آرشيو مقالات تخصصي طيور در زمينه تغذيه

[Saze SHekasteh 1,314]

تاثير سطوح مختلف سير بر عملكرد و پاسخ ايمني همورال در جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

 

 

در اين تحقيق اثرات سطوح مختلف سير برعملكرد و پاس خ ايمني همورال در جوجه هاي گوشتي جنس نر و ماده مورد مطالعه قرار گرف ت . تعداد 384 قطعه جوجه گوشت ي نژاد آرين از سن يك روزگ ي به دو گروه نر و ماده تقسيم شدند و هر گروه چهار جيره مختلف حاوي سير شامل : صفر درصد (0 درصد قرص سير را از سن 3 تا 42 روزگي دريافت نمودند. طرح آماري به روش فاكتوريل / 0 درصد قرص سير ، 05 / 0 درصد پودر سير ، 1 / كنترل )، 1از تست SRBC 2 با دو فاكتور جنس و چهار سطح سير با 4 تكرار و هر تكرار با 12 مشاهده انجام گرفت . براي اندازه گيري تيتر آنتي ×4

هماگلوتيناسيون مستقيم و براي تيتر آنتي نيوكاسل از تست هموگلوتيناسيون ممانعتي استفاده شد. بورس فابرسيو س و طحال پس از كشتا ر جوجه ها در و آنتي نيوكاسل و وزن هاي بورس و طحال در تيمارهاي مختلف و در دو جنس نر و SRBC 42 روزگي، جدا و توزين شد. نتايج حاصل از تيترها ي آنتي

ماده تفاوت معني داري در مقايسه با گروه شاهد نشان نداند . در بررسي عملكرد جوجه ها، وزن بدن ، درجه رشد ، ضريب تبديل غذايي و ميزان مصرف غذا در تيمارهاي آزمايش ي در مقايسه با گروه شاهد تفاوت معني داري نشان ندادند. البته ميزان مصرف غذا ، افزايش وزن بدن و درجه رشد درگروه دريافت0 درصد پودر سير درمقايسه با گروه دريافت كننده قرص سير، روند افزايشي نشان دادند. نتايج ارزيابي ايمني نشان داد كه استفاده از مقادير / كننده ي 1 .(P >0/ سير مصرف شده در اين مطالعه اثر معني داري بر سيستم ايمني همورال نداشت .

[Saze SHekasteh 1,314]

ارزيابي كيفي آزمايشگاهي واكسن هاي امولسيون روغني تحت تيپ 2N9H آنفلوانزاي پرندگان

 

 

 

 

 

 

در سال هاي اخير استفاده از واكسيناسيون براي كنترل ويروس هاي آنفلوانزاي پرندگان بخصوص ويروس هاي آنفلوانزاي پرندگان با بيماريزايي ملايم در حال افزايش است، لذا ارزيابي كيفي آنها با توجه به خصوصيات ويروس عامل بيماري از اهميت زيادي برخوردار است. در اين مطالعه جهت ارزيابي كيفي واكسن هاي روغني تحت گروه 2N9H آنفلوانزا در آزمايشگاه، توده ي آنتي ژن از سه واكسن تجاري قابل دسترس آنفلوانزا، توسط روش Aqueous partition استخراج و باز يافت شد، سپس مقدار پروتئين تام استخراج شده و فعاليت هماگلوتيناسيون باز يافت شده از هر واكسن تعيين و با ميزان ايمني زايي آنها در جوجه ها مقايسه شد. نتايج نشان داد فعاليت هماگلوتيناسيون بازيافته و غلظت پروتئين ويروسي استخراج شده از واكسن ها با دزهاي مساوي متفاوت است. همچنين پاسخ سيستم ايمني جوجه ها به واكسن هاي مورد مطالعه همانند نتايج قبل متفاوت و هماهنگ با آنها است كه از نظر آناليز آماري نيز اختلاف معني داري بين آنها وجود دارد. با توجه به نتايج به نظر مي رسد دليل عمده ي كيفيت پايين دو واكسن از سه واكسن مورد مطالعه غلظت پايين پروتئين هاي ويروسي در آنها است.

[Saze SHekasteh 1,314]

بررسي عملكرد جوجه هاي گوشتي دو سويه آرين و راس با سه منبع چربي(پيه، چربي طيور و روغن آفتابگردان)

 

 

 

 

 

در اين مطالعه اثر منابع مختلف چربي و مخلوط آنها بر عملكرد جوجه هاي گوشتي دو سويه و راس و آرين مورد مطالعه قرار گرفت.نتايج: ميانگين وزن در شروع آزمايش براي سويه آرين بالاتر از راس بود و در وزن پاياني نيز اثر سويه معني دار بود بطوريكه سويه آرين ميانگين وزن بالاتري از سويه راس نشان داد . برخي از صفات عملكردي منجمله ميانگين وزن در طول هفته هاي آزمايش و افزايش وزن روزانه در طول دوره آزمايش و ضريب تبديل غذايي در طي هفته هاي آزمايش و كل دوره و راندمان لاشه و چربي حفره شكمي، تحت تاثير نوع چربي جيره قرار نگرفتند و تفاوتهاي معني دار نشان ندادند. و ليكن منابع مختلف چربي اثر معني داري روي وزن لاشه (قسمت هاي خوراكي) و مصرف جيره در كل دوره آزمايش داشتند.وزن پاياني و ضريب تبديل غذايي و وزن لاشه و چربي حفره شكمي براي سويه اثر معني دار نشان دادند ولي براي راندمان لاشه(درصد) اين اثر بي معني بود.چربي طيور در مقايسه با ساير چربيهاي استفاده شده در اين آزمايش ، نتيجه مطلوبتري از لحاظ كاهش چربي حفره شكمي و راندمان لاشه بالاتر داشته است و مخلوط چربيهاي استفاده شده در اين آزمايش تاثير معني داري بر روي ميانگين صفات مختلف اندازه گيري شده نداشته است.

[Saze SHekasteh 1,314]

تعيين انرژي متابوليسمي ‏‎(ME)‎‏ بيست رقم گندم موجود در ايران در جوجه هاي گوشتي تجاري

 

 

 

 

 

اين پژوهش در طي سالهاي 1379-1378 در دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز، انجام شد. گندم در بيشتر كشورها، به عنوان منبع اصلي انرژي، در جيره هاي طيور مورد استفاده قرار مي گيرد و بخش عمده اي از انرژي متابوليسمي مورد نياز آنها را تامين مي كند. هدف از اين پژوهش تعيين انرژي متابوليسمي ارقام گندم موجود در ايران به منظور استفاده از داده هاي حاصله به جاي داده هاي منتشر شده خارجي بود، زيرا ممكن است تركيب شيميايي ارقام گندم بويژه ‏‎ME‎‏ آنها متفاوت باشد. اين آزمايش در قالب يك طرح كاملا تصادفي با استفاده از 20 رقم گندم و 6 تكرار انجام شد، به طوري كه هر رقم گندم به 6 جوجه ي گوشتي تجاري شش هفته خورانده شد. روش اجرايي آزمايش، براساس تغذيه اجباري و استفاده از سيستم 48:48 ساعت گرسنگي ‏‎‎‏(پس از تغذيه اجباري: پيش از تغذيه اجباري) بود.نتايج به دست آمده نشان داد كه ميانگين انواع انرژي متابوليسمي ارقام گندم، تفاوت معني داري با هم داشتند‎‏، بنابراين بهتر است هنگام استفاده از دانه گندم در جيره نويسي براي طيور، از مقادير منتشر شده جداول خارجي ‏‎(NRC)‎‏ استفاده نشود؛ زيرا استفاده از آنها بر ميزان مصرف خوراك و توازن مواد مغذي ديگر، تاثير مي گذارد. علاوه بر آن، معادلات رگرسيوني با ضريب تعيين ‏‎(r2)‎‏ بالا براي تخمين نوعي از انرژي متابوليسمي براساس نوعي ديگر، به دست آمد كه پيش بيني انواع پيچيده تر انرژي متابوليسمي را بر حسب ساده ترين نوع آنها ‏‎(AME)‎‏ آسان و ميسر مي سازد.

[Saze SHekasteh 1,314]

تاثير محلولهاي رقيق كننده بر ماندگاري اسپرماتوزوئيدها، قابليت نطفه برداري و جوجه درآوري مرغهاي مادر گوشتي

 

 

 

 

 

مطالعات ژنتيكي و اصلاح نژادي انجام يافته در سالهاي اخير بر روي طيور گوشتي در انتخاب صفاتي نظير بزرگي جثه و رشد زياد، وجود همبستگي منفي بين صفات توليد مثلي و افزايش توليد را نشان مي دهد. به طوري كه درصد باروري در مرغهاي گوشتي در دهه 90 به ميزان قابل توجهي كاهش يافته است. اختلالات فيزيولوژيكي نظير كاهش ميل جنسي، كاهش تعداد دفعات جفتگيري و كاهش ميزان توليد اسپرم در اين پرندگان بروز نموده است. به دليل اختلاف زياد در وزن، اندازه و شكل بدن بين دو جنس نر و ماده در طيور گوشتي بويژه بوقلمونها، انجام جفتگيري طبيعي در آنها با مشكلات زيادي همهراه بوده و با كاهش باروري و جوجه درآوري توام مي باشد. لذا استفاده از تلقيح مصنوعي به جاي آميز طبيعي در طيور سنگين وزن امري اجتناب پذير است. كاربرد تلقيح مصنوعي داراي مزاياي زيادي مانند افزايش بازده توليد مثلي و كاهش هزينه هاي توليد مي باشد. نوع محلول رقيق كننده اسپرم و مدت نگهداري مايع مني بر كيفيت اسپرم تاثير دارد. در مطالعه اخير تاثير سه نوع محلول رقيق كننده اسپرم طيور شامل: ‏‎***ton‎‏ (نوع آمريكايي)، ‏‎IMV‎‏ (فرانسوي) و ‏‎TMU‎‏ (رقيق كننده ايراني توليدي در طرح اخير) بر روي تحرك و ماندگاري اسپرماتوزوئيدهاي خروس آرين مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفتند. اسپرم رقيق شده با محلول ‏‎***ton‎‏ داراي كيفيت بهتري از نظر صفات مزبور در مقايسه با رقيق كننده هاي فرانسوي و ايراني بود ‏‎(P>0/05)‎‏. دقيق كننده هاي ‏‎TMU, IMV‎‏ اختلاف معني داري نداشتند ‏‎(P>0/05)‎‏ روش نگهداري اسپرم نيز بر تحرك و زنده ماندن اسپرماتوزوئيدها موثر بود ‏‎(P>0/05)‎‏ بين ميانگين هاي حاصل از تاثير دو روش مايع و انجماد بر صفات مزبور اختلاف معني داري وجود داشت P>0/05)‎‏)طول مدت نگهداري اسپرم نيز بر تحرك و ماندگاري اسپرماتوزوئيدها موثر بود ‏‎(P

[Saze SHekasteh 1,314]

مقايسه اثرات زئوليت‌هاي طبيعي و فرايند شده ايران بر عملكرد جوجه گوشتي

 

 

 

 

 

زئوليتها گروهي از آلومينوسيليكاتهاي متبلور با خلل و فرج ريز هستند كه با دارا بودن خواص فيزيكي و شيميايي مطلوب ، كاربرد وسيعي در پرورش دام و طيور دارند.بمنظور بررسي و مقايسه اثرات زئوليتهاي طبيعي فرايند شده بر عملكرد جوجه‌هاي گوشتي و اثرات آنها بر خوراك مصرفي روزانه، افزايش وزن روزانه، ضريب تبديل غذايي، شاخص توليد، تلفات ، هزينه خوراك بازاء توليد هر كيلوگرم وزن زنده و خصوصيات لاشه و استخوان ران، آزمايشي بمدت 7 هفته بر روي جوجه‌هاي نر گوشتي از سويه تجارتي هيبرو انجام شد.جيره پايه‌اي تهيه و سطوح صفر، 2/5 و 5 درصد از سه نوع زئوليت (كد 1، كد 2 و كد 3) بصورتهاي طبيعي و فرايند شده (فرايند تركيبي - حرارتي و فرايند شيميايي - حرارتي) به آن اضافه گرديد.براي آزمايش از طرح آماري كاملا تصادفي به روش فاكتوريل استفاده شد.عامل اول نوع زئوليت ، عامل دوم نوع فرايند و عامل سوم سطح مورد استفاده از زئوليت بود و براي هر تيمار سه تكرار در نظر گرفته شد.در سن 49 روزگي دو قطعه جوجه از هر تكرار انتخاب و جهت بررسي خصوصيات استخوان ران و لاشه ذبح گرديدند.نتايج آزمايش نشان داد كه در كل دوره، نوع زئوليت بر كليه صفات اندازه‌گيري شده اثر معني‌داري ندارد.انجام فرايندها بخصوص فرايند شيميايي - حرارتي تاثير معني‌داري (P

[Saze SHekasteh 1,314]

اثر سه سطح تعادل الكتروليتي و همچنين جايگزيني برنج با ذرت، در جيره جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

 

در اين پژوهش اثر سه سطح تعادل الكتروليتي و همچنين جايگزيني برنج با ذرت، در جيره جوجه هاي گوشتي مورد بررسي قرار گرفت. اين تحقيق براساس روش فاكتوريل (3*3) در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با 9 گروه آزمايشي و سه تكرار در مجموع 27 واحد آزمايشي انجام پذيرفت. هر واحد زمايشي حاوي 17 قطعه جوجه خروس گوشتي بود. بمنظور مقايسه اثر تغيير تعادل الكتروليتي جيره بر عملكرد جوجه ها، جيره هاي آزمايشي بطور ميانگين حاوي سطوح تعادل الكتروليتي ‏‎(m Eq/kg)‎‏ 114، 183 و 251 بودند كه در سه مرحله تغذيه اي آغازين، رشد و پاياني و بمدت 42 روز بطور آزاد در اختيار جوجه ها قرار گرفت. در پايان هر دوره تغذيه اي ميزان غلظت سديم، پتاسيم، كلر و گلوكز خون تعيين گرددي و همچنين در پايان آزمايش پس از ذبح جوجه ها درصد خاكستر استخوان پا در گروههاي مورد بررسي تعيين شد. دماي محيط در مرحله آغازين به طور اتفاقي و غير قابل كنترل بالاتر از حد توصيه شده براي پرورش جوجه هاي گوشتي بود (حداكثر دماي محيط در روزهاي 16 و 17، ‏‎36/5 C‎‏) در اين مرحله مشاهده گرديد با افزايش تعادل الكتروليتي جيره ميزان مصرف خوراك و رشد در جوجه ها كاهش يافت ‏‎(P0.05)‎‏. در مراحل رشد و پاياني تفاوت در ميانگين مصرف خوراك، ميزان رشد و ضريب تبديل ميان گروه هاي مورد بررسي معني دار نيست ‏‎(P>0.05)‎‏. در هر سه دوره پرورش افزايش تعادل الكتروليتي جيره غذائي اثر قابل توجه اي بر ميزان گلوكز و پتاسيم خون ايجاد ننمود ‏‎(P>0.05)‎‏ ولي بترتيب سبب افزايش كاهش ميزان سديم و كلر خون گرديد. ميزان خاكستر استخوان نيز در اين بررسي متاثر از سطح تعادل الكتروليتي جيره نبوده است ‏‎(p>0.05). بطور كلي تعادل الكتروليتي مناسب در جيره براي رشد، توسعه استخوانها و قابليت استفاده از انرژي و اسيدهاي آمينه ضرورت دارد ولي تاكنون تعادل ايده آلي براي شرايط مختلف پرورش شناخته نشده است. نتايج اين ازمايش نشان ميدهد تعادل الكترولتيتي مناسب در جيره بسته به شرايط محيط متفاوت بوده بطوريكه بنظر مي رسد تحت تنش حرارتي كه سبب ايجاد آلكالوز در جوجه ها ميگردد، كاهش تعادل الكتروليتي جيره در تعديل ‏‎pH‎‏ خون و مايعات بيولوژيك بدن موثر بوده و قادر است اثر استرس حرارتي را كاهش دهد. در اين پژوهش خرده هاي برنج بمنظور تامين انرژي در سه سطح صفر، 9، 18 درصد جايگزين ذرت در جيره گرديد. در مرحله آغازين، با افزايش مصرف برنج ميزان مصرف خوراك كاهش يافت ‏‎(P0.05)‎‏. همچنين در مرحله آغازين مصرف برنج تا سطح حدود 9 دصد در جيره ميزان رشد و ضريب تبديل را بهبود بخشيد ‏‎(P0.05)‎‏. ولي در مرحله پاياني فقط ميزان رشد بطور معني داري در بالاترين سطح مصرف برنج افزايش يافت ‏‎(p

[Saze SHekasteh 1,314]

اثر استفاده از سطوح افزایشی کنجاله گوار60% بر عملکرد و قابلیت هضم ایلئومی پروتئین در جوجه های گوشتی

 

 

 

 

 

مواد و روش ها :

تحقیق حاضر به منظور بررسی امکان افزایش سطح استفاده از کنجاله ‌گوار60% در جیره غذایی همراه با افزایش سن جوجه‌های گوشتی در محل مرغداری تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی

واحد خوراسگان (اصفهان) انجام گرفت. در این تحقیق با توجه به وجود 5 جیره یا تیمار آزمایشی که از سطوح مختلف افزایشی کنجاله گوار60% برخوردار بودند، از 240 قطعه جوجه گوشتی

سویه راس از سن 7 روزگی تا 49 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. چگونگی اعمال سطوح افزایشی در تیمارهای آزمایشی مختلف بر طبق جدول زیر بود.

 

 

تیمار آزمایشی

سن(روز)

7-21

21-42

42-49

درصد کنجاله گوار در جیره غذایی

A(گروه شاهد)

0

0

0

B

3

6

9

C

6

9

12

D

9

12

15

E

12

15

18

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

طبق جدول فوق در جیره آغازین (21-7 روزگی) سطوح صفر،3 ، 6 ، 9 و 12 درصد کنجاله گوار در جیره ها اعمال گردید. سپس در طی دوره رشد(42-21 روزگی) سطوح صفر، 6 ، 9 ، 12 و 15 درصد و برای دوره پایانی (49-42روزگی) سطوح صفر، 9 ،12 ،15 و 18 درصد کنجاله گوار اعمال شد .نیازهای غذایی جوجه ها نیز طبق جدول احتیاجات غذایی طیور(NRC,1994) تنظیم و آب و غذا به طور آزادانه در اختیار جوجه ها قرار گرفت. تمامی جوجه ها طی هفته اول با یک جیره غذایی مشابه تغذیه و در آخر هفته با استفاده ترازوی دیجیتال توزین و سپس به 25 گروه 12 قطعه ای با میانگین وزنی مشابه تقسیم شدند. تغذیه جیره های آزمایشی نیز از ابتدای هفته دوم آغاز شد. در طول دوره آزمایش (49-7 روزگی) نیز میانگین وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تکرارهای هر گروه آزمایشی در سنین مختلف بطور جداگانه تعیین و محاسبه شدند.

 

نتایج:

وزن بدن: همانگونه که در جدول 1 ملاحظه می شود میانگین وزنی گروههای مختلف آزمایشی در شروع آزمایش (سن 7 روزگی) مشابه و با میانگین حدود 7/120 گرم بود. در سن 21 روزگی و پس از گذشت 14 روز از تغدیه جوجه ها با جیره های آزمایشی بیشترین میانگین وزن زنده متعلق به گروه تغذیه شده با جیره غذایی حاوی 6 درصد گوار ( تیمار C ) و کمترین میانگین وزن زنده متعلق به گروه تغذیه شده با جیره غذایی حاوی 12درصد گوار ( تیمار E ) بود. این روند و ترتیب میانگین وزن بدن در سنین 42 و 49 روزگی نیز ادامه داشت. علاوه بر این، در سن 49 روزگی نه تنها بالاترین میانگین وزن بدن(4/2416گرم) در مقایسه با گروه شاهد و دیگر تیمار های آزمایشی مربوط به جوجه های تغذیه شده با جیر های غذایی حاوی سطوح افزایشی 6، 9 و 12% کنجاله گوار60% به ترتیب در سنین 21-7، 42-21و 49-42 ( تیمار C ) بود.

جدول 1: اثر استفاده از سطوح افزایشی کنجاله گوار60% در جیره غذایی بر میانگین وزن بدن

 

 

جوجه ها ی گوشتی در سنین مختلف(گرم)

سن(روز) تیمار

 

7

21

42

49

A

7/120

2/590

 

2/1950

2/2305

B

3/121

5/562

1/1865

9/2336

C

5/120

8/600

4 /1993

4/2416

D

6/120

568

1911

9/2283

E

2/120

8/543

5/1821

9/2191

میانگین کل

7/120

1/573

2/1908

9/2306

بلکه میانگین وزن 49 روزگی جوجه های تیمار B نیز بالاتر از گروه شاهد بود (9/2336 در مقایسه با 2/2305 گرم). همچنین در بین تیمارهای آزمایشی پایین ترین مینگین وزن بدن در سنین 21، 42 و 49 روزگی (به ترتیب 8/543، 5/1821، 9/2191گرم) مربوط به جوجه های تغذیه شده با بالاترین سطو ح افزایشی کنجاله گوار60% در سنین مختلف ( تیمار E ) بود.

مصرف خوراک:

میانگین مصرف خوراک روزانه گرو ههای مختلف آزمایشی در طی دور ه های مختلف و کل دوره آزمایش در جدول 2 آورده شده است. با توجه به نتایج فوق بنظر می رسد استفاده از سطوح مختلف و حتی بالاترین سطح کنجاله گوار (12 %) در جیره غدایی جوجه ها در طی دوره آغازین (21-0 روزگی) تاثیر قابل ملاحظه ایی بر میانگین میزان مصرف خوراک جوجه در این دوره نداشته است. علاوه بر این، وجود سطوح مختلف کنجاله گوار در جیره غذایی جوجه های در طی دوره های رشد (42-21 روزگی) و پایانی (49-42 روزگی) نیز اثرات مشابهی با دوره آغازین داشته است. هچنین همانگونه که در جدول 2 ملاحظه می شود در کل دوره آزمایش (49-7 روزگی) نیز حضور کنجاله گوار در جیره غذایی نه تنها اثر منفی بر میانگین مصرف خوراک نداشته بلکه باعث بهبود میانگین مصرف خوراک همه گرو ههای آزمایشی در مقایسه با گرو شاهد شده است ( 6/111 در مقایسه با 9/109 گرم در روز).

 

جدول 2: اثر استفاده از سطوح افزایشی کنجاله گوار در جیره غذایی بر میانگین مصرف خوراک

 

جوجه ها ی گوشتی در سنین مختلف (گرم در روز)

سن(روز)

تیمار

21-7

42-21

49-42

49-7

A

9/48

2/133

9/167

9/109

B

1/49

9/134

9/173

7 /111

C

3/51

9/134

7/176

3/113

D

5/48

5/133

7/175

3/111

E

4/47

6/133

1/167

110

میانگین کل

49

134

5/172

2/111

 

 

ضریب تبدیل غذایی: میانگین ضریب تبدیل غذایی گرو ههای مختلف آزمایشی در طی دور ه های مختلف آغازین (21-7 روزگی)، رشد(42-21 روزگی) ،پایانی(49-42 روزگی) و کل دوره آزمایش(49-7 روزگی) در جدول 3 آورده شده است. ضریب تبدیل غذایی نشان دهنده میزان خوراک مصرفی جوجه به ازای هرواحد افزایش وزن در طی یک دوره مشخص می باشد. بدین ترتیب این صفت را می توان بعنوان یکی از مهم ترین صفات عملکردی جوجه های گوشتی در پاسخ به کمیت و کیفیت خوراک مورد استفاده در تغذیه جوجه های گوشتی بشمار آورد. نتایج آزمایش حاضر نشان می دهد که حضور سطوح مختلف کنجاله گوار60% در جیره غذایی جوجه های مورد آزمایش در طی سنین اولیه و یا کل دوره آزمایش اثرات قابل ملاحظه ایی بر میانگین ضریب تبدیل غذایی گرو ه های مختلف آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد نداشته است. علاوه برای همانگونه که در جدول 3 ملاحظه می شود در بین 5 گرو ه آزمایشی مورد بررسی در تحقیق حاضر بهترین میانگین ضریب تبدیل غذایی در کل دوره آزمایش (49-7 روزگی) نیز متعلق به تیمار C بوده است (12/2).

 

 

جدول 3: اثر استفاده از سطوح افزایشی کنجاله گوار در جیره غذایی بر ضریب تبدیل غذایی جوجه ها ی گوشتی در سنین مختلف

سن(روز)

تیمار

21-7

42-21

49-42

49-7

A

45/1

08/2

7/3

16/2

B

56/1

17/2

86/2

16/2

C

49/1

04/2

35/3

12/2

D

51/1

13/2

52/3

21/2

E

56/1

19/2

34/3

24/2

میانگین کل

51/1

12/2

37/3

18/2

 

نتیجه گیری کلی:

با عنایت به نوع کنجاله گوار مورد استفاده در تحقیق حاضر و نتایج اولیه طرح تحقیقاتی فوق، بنظر می رسد بتوان از سطوح 6، 9 و12 درصد این کنجاله جهت تغذیه جوجه های گوشتی به ترتیب در سنین 21-7، 42-21 و 49-42 روزگی بدون نیاز به مکمل کردن جیر های غذایی با آنزیم های با منشاء خارجی همانند بتا ماناناز ویا گالاکتاناز استفاده نمود

[Saze SHekasteh 1,314]

پربیوتیک چیست؟

 

 

 

 

 

 

پربیوتیک ها مواد خوراکی غیرقابل هضمی (برای انسان و حیوان) هستند که باعث تعادل ،رشد و بهبود میکروفلور روده و دستگاه گوارش می شوند.در واقع پربیوتیک ها کربوهیدراتهای غیر قابل هضم هستند. اینولین و فروکتوالیگوساکارید ها از مهترین پربیوتیک ها می باشند.

 

* پربیوتیک ها چگونه عمل می کنند؟

 

فقط تعدادکمی از باکتریهای مفیددر روده ودستگاه گوارش توانایی تولیدآنزیمهایی رادارندکه با آن می توانند پیوند بین زنجیره کربوهیدرات پربیوتیکها راشکسته وازآنها به عنوان منبع غذایی استفاده کنندپربیوتیکی هایی که در این محصول استفاده شده است اینولین و فروکتوالیگوساکارید می باشند. این دو پربیوتیک هردو نوعی از فروکتو پلی ساکاریدها می باشند که تفاوت این دو تنها در طول زنجیره آنهاست.

 

بیفیدو باکتریا یکی از باکتریهای مفید روده است که توانایی هضم و استفاده از این پربیوتیک را دارد.

 

* استفاده از اینولین چه فوایدی دارد؟

 

- تحریک رشد بیفیدوباکتریا

 

- کاهش ph روده

 

- کاهش دفع آمونیاک

 

- تولید ویتامین

 

- کاهش مواد سمی

 

- تضعیف پاتوژنها (میکروارگانیسمهای مضر)

 

ü تولید اسیدهای چرب زنجیره کوتاه

 

ü تحریک جذب مواد معدنی نظیر کلسیم و...

[Saze SHekasteh 1,314]

بررسي اثر پروبيوتيك بر رشد و عملكرد جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

 

 

در صنعت پرورش طيور به منظور كاهش تلفات و افزايش عملكرد جوجه هاي گوشتي

استفاده از تركيبات آنتي بيوتيكي متداول است. استفاده از اين تركيبات آنتي بيوتيكي علاوه بر ايجاد مقاومت در سويه هاي پاتوژن در درازمدت، به علت باقيماندن تركيبات آنتي بيوتيكي در گوشت باعث نگراني هايي در مصرف كنندگان شده است.

 

 

 

گسترش بيماريهاي ويروسي طي سالهاي اخير استفاده از پروبيوتيك ها جهت تقويت سيستم ايمني طيور را توجيه پذير نموده است. همچنين با توجه به ضوابط خاص برخي كشورها در مورد عدم وجود تركيبات آنتي بيوتيكي در گوشت، صادرات گوشت طيور به برخي كشورها با محدوديت هايي مواجه شده است كه لزوم جايگزيني پروبيوتيك ها بجاي آنتي بيوتيك ها در صنعت طيور را بيشتر نمايان مي سازد.

استفاده از پروبيوتيك ها به علت بهبود فلور ميكروبي روده، كاهش ميزان وقوع اسهال، ايجاد خاصيت ايمني، توان رقابت با باكتريهاي پاتوژن، ايجاد مقاومت در برابر استرس و توليد برخي آنزيم ها، در صنعت پرورش طيور كشور در حال رشد است.

عمده ترين ميكروارگانيسم هاي مستعمل در توليد پروبيوتيك ها شامل باكتري هاي خانواده Bacillus، Lactobacillus، Bifidobacteria، Streptococcus، Enterococcus، Pediococcus، مخـمر Saccharomyces و برخـي سـويه هاي قـارچ Aspergillus Oryzae مي باشند.

Santoso (1995) نشان داد كه افزودن محيط كشت حاوي باكتري باسيلوس سوبتيليس به جيره غذايي جوجه هاي گوشتي سبب بهبود ضريب تبديل مي گردد.

همچنين استفاده از لاكتوباسيلوس كازئي باعث افزايش وزن در 3 هفته اول پرورش در جوجه هاي گوشتي نسبت به گروه شاهد مي گردد.

سويه هاي لاكتوباسيلوس از رشد بيش از 25 انتروپاتوژن جلوگيري مي كنند و اثرات بهبود دهندگي مستقيمي بر تغذيه دارند. همچنين اين لاكتوباسيلها، بتا- گلوكورونيداز و نيترورداكتاز سرطان زاي روده را در پستانداران غيرفعال مي كنند. استفاده از محصولات تخميري ناشي از لاكتوباسيلها مقاومت به استرس و بيماريهاي منتج از آن را بهبود بخشيده و همچنين افزايش اشتهاي به غذا و بهبود ضريب تبديل غذا و افزايش وزن بدن را در پي دارند.

همچنين سويه هاي Bifidobacterium نقش بازدارندگي زيادي در التهاب‏هاي مزمن سيستم گوارشي دارند. اكثر سويه هاي بيفيدوباكتريا فعالسازي NF-κB القاء شده توسط LPS در سلولهاي IEC را باز مي دارند و بسته به نوع و دوز مصرفي از التهاب هاي ناشي در سيستم گوارش ممانعت به عمل مي آورند. در بين همه سويه هاي بيفيدوباكتريا نيز، سويه Bifidobacterium bifidum كانديداي اصلي در رفع اختلالات سيستم هاي گوارشي حساس به شمار مي رود.

اخيراً پروبيوتيك (پروبيوصا 1) محصول شركت زيست فناوري صدراي طبيعت حاوي باكتريهاي خانواده باسيلوس، لاكتوباسيلوس و بيفيدوباكتريوم با فرمولاسيون ويژه حاوي ميكروارگانيسم هاي مفيد به صنعت دام و طيور معرفي شده است. تحقيق حاضر به منظور بررسي نحوه عملكرد اين پروبيوتيك بر نحوه عملكرد جوجه هاي گوشتي صورت پذيرفته است.

 

مواد و آزمايش ها

 

تعداد 360 قطعه جوجه گوشتي يك روزه از سويه تجاري Ross بر اساس يك طرح آماري كاملا تصادفي (Design Randomized Completely) به 3 گروه و هر گروه به 4 تكرار شامل 30 قطعه جوجه تقسيم شده و جوجه هاي هر تكرار درون يك پن مجزا و بر روي بستري از تراشه چوب استقرار يافتند. تمامي پن ها در يك سالن قرار داشتند؛ به نحوي كه تمامي گروه ها از نظر مديريتي، واكسيناسيون و تهويه و نور و ساير فاكتورها كاملا وضعيت مشابهي داشته باشند.

جيره پايه به شرح جدول شماره 1 تهيه شد. هيچگونه افزودني آنزيمي به جيره اضافه نگرديد. از يك تا 28 روزگي كوكسيديواستات سالينومايسين به ميزان 500 گرم در تن و سپس تا انتهاي دوره كوكسيديواستات ديكلازوريل به ميزان 200 گرم در تن به جيره افزوده شد.

گروه 1 به عنوان شاهد انتخاب شده و تنها جيره پايه را بدون هر گونه افزودني دريافت كرد. به گروه 2 از روز اول جيره حاوي پروبيوتيك «پري مالاك» علاوه بر جيره پايه تجويز گرديد. گروه 3 نيز از روز اول علاوه بر جيره پايه، پروبيوتيك «پروبيوصا 1» را دريافت نمود. طبق دستورالعمل مصرف توليدكنندگان، پري مالاك به مقدار 900 گرم در تن از 1 تا 21 روزگي، 450 گرم در تن از 22 تا 36 روزگي و 225 گرم در تن از 36 تا 42 روزگي و پروبيوصا 1000 گرم در تن از 1 تا 21 روزگي و سپس 500 گرم تا پايان دوره در گروه هاي آزمايشي مورد استفاده واقع شد.

با انجام وزن كشي هاي انفرادي (با دقت 1 گرم) در هر هفته ميزان ميانگين وزن جوجه ها در هر گروه بدست آمد. جوجه ها بر اساس سطح تيتر پادتن مادري در روز اول و ترسيم برنامه واكسيناسيون در 3 نوبت طي روزهاي 12، 22 و 32 در دوره پرورش بر عليه گامبورو و 2 نوبت در روزهاي 8 و 17 و نيز روز اول بر عليه برونشيت بصورت اسپري، با واكسن زنده واكسينه شدند.

در پايان دوره و 42 روزگي از همه گروه هاي آزمايشي بطور تصادفي 10 جوجه انتخاب شده و پس از وزن كشي ذبح شدند. سپس سيستم گوارش از ابتداي مري تا انتهاي مقعد جدا شده و علاوه بر مشاهده مورفولوژيكي، وزن آن نيز ثبت گرديد.

در انتها ميزان سرانه دان مصرفي، ضريب تبديل غذايي و تلفات هر گروه تا پايان هفته 6 تعيين و با يكديگر مقايسه شد. مقايسه ميانگين وزن در گروه هاي مختلف توسط روش آماري T استودنت و ANOVA و در سطح اطمينان 95% صورت پذيرفت.

 

* بررسي وزن جوجه ها

مقايسه وزن 3 گروه شاهد، پري مالاك و پروبيوصا تا سن 14 روزگي اختلاف معني داري از خود نشان نداد (p

مقايسه وزن جوجه ها در هر 4 تكرار در گروه شاهد در 14، 28 و 42 روزگي داراي پراكندگي بوده و تفاوت معني داري از خود نشان داد (p

 

* بررسي ميزان خوراك مصرفي

متوسط سرانه دان مصرفي تا پايان 6 هفته در جدول شماره 2 ارائه شده است. نتايج، كاهش ظاهري مصرف دان، در گروه شاهد نسبت به گروه پروبيوصا و پري مالاك در انتهاي دوره رشد را نشان مي دهد. ايجاد استرس دمايي در هفته 4 آزمايش ها باعث كاهش مصرف دان در گروه شاهد گشت. عليرغم وجود پراكندگي در داده هاي 3 گروه (F>Fcrit)، بر اساس آناليز واريانس ANOVA نيز، تفاوت آماري معني داري در ميزان دان مصرفي در سه گروه و در دوره هاي مختلف رشد مشاهده نمي شود.

 

* بررسي ضريب تبديل خوراك

ضريب تبديل در دوره هاي مختلف براي سه گروه محاسبه شد كه تفاوت معني داري بين گروه هاي آزمايش مشاهده نشد. از هفته 4 تا انتهاي دوره، ضريب تبديل در گروه شاهد بالاترين ميزان را در بين سه گروه داشت. اين مساله را مي توان به بروز استرس گرمايي و اثرات منفي آن بر تغذيه طيور نسبت داد. ضريب تبديل گروه هاي شاهد، پروبيوصا و پري مالاك در انتهاي دوره به ترتيب برابر 1.93؛ 1.76 و 1.82 بود. گروه هاي مصرف كننده پروبيوتيك داراي وزن نهايي بالاتر و ضريب تبديل بهتري بودند، كه اين مساله مويد كارايي و نقش موثر استفاده از تركيبات پروبيوتيكي است.

 

* بررسي ميزان مرگ و مير

ميزان مرگ و مير در گروه هاي مصرف كننده پروبيوتيك نسبت به گروه شاهد كاهش چشم گيري داشت. همچنين تعداد مرگ و مير طيور در جوجه هاي گروه كنترل بعد از هفته 5 تا انتهاي دوره، روي در افزايش داشت (شكل 2).

با مقايسه مرگ و مير گروه هاي مصرف كننده پروبيوتيك هاي پروبيوصا و پري مالاك تفاوت معني داري مشاهده نشد؛ اما آمار تلفات گروه هاي پروبيوتيك نسبت به گروه شاهد بطور معني داري كاهش داشت (جدول 3). بروز استرس گرمايي از هفته 4 به بعد محتمل ترين دليل مشاهده تلفات در گروه كنترل در دوره پاياني پرورش جوجه ها تشخيص داده شد.

 

* بررسي وزن سيستم گوارش

پس از ذبح و توزين سيستم گوارش 10 قطعه جوجه از هر گروه در پايان دوره آزمايش، تفاوت معني داري بين وزن سيستم گوارش گروه هاي مختلف مشاهده شد (جدول 4). پراكندگي وزني سيستم گوارش در گروه شاهد نسبت به گروه مصرف كننده پروبيوتيك بيشتر بود.

نسبت وزني سيستم گوارش به وزن نهاييِ ميانگين طيور در گروه هاي شاهد، پروبيوصا و پري مالاك به ترتيب 0.0774، 0.0698 و 0.0725 بود. اين نسبت در گروه پروبيوصا نسبت به گروه هاي شاهد و پري مالاك كمتر بوده و حاكي از كارايي مناسب پروبيوتيك پروبيوصا مي باشد.

 

 

توليد و فرمولاسيون پروبيوتيكهايي كه قابليت گذر و دوام مناسب در سيستم گوارش دام و طيور را داشته باشند، با پيچيدگيهاي فراواني روبرو است. اخيراً فرمولاسيون پروبيوتيكها با بكارگيري سيستم‏هاي جديد فرمولاسيون، نه تنها باعث دوام بيشتر اين محصولات گشته بلكه كارايي آنها در زمان مصرف را نيز بهبود بخشيده است. نتايج اين تحقيق كارايي مناسب پروبيوتيك پروبيوصا را تائيد مي كند كه به علت شيوه جديد تهيه و فرمولاسيون بهتر آن نسبت به محصولات مشابه مي باشد.

[Saze SHekasteh 1,314]

بررسي ارزش غذايي هسته خرما در تغذيه جوجه هاي گوشتي

 

 

 

جهت تعيين ارزش غذايي هسته خرما در تغذيه جوجه هاي گوشتي از تعداد 168 قطعه جوجه گوشتي نر سويه تجارتي راس (308) استفاده شد.

 

 

 

 

جهت تعيين ارزش غذايي هسته خرما در تغذيه جوجه هاي گوشتي از تعداد 168 قطعه جوجه گوشتي نر سويه تجارتي راس (308) استفاده شد. اين آزمايش با 6 تيمار و يك گروه شاهد، در 4 تكرار و 6 مشاهده (جوجه) در هر تكرار انجام شد. آزمايش در قالب طرح كاملاً تصادفي به صورت فاكتوريل (2×3) شامل سه سطح هسته خرما (10، 20 و 30 درصد) و دو سطح مولتي آنزيم ده گانه (0 و 5/0 گرم در كيلوگرم)، حاوي فيتاز، بتاگلوكاناز، آلفاآميلاز، سلولاز، همي سلولاز، پكتيناز، آميلوگليكوزيداز، زايلاناز، پروتئاز و پنتوزاناز اجرا گرديد. جوجه ها در سنين 10، 28 و 42 روزگي وزن‎كشي شده و مقدار دان مصرفي هر قفس اندازه‎گيري شد. در پايان آزمايش از هر قفس دو قطعه جوجه از طريق وريد بال خون‎گيري و مجموع كلسترول، تري گلسريد، مجموع آنتي اكسيدان مالون دي آلدئيد و پروتئين كربونيل اندازه گيري شد. پس از خون گيري جهت تخليه دستگاه گوارش، به مدت 24 ساعت جوجه ها از خوراك محروم و مجددا توزين، كشتار و قسمت هاي مختلف لاشه و دستگاه گوارش توزين شد. نتايج آزمايش نشان داد كه اثر سطوح مختلف هسته خرما در خوراك، اثر افزودن آنزيم به خوراك و اثر متقابل اين دو عامل بر وزن بدن جوجه ها در سنين 10، 28 و 42 روزگي معني‎دار نبود (05/0

P). با افزايش سطح هسته خرما در خوراك ميزان كلسترول و تري گليسريد خون از لحاظ عددي كاهش يافت، اما اين كاهش از لحاظ آماري معني دار نبود. اثر سطوح مختلف هسته خرما بر ميزان مالون دي آلدئيد موجود در خون جوجه ها معني دار بود (05/0 >P). در مقايسه گروه شاهد با ساير گروه ها مجموع آنتي اكسيدان هاي موجود در خون جوجه هايي كه هسته خرما دريافت نموده بودند بخصوص در سطح 10 درصد، نسبت به گروه شاهد بيشتر بود، لذا به نظر مي رسدتركيبات خاصي در هسته خرما واجد فعاليت آنتي اكسيداني مي باشند. بطور كلي نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان مي دهد كه مصرف هسته خرما در جيره جوجه هاي گوشتي تا سطح 10 درصد موجب بهبود عملكرد آن ها مي شود. همچنين نتايج حاكي از اثر مثبت مولتي‎آنزيم در جيره¬هاي حاوي هسته خرما است.

[navad_9090 10]

سلام

میبخشید اگه اینجا نباید مطرح میشد

یه مقاله انگلیسی در مورد تغذیه برویلر میخواستم

اگه کمک کنید ممنون میشم

:14k8gag:

[mim-shimi 25,686]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[Saze SHekasteh 1,314]

اثرات نانو ذرات آهن و زمان تغذیه بر کمیت و pH سینه جوجه های گوشتی

 

 

 

تعداد160قطعه جوجه گوشتی سوریه راس یه طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. گروه 1 و 2 تغذیه با جیره پایه بدون نانوذرات آهن به محض ورود به سالن پرورش و 18 ساعت بعد از آن، گروه 3 و 4 تغذیه با جیره حاوی 2../. گرم در کیلو گرم نانو ذرات آهن به محض ورود به سالن و 18 ساعت پس از آن .نتایج نشان داد که در هر دو دوره جیره حاوی نان و ذرات آهن نسبت به جیره پایه سبب افزایش معنی دار در درصد وزن سینه جوجه ها افزایش شده است.

 

معصومه عباسی نژاد . علی اصغر ساکی

[Saze SHekasteh 1,314]

اثرات مکمل کردن جیره با پودر سیر و آنتی اکسیدان تجاری بر پایداری اکسیداتیو گوشت مرغ در فریزر

 

 

 

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر پودر سیر و آنتی اکسیدان TBHQ بر پایداری اکسیداتی و PH گوشت در دمای فریزر انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل 2*2 با 4 تیمار و 4 تکرار و 12 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در هر تکرار و از سن 28 تا 56 روزگی انجام شد. تیمارهای غذایی شامل سطوح 0 و 2 درصد پودر سیر و سطوح 0 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم آنتی اکسیدان بود. در پایان از هر تکرار دو پرنده ذبح شد و از مخلوط گوشت ران و سینه برای اندازه گیری میزان TBA و PH استفاده شد. نتایج نشان داد TBA گوشت مرغ تحت تاثیر مدت زمان نگهداری در دمای 20- درجه سانتی گراد قرار نگرفت (P>0/05) ولی PH از 5/72 در گوشت تازه به 6/23 و 6/54 پس از 90 و 180 روز نگهداری در فریزر افزایش یافت (0/05>P) استفاده از تیمارهای غذایی اثرات معنی داری بر شاخص TBA و PH گوشت نداشت (P>0/05) همچنین اثر متقابلی بین پودر سیر و آنتی اکسیدان دیده نشد. نتایج نشان داد که قابلیت پایداری اکسیداتیو گوشت مرغ طی نگهداری به مدت 90 و 180 روز در دمای فریزر تغییر نکرد و مصرف پودر سیر و آنتی اکسیدان در جیره نتوانست مانع افزایش PH گوشت مرغ در مدت نگهداری طولانی مدت گوشت مرغ در فریزر شود.

 

حسین ایراندوست . حمیدرضا وراثی . هوشنگ لطف الهیان . محمدرضا وراثی

[Saze SHekasteh 1,314]

عملکرد، حساسيت به آسيت، و بازده اقتصادي در جوجه هاي گوشتي تحت تاثير برنامه خوراک دهي متناوب آردي - حبه

 

 

 

تاثير شش نوع برنامه خوراک دهي متناوب آردي - حبه بر عملکرد و حساسيت به آسيت با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتي در پنج تکرار و 16 پرنده در هر تکرار بررسي شد. تيمارها شامل 1. جيره آردي، 2. جيره آردي حرارت ديده، 3. جيره آردي در دوره هاي آغازي و رشد و در ادامه جيره حبه، 4. جيره آردي در دوره آغازي و در ادامه جيره حبه، 5. جيره حبه، و 6. جيره حبه آرد شده است. تغذيه جيره حبه در کل دوره پرورش، مصرف خوراک و وزن را افزايش داد و موجب بهبود ضريب تبديل شد، اما حساسيت به آسيت افزايش يافت (P<0.01). جيره هاي آردي در تمام دوره پرورش کمترين افزايش وزن و نامناسب ترين ضريب تبديل غذايي را ايجاد کردند (P<0.01). مصرف جيره حبه در دوره پاياني با مصرف حبه در کل دوره و يا دوره هاي رشد و پاياني، ضريب تبديل مشابه و مناسب تر از جيره هاي آردي داشت (P<0.01). مصرف جيره هاي آردي در چهار هفته ابتدايي يا در کل دوره، حساسيت به آسيت را به طور معني داري کاهش داد و با افزايش طول دوره تغذيه از جيره حبه اين شاخص افزايش داشت (P<0.01). در گروه هاي دريافت کننده جيره حبه کمترين هزينه خوراک براي توليد يک کيلوگرم وزن زنده و بالاترين سود ناخالص به دست آمد (P<0.05). به منظور استفاده از مزاياي جيره حبه و اجتناب از بروز تلفات زياد و کاهش حساسيت به آسيت تغذيه جيره آردي در دوره آغازي و استفاده از خوراک حبه در ادامه توصيه مي شود.
 

كليد واژه: آردي، جوجه گوشتي، حبه، سودآوري، شکل خوراک، عملکرد

عموئيان خاوه عليرضا, كريمي ترشيزي محمدامير, شريعتمداري فريد

[Saze SHekasteh 1,314]

اثر پودر نعناع فلفلي و بادرنجبويه بر عملکرد و قابليت هضم پروتئين و چربي در جوجه هاي گوشتي تحت تنش گرمايي

 

 

تاثير پودر نعناع فلفلي و بادرنجبويه بر عملکرد، قابليت هضم ظاهري، و فاکتورهاي خوني جوجه هاي گوشتي تحت تنش گرمايي، آزمايشي در قالب طرح کاملا تصادفي با 200 قطعه جوجه گوشتي نر يک روزه سويه رأس با پنج تيمار و چهار تکرار بررسي شد. تيمارها شامل: 1. جيره پايه بدون ماده افزودني، 2. جيره پايه + 0.5 درصد نعناع فلفلي، 3. جيره پايه + يک درصد نعناع فلفلي، 4. جيره پايه + 0.2 درصد بادرنجبويه، و 5. جيره پايه + 0.4 درصد بادرنجبويه بودند. جوجه ها تا 25 روزگي با جيره يکسان تغذيه شدند. از 25 روزگي جوجه ها روزانه هشت ساعت در دماي 2 ± 34 درجه سانتي گراد قرار گرفتند. اثر سطوح پودر نعناع فلفلي و بادرنجبويه بر مصرف خوراک معني دار نبود، اما پرندگاني که جيره هاي حاوي اين دو ترکيب را مصرف کردند، افزايش وزن روزانه بيشتر و ضريب تبديل کمتري داشتند (P<0.05). بيشترين افزايش وزن روزانه و بهترين ضريب تبديل در جوجه هاي تغذيه شده با يک درصد نعناع فلفلي مشاهده شد. قابليت هضم ظاهري ماده خشک و چربي تحت تاثير تيمارها قرار نگرفت، اما قابليت هضم پروتئين در پرندگان تغذيه شده با يک درصد نعناع فلفلي بيشتر از پرندگان گروه شاهد بود (P<0.05). صفات بيوشيميايي خون تحت تاثير سطوح گوناگون پودر نعناع فلفلي و بادرنجبويه قرار نگرفت. بر اساس نتايج حاصل، مصرف پودر نعناع فلفلي به ميزان يک درصد جيره در شرايط تنش گرمايي، قابليت هضم پروتئين را افزايش مي دهد و عملکرد رشد جوجه هاي گوشتي را بهبود مي بخشد.

 

كليد واژه: بادرنجبويه، تنش گرمايي، جوجه گوشتي، عملکرد، نعناع فلفلي

اميري قنات سامان زهرا, اسماعيلي پور اميدعلي, ميرمحمودي روح اله, مظهري مژگان

[Saze SHekasteh 1,314]

تاثير دانه آنيسون (.Pimpinella anisum L) بر عملکرد، سيستم ايمني، فعاليت آنتي اکسيداني و غلظت استروژن خون جوجه هاي گوشتي

 

 

 

 

به منظور بررسي اثر سطوح گوناگون دانه آنيسون بر عملکرد، سيستم ايمني، فعاليت آنتي اکسيداني، و غلظت استروژن خون جوجه هاي گوشتي، تعداد 192 قطعه جوجه يک روزه سويه رأس 308 در قالب طرح کاملا تصادفي با چهار تيمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار به مدت 42 روز پرورش يافتند. تيمارهاي آزمايشي شامل سطوح صفر (شاهد)، 0.3، 0.6، 0.9 درصد دانه آنيسون در جيره بودند. در 28 روزگي تزريق گلبول قرمز گوسفندي (SRBC) به جوجه ها انجام شد و در روزهاي 35 و 42 پرورش خون گيري براي بررسي عيار آنتي بادي عليه SRBC به عمل آمد. سطوح دانه آنيسون باعث بهبود مقدار مصرف خوراک و افزايش وزن جوجه هاي گوشتي نشدند. در دوره آغازين، کمترين ضريب تبديل خوراک جوجه هاي گوشتي در تيمار 0.3 درصد دانه آنيسون مشاهده شد (P<0.05)، ولي در دوره هاي رشد و کل دوره پرورش، سطوح دانه آنيسون تاثير مثبتي بر ضريب تبديل خوراک نداشت. دانه آنيسون باعث افزايش عيار آنتي بادي عليه SRBC جوجه ها در 35 روزگي شد (P<0.05). سطوح دانه آنيسون موجب بهبود ايمني سلولي در جوجه ها نشد. تيمار 0.3 درصد دانه آنيسون باعث افزايش قدرت آنتي اکسيداني تام پلاسماي جوجه ها در مقايسه با پرندگان گروه شاهد شد (P<0.05). ميزان استروژن سرم خون جوجه ها در سطوح 0.3 و 0.6 درصد دانه آنيسون کاهش داشت، اما در سطح 0.9 درصد آن افزايش يافت (P<0.05). به طور کلي، افزودن دانه آنيسون به جيره جوجه هاي گوشتي هرچند باعث بهبود عملکرد و پاسخ ايمني سلولي جوجه هاي گوشتي نشد، موجب افزايش پاسخ ايمني هومورال اوليه و توان آنتي اکسيداني تام خون جوجه ها شد.
 

كليد واژه: استروژن، دانه آنيسون، سيستم ايمني، عملکرد، فعاليت آنتي اکسيداني

رضايي الهه, طباطبايي وكيلي صالح, ميرزاده خليل, سالاري سميه, زارعي مهدي

[Saze SHekasteh 1,314]

اثر ايزوفلاون هاي سويا بر عملکرد رشد، فراسنجه هاي خوني و معدني شدن استخوان درشت ني جوجه هاي گوشتي

 

 

 

اين تحقيق با هدف بررسي تاثير ايزوفلاون هاي سويا بر عملکرد رشد، فراسنجه هاي خوني، و محتوي کلسيم و فسفر استخوان درشت ني جوجه هاي گوشتي اجرا شد. تعداد 240 قطعه جوجه يک روزه سويه راس 308 در قالب طرحي کاملا تصادفي به چهار تيمار (شامل سطوح صفر (شاهد)، 25، 50، و 100 ميلي گرم در کيلوگرم ايزوفلاون) و سه تکرار (20 قطعه در هر تکرار) طي يک دوره 42 روزه اختصاص يافتند. استفاده از ايزوفلاون در همه سطوح، بدون تاثير معني دار بر مصرف خوراک، افزايش وزن و ضريب تبديل غذايي جوجه ها را در دوره پرورش بهبود بخشيد (P<0.05). مصرف سطوح 50 و 100 ميلي گرم ايزوفلاون در کيلوگرم جيره بدون تاثير بر درصد خاکستر استخوان درشت ني، موجب افزايش درصد کلسيم و فسفر اين استخوان شد (P<0.05). PH شيرابه گوارشي سنگدان و سکوم در اثر مصرف ايزوفلاون کاهش يافت (P<0.05). با افزودن ايزوفلاون به جيره غلظت کلسترول کل، تري گليسريد، کلسترول LDL، و VLDL سرم خون جوجه ها کاهش (P<0.05) ولي غلظت کلسترول HDL افزايش يافت (P<0.05). استفاده از 100 ميلي گرم ايزوفلاون موجب افزايش قيمت جيره مصرفي (P<0.05) و مصرف 50 ميلي گرم آن افزايش سود ناخالص را به ازاي هر قطعه جوجه موجب شد (P<0.05). با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر، استفاده از سطح 50 ميلي گرم در کيلوگرم ايزوفلاون سويا در جيره جوجه هاي گوشتي توصيه مي شود.
 

كليد واژه: برآورد اقتصادي، جنيستئين، کلسترول سرم، کلسيم استخوان، pH شيرابه گوارشي

شيرعلي نژاد اکبر, شكوري ميرداريوش, خاتمي سيده اعظم

[Saze SHekasteh 1,314]

بررسي عملكرد و سيستم ايمني هومورال جوجه ‌هاي گوشتي تغذيه شده با سطوح مختلف پروبيوتيک و روغن سويا

 

 

در اين تحقيق اثرات افزودن سطوح مختلف روغن سويا (2، 4 و 6 درصد جيره) و پروبيوتيک پريمالاک (صفر، 0.1 و 0.15 درصد جيره) در فاصله‌ سني 7 تا 42 روزگي بر عملكرد و سيستم ايمني جوجه‌ هاي گوشتي مورد بررسي قرار گرفت. براي اين منظور از 540 قطعه جوجه‌ نر يكروزه‌ سويه‌ كاپ در 9 گروه 60 تايي استفاده شد و هر گروه در 6 قفس 10 تايي قرار گرفتند و 6 تكرار (قفس) به هر يک از تيمارهاي آزمايشي اختصاص پيدا كردند. تيمارهاي آزمايشي در قالب يک آزمايش فاكتوريل 3‌×‌3 بر پايه‌ طرح كاملا تصادفي مورد بررسي قرار گرفتند. همه‌ پرندگان يک جيره‌ مشابه آغازين را تا سن 7 روزگي دريافت كردند ولي بعد از آن با جيره هاي آزمايشي رشد (از 7 تا 21 روزگي) و پاياني (از 22 تا 42 روزگي) داراي سطوح متفاوت پروبيوتيک و روغن سويا تغذيه شدند. نتايج حاصله نشان داد كه استفاده از روغن سويا يا پروبيوتيک باعث بهبود مقدار مصرف خوراک، افزايش وزن و ضريب تبديل خوراكي شد (P<0.01)، بعلاوه يک اثر متقابل معني ‌دار بين مصرف پروبيوتيک و روغن سويا براي ضريب تبديل خوراک مشاهده شد (P<0.05). افزودن پروبيوتيک يا روغن سويا منجر به افزايش مصرف خوراک در 24 ساعت بعد از تزريق واكسن و تيتر پادتن توليد شده در مقابل واكسن گامبورو شد در حالي كه كاهش غلظت سرولوپلاسمين پلاسما و نسبت هتروفيل به لنفوسيت خون را باعث گرديدند (P<0.01). بعلاوه يک اثر منقابل معني ‌داري بين روغن سويا و پروبيوتيک براي مصرف خوراک و تيتر پادتن توليد شده مشاهده شد (P<0.05). هيچ كدام از تيمارهاي آزمايشي تاثير معني‌ داري بر وزن نسبي بورس فابرسيوس نداشتند اما افزودن پروبيوتيک به طور معني‌ داري وزن نسبي طحال را در سن 42 روزگي افزايش داد. به طور كلي استفاده از 0.1 درصد پروبيوتيک همراه با 4 درصد روغن سويا بهترين تاثير را بر عملكرد جوجه ‌هاي گوشتي نشان داد، اما بهترين پاسخ سيستم ايمني (غلظت پايين تر سرولوپلاسمين و نسبت كمتر هتروفيل به لنفوسيت خون) با مصرف هم زمان سطوح 0.1 يا 0.15 درصد پروبيوتيک و سطح بالاتر روغن سويا (6 درصد) به دست آمد.
 

كليد واژه: پروبيوتيک، جوجه هاي گوشتي، سيستم ايمني، روغن سويا

نايب پور مهدي, فرهومند پرويز, دانشيار محسن