديد.

 

پاها را عوض و اين كار را ۸ بار تكرار كنيد. قدري استراحت كرده، سپس كار را ادامه دهيد. هنگامي كه احساس مي كنيد آماده ايد: دست ها را در كنار يا مقابل خود نگاه داريد. يا وزنه اي را در دست بگيريد.

 

چمباتمه زدن با دمبل

 

بايستيد و پاها را به عرض شانه ها از هم باز كنيد. يك وزنه در هر دست بگيريد، درحالي كه كف هر دو دست به سمت داخل است، آنها را در دو طرف بدن قرار دهيد.

 

به آهستگي زانوها را خم و كپل ها را ۲۰ سانتي متر يا بيشتر پايين آوريد (ولي اجازه ندهيد لگن تا زير زانو پايين بيايد). اندكي مكث كنيد. به آرامي به وضع اوليه بازگرديد. اين كار را ۱۵- ۸ بار تكرار كنيد. استراحت كنيد. دوباره از اول شروع كنيد. هنگامي كه احساس مي كنيد آماده ايد:وزنه را افزايش دهيد. نيز مي توانيد با نگاه داشتن وزنه ها، درست بالاتر از سطح شانه ها و در حد دو گوش به تمرين بپردازيد.

بازكردن لگن

وزنه اي در قوزك بند گذاشته، به اندازه ۲۵ سانتي متر از پشت صندلي فاصله بگيريد. با يك دست بر پشتي صندلي (براي حفظ تعادل)، پاي راست را به آرامي از عقب بالا آورده و راست كنيد.

 

بدون خم كردن زانو يا حركت بدن به طرف جلو، پاي تان را تا حد امكان بالا آوريد. سپس به آرامي پا را پايين آورده، به وضعيت اوليه بازگرديد. اين كار را ۱۵-۸ بار تكرار كنيد. با پاي چپ همين حركات را تكرار كنيد. توقف كرده، يك بار ديگر به تكرار تمرين بپردازيد.

 

بلند كردن پاها از پهلو

 

با وزنه اي در قوزك بند و پاهاي به هم چسبيده، پشت صندلي بايستيد. براي حفظ تعادل، پشتي صندلي را با دست بگيريد.

 

درحالي كه هر دو پا به طرف جلو قرار دارند، پاي راست را آهسته تا ارتفاع ۲۰ سانتي متر از زمين بلند كنيد. زانو را خم نكنيد. مكث كنيد. پا را به آرامي به كف زمين بازگردانيد.

 

اين كار را ۱۵-۸ بار تكرار كنيد. همين تمرين را با پاي چپ انجام دهيد. اندكي استراحت كنيد. يك بار ديگر تمام اين حركات را تكرار كنيد.

 

خم كردن لگن

 

با وزنه اي در پوشش قوزك پا، زانوان خميده و كف هر دو پا بر كف اتاق به پشت روي زمين دراز بكشيد. دست ها را روي استخوان لگن قرار دهيد.

 

عضلات شكم را سفت كنيد و به آرامي زانوي راست را به سمت سينه بالا بياوريد، تا آن كه پاي راست در ۲۵ سانتي متري كف زمين برسد.

 

به آرامي آن را پايين بياوريد. دو طرف استخوان لگن را در يك سطح قرار دهيد. (اين كار به شما كمك مي كند كه عضلات شكم را درگير كرده، بخش تحتاني كمر را به طرف زمين فشار دهيد.)

 

اين كار را ۱۵-۸ بار تكرار كنيد. با سمت چپ نيز همين تمرين را انجام دهيد. اندكي استراحت كرده، بار ديگر كل اين تمرين را تكرار كنيد. هنگامي كه احساس مي كنيد آمادگي داريد: اين بار بدون خم شدن زانو تمرين كنيد.

 

درحالي كه زانوي راست تان خم شده و كف پاي راست روي زمين است، پاي چپ را باز كنيد، به طوري كه كاملاً بر روي زمين قرار گيرد. زانوي چپ را راست نگاه داشته، پاي چپ را بالا بياوريد، طوري كه زانوي راست شده هم سطح با زانوي خم شده قرار گيرد.

 

باز كردن كمر

 

با زانوهاي راست شده و نوك پاها به زمين، به روي شكم دراز بكشيد. دست راست را در كنار بدن قرار دهيد، طوري كه كف دست رو به بالا باشد. دست چپ را بالاي سرتان به روي زمين بگذاريد، طوري كه كف دست رو به پايين باشد.

 

درحالي كه نوك بيني تان به سمت پايين است، آهسته پاي راست و دست چپ را از زمين بلند كنيد (به سمت خارج و نيز بالا). سعي كنيد سر و گردن تان با دست در يك خط قرار گيرند.

 

قدري مكث كنيد سپس به آرامي به موقعيت اولي بازگرديد. اين تمرين را ۱۵-۸ بار تكرار و سپس آن را با پاي چپ و دست راست تكرار كنيد.

 

يك بار ديگر تمام اين حركات را تكرار كنيد. زماني كه براي انجام كار بيشتر آماده ايد: سعي كنيد در حين بالا آوردن دست و پا، شانه ها و بخش فوقاني سينه را بالا بگيريد.

 

كشش لگن

 

پس از هر بار ورزش قدرتي يا مقاومتي، لازم است به تمرينات كششي بپردازيد. اين حركت خوبي براي كشش لگن است: با زانوان خميده و كف پا بر روي زمين، به پشت روي زمين دراز بكشيد.

 

در تمام مدت شانه هاي تان را بر كف زمين ثابت نگاه داريد. به آرامي هر دو پا را به يك سمت پايين بياوريد، زانوها را در كنار يكديگر قرار دهيد و سر را به سمت مخالف بچرخانيد.

 

احساس كششي در عضلات هر دو طرف لگن خواهيد داشت. ۳۰-۲۰ ثانيه به همين وضع باقي بمانيد. زانوها را به وسط آوريد و همين كار را در طرف ديگر تكرار كنيد.

[samyar 3,407]

درمان‌ دارویی پوکی استخوان

 

در ادامه سؤالات مربوط به پوکی استخوان خانم دكتر زهره حمیدی، سرپرست كلینیك پوكی استخوان و سنجش تراكم استخوان در باره درمان دارویی این بیماری توضیح می دهند:

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

به درمان‌های دارویی این بیماری هم اشاره كنید؟ این درمان‌ها تا چه حد در جلو‌گیری از پیشرفت بیماری مؤثرند؟

 

در كسانی كه عارضه پوكی استخوان تشخیص داده شد، باید دارو استفاده شود. این داروها به ‌خصوص آلن‌درونیت (فوزاماكس مؤثر بر تراكم استخوان) در تمام دنیا مصرف می ‌شوند. نوع خوراكی این داروها به انواع دیگر ترجیح دارند و خط اول درمان‌اند.

از نظر عوارض چطور؟ در این‌ صورت دارو قطع می ‌شود؟

 

آلن‌درونیت هفته‌ای یك ‌بار مصرف می ‌شود و باید با آب زیاد و ناشتا خورده ‌شود. همچنین بیمار باید بعد از خوردن دارو، نیم ‌ساعت بی‌ حركت باشد. به علاوه عارضه این دارو بسیار كم است، اما اگر كسی با مصرف آن دچار عارضه شد، باید با پزشك مشورت كند، چون دارو قطع نمی ‌شود، ولی ممكن است پزشك داروهای دیگری را تجویز كند كه تحمل بیمار نسبت به عوارض داروی مصرف ‌شده افزایش یابد.

پوكی استخوان یعنی كاهش تراكم استخوان در اثر از دست دادن كلسیم.

روند ساخته شدن كلسیم در استخوان‌ها و در سنین مختلف چگونه است؟

 

تا سن 20 سالگی استخوان ها در حال ساخته شدن هستند، 20 تا 40 سالگی در حالت ثابت باقی می ‌مانند و از 40 سالگی به بعد و در سنین یائسگی، كلسیم استخوان‌ها از دست می‌ رود. پس بهترین زمان همان سنین زیر 20 سال است، یعنی تا زمانی كه استخوان در حال ساخته شدن است، باید كلسیم كافی در اختیار بدن قرار گیرد تا در اثر كاهش كلسیم شاهد كاهش تراكم استخوان نباشیم.

با این حال خیلی از افراد در سنین قبل از 60 سالگی اقدام به سنجش تراكم استخوان می‌ كنند. آیا لازم است كه فرد با متوقف شدن روند استخوان ‌سازی، نگران بروز این بیماری شود؟

 

خیر، برای انجام سنجش تراكم استخوان متأسفانه ما دچار افراط و تفریط شده‌ایم، یعنی امروزه شاهدیم كسانی كه اصلاً احتیاجی به این كار ندارند، به‌ دلیل نگرانی‌های بیهوده اقدام به انجام این تست می‌ كنند و برعكس كسانی كه باید این تست را حتماً انجام دهند، از انجام آن شانه خالی می‌ كنند.

در حالی كه ما برای پوكی استخوان غربالگری نداریم و این تست را فقط در افراد مسن و افرادی كه كورتون مصرف می ‌كنند توصیه می ‌كنیم، به دیگران هم فقط پیشگیری را توصیه می‌كنیم، چون در سنین زیر 40 سال تغییرات در استخوان آنقدر مشهود نیست كه ما بتوانیم چیزی را بفهمیم و نگرانی و انجام تست تراكم استخوان كاملاً بی‌فایده است.

در صورت تشخیص پوكی استخوان، انجام این تست را هر‌ چند وقت یك بار برای بررسی مجدد توصیه می ‌كنید؟

 

در واقع استاندارد طلایی تشخیص پوكی استخوان، سنجش تراكم استخوان است. ولی یكی دیگر از باورهای غلط مردم در پیگیری تست تراكم استخوان این است كه مردم فكر می ‌كنند كه اگر با انجام این تست معلوم شد كه وضعیت نرمال دارند یا قدرت استخوانی‌شان كم شده یا اینكه مبتلا به پوكی استخوان هستند، سال دیگر یا 6 ماه دیگر مجدداً باید این تست را انجام دهند، در حالیكه اینطور نیست.

استاندارد طلایی تشخیص پوكی استخوان، سنجش تراكم استخوان است.در كسانی كه پوكی استخوان دارند، معمولاً 2سال بعد باید این تست مجدداً تكرار شود. همچنین در كسانی كه دچار تحلیل استخوان یا استئوپنی شده‌اند، 3 تا 5 سال بعد و در كسانی كه نرمال هستند، معمولاً بالای 5 سال، ما انجام دوباره این تست را پیشنهاد می‌ كنیم.

 

 

چرا انجام مجدد تست اینقدر با تأخیر صورت می‌ گیرد؟

 

همانطور كه پوكی استخوان خیلی آرام ایجاد می‌ شود، به درمان هم با آرامی جواب می ‌دهد، پس داروهایی كه در دسترس داریم، باید 2 تا 3 سال مصرف شوند تا نتیجه آنها را ببینیم.

پس انجام سالانه تست بی‌فایده است. ولی نظر پزشك بسیار مهم است و تمام این افراد باید با تجویز پزشك اقدام به انجام تست تراكم استخوان كنند؛ مثلاً در كسانی كه زود یائسه شده اند یا دچار شكستگی شده اند پزشك ممكن است زودتر اقدام به تجویز تست كند.

چرا می‌ گویید سنجش تراكم استخوان یك روش استاندارد طلایی است؟ روش‌های تشخیصی دیگر، نتایج 100 درصد در مورد این بیماری نمی ‌دهند؟

 

هر بیماری یك روش شناسایی دارد كه استاندارد طلایی آن بیماری است و همه روش‌های دیگر با آن روش مقایسه می‌ شوند. در پوكی استخوان هم تست سنجش تراکم استخوان، یك روش استاندارد طلایی است.