لزوم پرداختن به آموزش الكترونيكي

[panisa 12,132]

باظهور اقتصاد نوين مبتني برآگاهي،نقش آموزش الكترونيكي (E-Learning)در توسعه اين فرآيند روزافزون ميگردد. در اين اقتصاد ميزان هوش و آگاهي نهفته در افراد، نقطه قوت كشورها، سازمانها و افراد محسوب مي شود. آموزش بمثابه سوخت موتور اقتصاد نوين آنچنان دستخوش تغيير و تحول گشته است كه پيش بيني مي شود در آينده اي نزديك روش سنتي آموزش كاملاً منسوخ خواهد شد. «‌ فن آوري نرم افزاري »پايه اصلي توسعه اقتصاد نوين است ودراين اقتصاد بخش «‌خدمات »‌بطور جدي مورد توجه قرار مي گيرد.

در كشورهاي پيشرو، بخش « خدمات » سريعترين رشد و بيشترين تحولات را داشته كه ظهور خدماتي كه نيازمند آموزش هاي فراوان است شاهدي است بر اين مدعا.لذا بررسي ساختار نظام آموزش در جهت نيل به جامعه اي دانش بنيان از اهميتي بي بديل بر خوردار است. آمارها* نشان مي دهد؛بخش آموزش در ايران در سال 1380، تقريباً‌ 8 درصد ارزش افزوده خدمات كشور را به خود اختصاص داده است؛ كه اين رقم در مقايسه با ساير كشورها بسيار محدود و قابل تامل مي باشد .

 

جهاني شدن اقتصاد، كمبود نيروي كار ماهر، تقاضا براي موقعيت هاي شغلي انعطاف پذيرتر و عوامل متعدد ديگر مشكلاتي را ايجاد كرده است كه با آموزش سنتي قابل حل نيستند. مجموعه اين عوامل نياز به آموزش جديدي را ايجاد كرده كه صنعت آموزش الكترونيكي (E-Learning) از پيامدهاي آن مي باشد.(E-Learning) يا «‌فناوري شبكه آموزش » ابزاري را فراهم مي آورد كه نهايتاً سرمايه گذاري در « نيروي انساني »‌را بهينه مي سازد. اين ابزار براحتي در سازمانها، مراكز علمي، دانشگاهها و مراكز تخصص افزايي، قابل استفاده مي باشد. دسترسي به اينترنت تنها هزينه اي است كه كاربر در شروع كار مي پردازد. برخلاف روش سنتي آموزش كه دانش آموز پس از حضور در كلاس، از فضاي علمي فاصله مي گيرد در روش جديد، فرد بصورت On-Line قابليت دسترسي به ابزارهاي ديداري و شنيداري، كنفرانس ها و بحث ها را دارا مي باشد و دائماً تحت ارزيابي هاي دقيق پيشرفت علمي قرار مي گيرد.بر اين اساس مي توان قابليت هاي ديگري براي(E-Learning) را بر شمرد كه آموزش در هر زمان و‌هركجا و هر مقوله، آموزش بدون پيش نيازهاي يكسان، آموزش فردي در كنار يادگيري مشاركتي و انتخاب سرعت و روال آموزش باتوجه به نيازهاي فردي از جمله آنها به شمار مي رود.

 

البته از بعد اقتصادي(E-Learning) مزاياي بيشتري داردكه عبارتند از؛ كاهش هزينه هاي آموزشي بين 30 تا 60 درصد، 50 درصد صرفه جويي در زمان و بهينه سازي سرمايه گذاري در بخش نيروي انساني. در بسياري از كشورها پيشگام در زمينه)E-Learning)؛ شاهد بازاري هستيم كه در آن ارائه كنندگان خدمات ((E-Learningدر رقابتي تنگاتنگ علاوه بر ايجاد اشتغال در بخش آموزش،بخش مهمي از توليد ناخالص ملي آن كشورهارا در دست دارند. هم اكنون در ايالات متحده آمريكا 48 درصد شركت ها از خدمات ((E-Learning بهره برده و 58 درصد كارمندان تحت پوشش اين خدمت قرار دارند. از سال 92 ميلادي تا اكنون بازار (E-Learning)رشد 300 درصدي داشته است. همچنين پيش بيني ميشود كه در مدت 3 سال بازاري به وسعت 7 ميليارد دلار در ايالات متحده آمريكا در اين زمينه ايجاد گردد.

 

دانشگاه مجازي يا اينترنتي

يكي از تحولات مهم در آموزش عالي، پيدايش دانشگاههاي مجازي است كه با حذف محدوديت هاي مكان و زمان، قلمرو خدمات خود را از مرزهاي ملي و منطقه اي به مرزهاي بين المللي و جهاني كشانده است. عوامل زير موجب ظهور آموزش مجازي در سراسر جهان شده است:

 

1-پيشرفت هاي چشمگير در فناوري اطلاعات و ارتباطات، كاهش هزينه ها و افزايش سهم موسسات آموزشي در بازار ملي و بين المللي.

 

2-جهاني شدن و گردش سريع اطلاعات.

 

3-افزايش تقاضا براي برخورداري از فرصتهاي يادگيري مادام العمر در اثر تغييرات سريع در بازار اقتصاد و اشتغال.

 

4-رشد انفجار گونه دانش علمي.

 

5-كاهش بودجه دولتها براي تامين مالي جهت پاسخ به تقاضاي فزاينده براي آموزش عالي.

 

E-Learning در ايران

 

در كشور ما نخستين نوع آموزش الكترونيكي توسط CD انجام شد كه خوشبختانه شركت هاي زيادي در اين زمينه فعاليت دارند. نوع ديگر اين آموزش با استفاده از شبكه هاي آموزش تحت وب (Web based training) صورت مي گيرد اما بعلت كندي شبكه و پائين بودن ضريب نفوذ آن در ايران به حد مطلوب نرسيده است. در حال حاضر دانشگاههايي از جمله دانشگاه علم و صنعت و دانشگاه تهران قوانيني را تدوين كرده اند كه استادها درس هاي خود را روي شبكه اينترنت قرار بدهند. همچنين دانشگاه اينترنتي كيش از مهرماه 80 شروع به فعاليت كرده است.

 

موانعE-Learningدر ايران

 

مشكل فني مهمترين مساله در كشور محسوب ميشود. چون زير ساخت هاي شبكه مناسب در ايران تهيه نشده است، انتقال صدا و تصوير به كندي صورت مي پذيرد. اين مساله موجب كاهش كارايي سيــــستم هاي شبكه اي ((E-Learningدر ايران ميشود. متولي اين امر در ايران؛ وزارت ارتباطات وفنآوري اطلاعات است كه بايد اين مشكل را مرتفع نمايد. مشكل بعدي، تهيه و تدوين مطالب آموزشي مطابق با استانداردهاي آموزش الكترونيكي است كه در اين زمينه لازم است وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم، تحقيقات و فنآوري با يكديگر همكاري لازم را به عمل آورند. همچنين نبود فرهنگ استفاده از (E-Learning) و عدم آشنايي با توانايي ها و ضعف هاي اين سيستم در كشور نيز مشكل ديگري است ولي اميد است با گذشت زمان و فرهنگ سازي مناسب از طريق جرايد و رسانه ها اين مشكل مرتفع شود.

 

آينده E-Learningدر مقايسه با كشورهاي پيشرفته

 

در خارج از كشور بحث E-Learning به سوي M-learning پيش مي رود. در فن آوري جديد، كاربر با وسايلي مانند نوت بوكPVC و موبايل به شبكه متصل مي شود و اطلاعات مورد نياز را در هر جايي دريافت مي كند. پيش بيني مي شود ايران بين 5 تا 10 سال آينده با فائق آمدن بر مشكلات فوق و گسترش فرهنگ E-Learning خود را همرديف كشورهاي پيشگام در اين عرصه نمايد.

 

تحليل و نتيجه

 

بعلت گستره جغرافيايي ايران و عدم توزيع يكنواخت علم در كشور، آموزش از راه دور مي تواند بخشي از نيازهاي آموزشي جامعه را برآورده سازدوضمن ارتقاي سطح كيفي و كمي آموزش ارزش افزوده اين بخش را در توليد ناخالص ملي افزايش بدهد. ازآنجا كه كشور ما هر ساله با انبوهي از جوانان محروم ازپذيرش دردانشگاهها مواجه است گسترش اين فنآوري خدماتي، چشم اندازي روشن از علم آموزي را در اقتصاد نوين،نويد مي دهد.

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام