نگـاهي منطقي!مزایا و معایب دوربین‌های ترکيبي

[Fahim 9,563]

امیر یــاری

 

اشاره: پیش از این فناوري ‌دوربین‌های عکاسی بسیار ساده بود. اگرچه انواع مختلفی از فیلم‌های نگاتیوی براي دوربین‌های عکاسی وجود داشت، اما عملکرد آن‌ها کاملاً شبیه به يکديگر و بسیار ساده بود. برای عکاسی با آن‌ها بايد یک رول نگاتیو را در دوربین جا انداخته، دوربین را روشن کرده و عکس می‌گرفتید. درباره دوربین‌های دیجیتال وضعیت از این نیز ساده‌تر شد. سؤال این است که حالا، کدام نوع از دوربین‌ها برای ما مناسب‌تر است؟ دوربین‌های ترکیبی یا دوربین‌های DSLR ؟

پیش از این فناوري ‌دوربین‌های عکاسی بسیار ساده بود. اگرچه انواع مختلفی از فیلم‌های نگاتیوی براي دوربین‌های عکاسی وجود داشت، اما عملکرد آن‌ها کاملاً شبیه به يکديگر و بسیار ساده بود. برای عکاسی با آن‌ها بايد یک رول نگاتیو را در دوربین جا انداخته، دوربین را روشن کرده و عکس می‌گرفتید. درباره دوربین‌های دیجیتال وضعیت از این نیز ساده‌تر شد. در این دوربین‌ها استفاده از سنسور حساس به نور کار را ساده‌تر کرد و با حذف مرحله پردازش عکس و البته عدم خرید یک نگاتیو هزینه کمتری برای گرفتن صدها و شاید هزاران عکس به کاربر تحمیل مي‌شود. با این اوصاف، انتخاب میان دوربین‌های عکاسی، کمی سخت‌تر و گیج‌کننده‌تر از پیش شده است. سؤال این است که حالا، کدام نوع از دوربین‌ها برای ما مناسب‌تر است؟ دوربین‌های ترکیبی یا دوربین‌های DSLR ؟

 

انواع دوربین‌ها

فناوري دوربین‌های عکاسی به سرعت در حال تغییر است، با این حال از سال 1970 تاکنون هنوز هم می‌توان دوربین‌های عکاسی را در دو دسته بسیار بزرگ جای داد. دوربین‌های کوچک‌تر و ارزان‌تر در رده دوربین‌های کوچک یا کامپکت قرار می‌گیرند که اغلب برای کاربران خانگی، علاقمندان کم‌تجربه عکاسی و کسانی که دوست دارند در مسافرت‌ها به راحتی عکس‌های باکیفیت بگیرند، ساخته می‌شوند.

 

دوربین‌های DSLR برادر بزرگ‌تر دوربین‌های کامپکت هستند. این دوربین‌ها لنز‌های بزرگ‌تری دارند که قابل تعویض بوده و می‌توانید آن‌ها را با لنز‌های بزرگ‌تر یا کوچک‌تر تعویض کنید. دوربین‌های DSLR اغلب برای عکاسان حرفه‌ای کاربرد دارند و این افراد به ندرت دوربين‌هاي خود را برای مسافرت‌های خانوادگی و جشن‌های خانگی به همراه می‌برند.

در این میان، دوربین‌هایی وارد بازار شده‌اند که این بازی ساده را برهم زده‌اند. این دوربین‌ها، ترکیبی یا Hybrid نام دارند و پلی بین انواع دوربین‌های قبلی به شمار می‌آیند. ضمن این‌که نسبت به هر دو گروه قبلی مزایای بسیاری دارند.

 

‏DSLR یا Hybrid؟

دوربین‌های DSLR سه مزیت شاخص دارند: اول این‌که، لنز‌های قابل‌تعویض به کاربر حق انتخاب بيشتري را مي‌دهند. اگر یک عکاس پرتره باشید به لنزی کوچک و جمع‌وجور نیاز دارید، در حالی‌که وقتی با همان دوربین به طبیعت بروید، تنها کافی است لنز خود را با یک لنز بزرگ و بلند تعویض کنید.

 

دوم این‌که، لنز‌های دوربین‌های DSLR از انواع همتای خود در دوربین‌های کامپکت بسیار بزرگ‌تر هستند و کیفیت عدسی‌های آن‌ها بسیار بالاتر از لنز‌های کوچک است. تأثیر کیفیت لنز دوربین روی عکس‌ها دست کمی از مگاپیکسل دوربین ندارد. ضمن این‌که هر چقدر لنز دوربین بزرگ‌تر باشد، امکان دریافت نور بیشتری را به دوربین می‌دهد، به همین دلیل است که تلفن‌های همراه با آن لنز‌های کوچک و سنسور‌های میلی‌متری، عکس‌هایی پرنویز و ضعیف ثبت می‌کنند.

 

در نهایت این‌که، مکانیسم دوربین‌های DSLR امکان ترکیب‌بندی دقیق‌تر و سرعت بیشتر عکاسی را به کاربر می‌دهد. هر دوی این مزایا در نتیجه استفاده از مکانیسم آیینه درون دوربین‌های تک‌لنزی انعکاسی است که در حقيقت کلمه انعکاس برگرفته از همان آیینه درون دوربین است. با استفاده از آیینه می‌توان تصویر را از داخل منظره‌یاب دوربین به همان شکلی که از داخل لنز دوربین دیده می‌شود، تماشا کرد، بنابراین آن چیزی که شما می‌بینید به‌طور دقیق همان چیزی است که دوربین می‌بیند.

 

در دوربین‌های کامپکت قدیمی‌تر، چیزی شبیه به این چشمی بالای لنز دوربین قرار داشت که از داخل آن می‌توانستید ترکیب‌بندی نسبی تصویر را مشاهده کنید. در این دوربین‌ها که با دو حفره شيشه‌ای در قسمت جلو و پشت دوربین قابل تشخیص بودند، خطایی به نام خطای Parallex ایجاد می‌شد. این خطا زمانی به وجود می‌آید که چیزی که شما می‌بینید، با چیزی که دوربین می‌بیند، اندکی تفاوت داشته باشد. البته این خطا هنگام استفاده از زاویه‌های باز چندان به چشم نمی‌آید، اما تأثیر آن برای زوایای بسته و عکس‌های کلوز‌آپ بسیار مهم است.

 

خطای Parallex در دوربین‌های دیجیتال تا حدودی برطرف شده است. زیرا در این دوربین‌ها منظره‌یاب چشمی به شکل سنتی آن براساس یک عدسی با زاویه دید بسیار باز وجود ندارد و تصویر نمایش‌داده‌شده روی LCD، تصویری بازسازی‌شده از کادر روبه‌رو است که پیش از نمایش به شکلی تصحیح می‌شود که تا حد ممکن خطای Parallex را به حداقل برساند. این پردازش در برخی از دوربین‌ها به وقفه شاتر منجر می‌شود. زیرا دوربین مجبور است، پس از گرفتن عکس، کادر را تصحیح کرده و عکس تصحیح‌شده را به پردازشگر بفرستد که اين عمل باعث کندي دوربین می‌شود.

 

اما آنچه در دوربین‌‌های ترکیبی می‌بینیم، در حقيقت نقاط قوت دو نوع کامپکت و DSLR است که در یک دستگاه جمع شده‌اند. دستگاه‌‌های ترکیبی بین اين دو گونه قرار می‌گیرند، اما از هر کدام، ويژگي‌هايي را به ارث می‌برند که اين نوع دوربين‌ها را برای کاربران خانگی و حرفه‌ای جذاب‌تر می‌کند.

 

مدتی پیش دو شرکت بزرگ الیمپوس و پاناسونیک فناوري جدیدی را عرضه کردند که Micro Four Thirds یا میکروسه‌چهارم نام داشت. در شماره قبل مطلب به نسبت کاملی درباره این فناوري خواندید. هم‌اکنون از این فناوري روی دوربین‌های مختلف استفاده می‌شود که از آن جمله می‌توان به سری NX سامسونگ اشاره کرد. سونی نیز اگرچه فناوري متفاوتی را برای دوربین‌های ترکیبی خود (NEX-3 و NEX-5) عرضه کرده، اما هدفی مشابه را دنبال می‌کند. البته هنوز جای خالی کانن و نیکون در این رقابت دیده می‌شود و آن‌طور که ما حدس می‌زنیم به زودی باید دوربین‌هایی از این دست را از این دو شرکت بزرگ در بازار ببینیم.

 

مزایا و معایب

دوربین‌های ترکیبی موجود چندین ويژگي مهم دارند: وقفه شاتر بسیار ناچیز و در حد دوربین‌های DSLR است. اگرچه ممکن است کاربران عادی تفاوت در وقفه شاتر را به خوبی احساس نکنند اما کاربران حرفه‌ای متوجه که سرعت بسیار بالاي این دوربین‌ها هستند. قابلیت فیلم‌برداری بسیار خوب همراه با فوکوس دارند و از همه مهم‌تر این‌که مانند دوربین‌های DSLR می‌توان لنز‌های آن‌ها را تعویض کرد. ضمن این‌که این لنز‌ها بین مارک‌هاي تجاري مختلف قابل جابه‌جایی است. یعنی یک دوربین الیمپوس تنها محدود به لنز‌های الیمپوس نمی‌شود و می‌توان به راحتی از لنز‌های پاناسونیک یا سامسونگ نیز روی آن استفاده کرد.

 

استفاده از صفحه‌نمايش به عنوان منظره‌یاب، استفاده از باتری دوربین را به شدت افزایش می‌دهد. بنابراین کنترل میزان مصرف باتری در این دوربین‌ها یکی از مواردي است که باید به آن توجه شود. اما شاید در حال حاضر، اصلی‌ترین ایراد این دوربین‌ها قیمت آن‌ها است. قیمت دوربین‌های ترکیبی حتی از برخی از مدل‌های DSLR موجود در بازار بالاتر است. اگرچه این دوربین‌ها به نوعی در بازار تصویرگری دیجیتال تازه‌وارد به شمار مي‌آيند و بسیاری از کاربراني که به دنبال کیفیت و سرعت بالاتر دوربین‌های کامپکت ‌هستند، به سوی آن‌ها تمايل پیدا می‌کنند، اما قیمت اين دوربين‌ها هنوز برای خیلی از کاربران غیرقابل‌قبول است. به عنوان مثال، دوربین‌های ترکیبی پاناسونیک قیمتی حدود 1000 دلار دارند، در حالی که می‌توان با چنین قیمتی یک دوربین DSLR متوسط با کار‌آیی به مراتب بالاتر از آن خرید. ضمن این‌که برای کاربر خانگی دوربینی با حدود قیمت سيصد دلار نیز توجیه‌پذیرتر است. انتظار می‌رود با عرضه بیشتر این دوربین‌ها و فراوانی مدل‌ها و همچنین ورود دو بازیگر بزرگ دنیای تصویرگری دیجیتال به این ورطه، قیمت‌ها کاهش چشمگیری پیدا کند. اما در حال حاضر کمتر می‌بینیم افراد حرفه‌ای این دوربین‌ها را به دیگران پیشنهاد بدهند. اگرچه همه بر اين عقيده‌اند که هدیه گرفتن یک دوربین ترکیبی بسیار لذت‌بخش است، اما خود حاضر به خرید آن‌ها نیستند! منتظر نظرات شما هستیم.