YAGHOT SEFID 29,302 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 خرداد، ۱۳۹۰ آسمان زمين درخشان مي شود آغاز مجدد فعاليت‌هاي شديد خورشيد جام جم آنلاين: خورشید پس از مدت ها سکوت، دوباره فعالیت های شدید خود را از سر گرفته است، به طوریکه شعله خورشیدی که به تازگی به سوی زمین شلیک کرده می تواند آسمان زمین را از شفق های شمالی درخشان سازد. به گزارش مهر، این شعله خورشیدی روز سه شنبه هفتم ژوئن 2011 به سوی زمین شلیک شده و حجم زیادی از ذرات باردار را به درون فضا تزریق کرده است اما رصدخانه دینامیک خورشیدی یا SDO این شعله را تحت نظر داشته و متخصصان فضایی نیز باور دارند این شعله متوسط خورشیدی نمی تواند برای سیستم های الکترونیکی و ماهواره ای زمین خطری جدی به حساب بیاید. این فوران خورشیدی که به فوران CME نیز شهرت دارد می تواند در بخش شمالی زمین شفق های شمالی را در آسمان به تصویر بکشد. ساکنان اروپا و آمریکای شمالی شاید بتوانند در 9 ژوئن 2011 گنبدی سبز رنگ و یا نواری درخشان در نزدیکی افق آسمان شمالی مشاهده کنند. فوران خورشیدی روز سه شنبه شعله ای از گروه M-2 که به شعله های متوسط اختصاص دارد بوده است. در واقع سه نوع شعله خورشیدی وجود دارند، گروه C که ضعیفترین هستند، گروه M که قدرت بیشتری دارند و گروه X که شدید ترین شعله های خورشیدی در آن دسته بندی می شوند. فوران های CME یا فوران تاجی فوران ذرات بارداری هستند که گاه به همراه یک شعله بزرگ به فضا پرتاب می شوند. زمانی که این شعله ها زمین را هدف می گیرند، این ذرات به سوی قطبهای زمین جاری می شوند و در این بخشهای زمین شفق های قطبی خلق می کنند. توفان های بسیار شدید می توانند برای ماهواره ها و فضاپیماهای مدارگرد در فضا و شبکه برق و سازه های زمینی خطرات جدی را به وجود بیاورند از این رو در حال حاضر چندین فضاپیما از قبیل فضاپیمای SDO ناسا وقوع شعله ها و توفان های خورشیدی را از نزدیک تحت نظر گرفته اند و در واقع به عنوان سیستم هشدار زودهنگام عمل می کنند. 1 نقل قول لینک به دیدگاه
YAGHOT SEFID 29,302 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 خرداد، ۱۳۹۰ ستاره شناسان آمريکايي خبر دادند: کشف گروه جديدي از ابرنواخترها جام جم آنلاين: ستاره شناسان آمریکایی 6 ابرنواختر جدید را شناسایی کردند که 10 برابر درخشان تر و پر قدرت تر از ابرنواخترهایی است که تاکنون طبقه بندی شده اند. به گزارش مهر، دانشمندان موسسه تکنولوژی کالیفرنیا به سرپرستی «رابرت کوئیمبای» یک نوع کاملا متفاوت از ابرنواخترهایی که تاکنون شناخته شده اند را کشف کردند. ابرنواخترها از ستارگان مرده و یا در اثر برخورد میان دو ستاره به وجود می آیند. انفجار این ابرنواخترها تاکنون رصد نشده بودند چون در جهان، آنچنان حجم بالایی از نور را منتشر می کنند که شدت آن تقریباً برابر با نور سراسر کهکشانی است که میزبان آنها است. ستاره شناسان، ابرنواخترها را برپایه نوع پرتوی که تابش می کنند طبقه بندی می کنند این پرتوها همانند ردیاب و آشکارساز ترکیبات شیمیایی این اجرام آسمانی عمل می کنند. این کارت شناسایی به زوال رادیواکتیوی عناصر ساخته شده در طول انفجار ابرنواختری، شوک گرمایی داخل ستاره و یا تعامل میان گرد و غبار ستاره ای و ماده پیرامون ستاره بستگی دارد. برای مثال، یک ابرانواختر نوع «یک - آ» زمانی که باقی مانده یک ستاره مرده ماده ستاره مجاور خود را جذب کند به وجود می آید و با ردیابی هیدروژن قابل شناسایی است. ابرنواختر نوع دو نیز که محتوی هیدروژن است زمانی که هسته یک ستاره عظیم بر روی خود منفجر شود شکل می گیرد. این درحالی است که اکنون به نظر می رسد هیچ یک از فرایندهای ارائه شده نمی توانند درباره تشکیل این 6 ابرنواختر جدید توضیح بدهند. این ابرنواخترهای تازه کشف شده، به جای اینکه محتوی هیدروژن باشند دارای اکسیژن هستند و در یک مدت زمان طولانی دسته پرتوهای ماوراء بنفش آزاد می کنند. این دانشمندان از این 6 ابرنواختر، 4 مورد را بین سالهای 2009 و 2010 با استفاده از تلسکوپ «اوشین» در رصدخانه «مونته پالومار» کالیفرنیا کشف کردند. ویژگی این ابرانواخترها نور زیاد و طولانی آنها است به طوریکه نور حاصل از انفجار آنها 10 برابر درخشان تر و پر قدرت تر از ابرنواخترهایی است که تاکنون طبقه بندی شده اند. نقل قول لینک به دیدگاه
YAGHOT SEFID 29,302 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 خرداد، ۱۳۹۱ با سلام در این تاپیک اخبار تاریخ گذشته بخش نجوم بایگانی میشود ... 1 نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .