پوشش های فلوئوروالاستومری

[reyhan321 177]

ویژگی ها و کاربردهای معمول پوشش های فلوئوروالاستومری

پوشش های فلوئوروالاستومری پوشش های مقاوم شیمیایی هستند که در برابر دماهای بالا و حمله ی اسیدها، قلیاها، هیدروکربن ها، حلال ها، گازها و مواد شیمیایی صنعتی دیگر مقاوم هستند. این پوشش ها عموما سیستم های دو جزئی کاتالیزی هستند که در دمای اتاق پخت می شوند. ویژگی های فیزیکی آنها با تغییر کاتالیست می تواند کنترل شود. این پوشش ها عموما در خطوط گرما و مقاوم در برابر اسیدها در دودکش های ایستگاه های برق، و هم چنین در تانک ها، فاضلاب، گودال ها، آب بندهای زباله های سمی و خطرناک، قسمتهای غوطه وری، زباله جمع کن ها و همچینین در قسمت ماشینی و نظامی به کار می روند. چرا که مقاومت سایشی عالی و ضریب اصطکاک پایینی دارند.

این پوشش ها از گران ترین و پرکارترین پوشش ها در کابردهای امروزی هستند. بنابراین بازرسی آماده سازی سطح، مخلوط کردن مواد، و اعمال، و بررسی فیلم اعمال شده دارای اهمیت زیادی هستند.

از بین بردن این پوشش ها در صورتی که بد یا غلط اعمال شوند، بسیار هزینه بر و زمان بر خواهد بود.

این پوشش ها عموما خودشان به تنهایی به عنوان یک محیط حفاظتی به کار می روند. هرچند ترکیبات خاص از قبیل وینیل استر یا پرایمرهای نواوالاک اپوکسی هم جواب می دهند. بعضی از پوشش های فلوئوروالاستومری به عنوان رنگ رویه روی فیلم های ضخیم پلی یورتان و پلی اوره به کار می روند تا مقاومت شیمیایی کلی سیستم افزایش یابد. گاهی تست های آزمایشگاهی هم برای بررسی سازگاری بین فلوئوروالاستومرها و مواد پوششی دیگر نیاز است.

پوشش های فلوئوروالاستومری از دو نوع پایه آبی و پایه حلالی هستند که باید با توجه به محیط آن انتخاب شود. مثلا سیستم های پایه آبی در غوطه وری مداوم در محیط های آبی به خوبی عمل نمی کنند.

مواد

پوشش های فلوئوروالاستومری معمولا دو جزء دارند که به صورت های زیر نام گذاری می شوند:

پایه و هاردنر

پایه و فعال کننده

پایه و عامل پخت

جزءA و B

(توجه: پایه، جزء اصلی است مثل رزین فلوئوروالاستومر غیر شبکه ای)

 

(اگه کسی بازم از این پوشش ها مطلبی داره اضافه کنه)