مقاله ساز و کارهای مشارکت شهروندان در تهیه طرح های توسعه شهری

[Mohammad Aref 120,439]

طی دهه چهل و پنجاه میلادی، روش های برنامه ریزی سنتی (از کل به جز) در عمل توانایی حل مشکلات جامعه شهری را از طیق تهیه، اجرا و ارزیابی طرح های توسعه از دست داد و از سوی دیگر اعتماد عمومی نیز نسبت به کارایی این طرح ها سلب شد. مردم خواستار پارادایم جدیدی در راستای کارآمدی، مشارکتی بودن، انعطاف پذیری و مردمی بودن طرح ها شدند. برای پاسخگویی به این واکنش ها، برنامه ریزی مشارکتی شکل گرفت. اساس روش های مشارکتی مبنی بر تبدیل خواسته به هدف و هدف به عمل است.

هدف از این پژوهش بررسی و تبیین روندها، روش ها و ابزارهای مشارکت شهروندان در تهیه طرح های توسعه شهری است. سوالات این تحقیق، عبارت است از اینکه، روش های مشارکت شهروندان در تهیه طرح های توسعه شهری کدام است؟ آیا تکنیک های خاص و منحصر به فردی برای حصول هر روش مشارکتی وجود دارد؟ و در نهایت کدام روش برای تدوین اهداف، شناسایی نیازها، اولویت بندی و ایجاد ارتباط آسانتر از ظرفیت های بیشتری برخوردار است؟ روش تحقیق در این پژوهش توصیفی است. بهترین روش مشارکتی آن است که طرح ها با اهداف، ارزش ها و قابلیت های جوامع هماهنگ باشند. یافته های پژوهش بیانگر آن است که برنامه ریزی در سطح واحدهای همسایگی مناسبتر از سایر روش ها است، زیرا بر دو هدف عمده تأکید دارد:

1- نزدیکتر کردم سازمان های محلی به مردم

2- تنظیم عملکردهای شهری با نیازهای حوزه های خاص

در این مقاله، به بررسی هریک از این متغیرها پرداخته می شود.

 

کلمات کلیدی: برنامه ریزی مشارکتی، برنامه ریزی دموکراتیک، روش ها و ابزارهای مشارکتی، برنامه ریزی با مردم

 

نویسندگان: حسین شکوئی، سید علی حسینی

 

دانلود مقاله