راجر واترز : آنها فقط درها را بازکردند

[spow 44,195]

راجر واترز متولد ۶ سپتامبر ۱۹۴۳، خواننده، ترانه سرا و آهنگ ساز انگلیسی است. او بین سال های ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۵ عضوی از گروه پینک فلوید بود و به عنوان نوازنده گیتار بیس و خواننده فعالیت می کرد.

 

پس از رفتن سید برت، به عنوان ترانه سرا و مفهوم دهنده اصلی آلبوم های پینک فلوید نقش عمده ای ایفا کرد و همراه با پینک فلوید، توانست در دهه ۷۰ میلادی موفقیت های زیادی را با آلبوم های نیمه تاریک ماه، کاش اینجا بودی، حیوانات و دیوار به دست آورد. او به دلایل اختلاف با سایر اعضای پینک فلوید، گروه را در سال ۱۹۸۵ ترک کرد و پس از آن شروع به ساخت آلبوم های نسبتا موفق استودیویی و اجرای کنسرت به صورت انفرادی کرد و یکی از بزرگ ترین کنسرت های تاریخ به نام دیوار برلین را در سال ۱۹۹۰ (میلادی) برگزار کرد. در سی امین سالگرد انتشار آلبوم دیوار، راجر واترز این آلبوم را مانند یک داستان بر روی صحنه برد تا نسل جدید نیز با این آلبوم کم نظیر آشنا شوند. تور دیوار از ۱۵ سپتامبر امسال در شهر تورنتوی کانادا آغاز شد و سپس در تاریخ ۱۵ دسامبر در آمریکا ادامه پیدا می کرد و در نهایت به اروپا می رود.

 

راجر واترز هنرمند خلاق آلبوم افسانه ای «دیوار»، در حال اجرای اپرای راک در استادیوم های ورزشی دنیا است. اجراهایی که تمام بلیط هایش به فروش رفته است.

 

چهل و دو پروژکتور با کیفیت، تصاویر متحرکی را روی دیوار شکل می دهند که تقریبا سه داستان بلند را در محیطی به اندازه زمین فوتبال روایت می کنند. به عبارتی، مجموعه اپرای راک راجر واترز یا همان «دیوار» از قطعات آلبوم دیوار پینک فلوید در سال ۱۹۷۰ الهام گرفته است. این برنامه از سانتیاگو شیلی، جایی که تمام بلیط ها در زمین فوتبال و پارک بیسبال فروخته شد به سمت سانفرانسیسکو می رود. راجرز به شصت و هشت سالگی رسیده و حالا تقریبا سه سال از این فانتزی خلاقانه پر زرق و برق نور و صدا می گذرد، اما راجر می گوید: این تجربه احساسی، آنقدر بزرگ است که پاداش آن فقط با کار کردن به دست می آید.

 

چرا پینک فلوید را ترک کردم

 

قطعاتی که در آلبوم دیوار اجرا شده، بی شک یکی از ماندگارترین و بادوام ترین کارها در تاریخ موسیقی راک محسوب می شوند و توانسته با مخاطبان سراسر دنیا ارتباط برقرار کند. واترز با این کار ثابت کرد استادی بی چون و چراست. دیوار یک کنسرت معمولی راک نیست، بلکه یک شو راک اپرایی است که دیوار را مجددا به تصویر می کشد و دوباره به روی صحنه می برد. مردی که از سال ۱۹۷۹ که عضو گروه پینک فلوید بود همه چیز را با آن ترکیب کرد و تا حالا که آن را به تنهایی و بدون اعضای پینک اجرا می کند. این کنسرت دو ماه قبل در بوینس آیرس ضبط شد، وقتی واترز در حضور ۴۰۰ هزار نفر اجرا کرد و رکورد تور راک را در رکوردهای رولینگ استون شکست.

 

آیا قطعات این کنسرت یکی از انعطاف پذیرترین کارها در تاریخ موسیقی است؟

 

بله

 

فکر می کنید دلایلش چیست؟

 

من فکر می کنم برخورد این آکوردها با هم در زیر لایه های ظاهری و شخصیتی وجود خیلی از ماها باشد. آنچه در مورد مفهوم دیوار صحبت می شود، در بین همه انسان ها به اشکال مختلف وجود دارد. چه در سطح خانوادگی یا در سطح کلی و جهانی که من فکر می کنم در تمام مردم طنین انداز است.

 

آیا از موفقیت آن شگفت زده بودید؟

 

در آغاز بله. واکنش های اولیه بسیار بسیار مثبت بود. به سرعت دیوار همه جا سر زبان ها افتاد و بیرون زد و این خود نشان می دهد نمایش ویژه ای بود. دیوار یکی از بلندپروازانه ترین و خیره کننده ترین نمایش هایی بود که تاکنون تولید شده است. تلفیقی از تئاتر، موسقی و سینما. این کار از ۴۲ پروژکتور باکیفیت تشکیل شده بود که تصاویر انیمیشن مختلف را در بخش های مختلف در سه داستان بلند به طول یک زمین فوتبال نشان می داد و تمام این تصاویر و خلاقیت ها همگام و در ارتباط با موسیقی بود. راجر واترز و گروه تکنولوژی خود حدود سه سال روی این تصاویر متحرک و کامل کردن این انیمیشن کار کردند.

 

راجر واترز از همان موقع که در رشته معماری درس می خواند، به خاطر کارهای منحصربه فردش مورد توجه قرار گرفت.. او موسیقی فرا گرفته بود و اپرایی برای انقلاب فرانسه نوشته بود. سرسخت بود و جوانی با کنایه های زهردار اما مهربان و بخشنده و در نهایت متعهد به کارش بود. ارتباط عمیق او با «دیوار» توسط پدری شکل گرفت که قربانی جنگ جهانی دوم بود و هرگز او را نشناخت.

 

واترز می نویسد «دیوار» یک شرح حال است درباره پدری که از تلفات جنگ بود و تاثیراتی که از دست دادن پدر می گذاشت بر روی پسرش. دیوار در مورد ازخودبیگانگی و انزوای جنگ، سرکوبی و در نهایت رستگاری و آزادسازی انسان هاست. موسیقی با قدرت و زیبایی توانسته همه این مفاهیم و تصاویر فراموش نشدنی را در آلبوم دیوار نشان بدهد.

 

 

[spow 44,195]

مردم به این کنسرت می آیند تا دیوار را ببینند یا راجر واترز را؟

 

من فکر می کنم مردم به دیدن «دیوار» می آیند. شاید اسم من بیش از قبل در صدر توجهات باشد، اما من فکر نمی کنم دیوار و پینک فلوید هرگز جدا بشوند و این امر هم نباید هیچ وقت اتفاق بیافتد. راجر واترز به سختی در حال بازتولید صداهای آلبوم اصلی «دیوار» است و به عنوان یک قطعه کلاسیک با دیوار سر و کار دارد. به همین منظور سعی می کند با استفاده از چند هنرمند، صدای خواننده های پینک فلوید و گیتاریستش دیوید گیلمور را دوباره خلق کند. «من دوست دارم آنها را. من فکر می کنم یک کار بزرگ بود...من فکر می کنم ضبط خوب و بزرگی داشتیم.»

 

آیا وقتی همه این چیزها را کنار هم قرار می دهید یک لحظه از خودتان نمی پرسید که من تکرار دیو، نیک و... نیستم و آنها را بازتولید نمی کنم؟

 

باید یک دلیل قدیمی که ریشه در گذشته یعنی سال ۱۹۸۵ دارد وجود داشته باشد که چرا من پینک فلوید را ترک کردم، چرا من اسم را ترک کردم، آن سایه بزرگ آسایش را ترک کردم. بله تنها یک دلیل داشت که من آن را به درستی انجام دادم. این دزدی و گرته برداری نیست. هر چند در طول بیست و پنج سال یا بیشتر بود وقتی که من بین آنها بودم.

 

اعضای پینک فلوید تعداد زیادی از کارها را در کنار یکدیگر ساختند اما این یک پایان خوش نبود. تمام آهنگ هایشان را واترز به تنهایی یا با همکاری دیگر اعضا نوشت. از جمله بیشترین قطعات در آلبوم موفق «نیمه تاریک ماه» که به یکی از موفق ترین آلبوم ها در طول تاریخ موسیقی تبدیل شد. این آلبوم بیش از ۵۰ میلیون نسخه فروخت و در طی ۱۵ سال، در بین پرفروش ترین ها قرار گرفت و توانست به آنها یک زندگی غنی و عاری از مشکلات اقتصادی اهدا کند، اما دعواها و جدل های غیر قابل کنترل حماسه ای در سال ۱۹۸۵ آفرید و باعث شد واترز به راه خود برود. حرکت او می گوید که هرگز پشیمان نشده است، اما در این مدت لحظات متفاوتی هم وجود داشت.

 

به دلایل اختلاف با دیگر اعضای پینک فلوید گروه را در سال ۱۹۸۵ ترک کرد و به یک نبرد حقوقی با دیگر اعضا بر سر نام و آهنگ های پینک فلوید پرداخت. آنها در ۱۹۸۷ خارج از دادگاه به حل و فصل این موضوع پرداختند و زمانی بازگشت دوباره او به گروه شنیده می شد. او در حال مذاکره برای یک نمایش خیرخواهانه در یک محیط باز بود و در نهایت آنها تصمیم گرفتند که این نمایش را کجا اجرا کنند. در تابستان ۱۹۸۹ در برلین تخریب کردن ها، با بزرگ ترین دیوار در دنیا یعنی دیوار برلین آغاز شد.

 

«بووووم. دیوار فرو ریخت. همگی به سمت برلین رفتیم. قسمت های گم شده ای از آن وجود داشت. آنها سوراخی در پست دامر پلاتزا ایجاد کرده بودند که هیچ وقت از یاد نخواهم برد، سپس فریاد زنان و پرهیاهو سرمان را داخل سوراخ کردیم و به ناکجاآباد آن سوی دیوار که به هیچ مردمی تعلق نداشت نگاه کردیم. هنوز هیچکس و هیچ چیز آنجا نبود. ما رفتیم. وقت آن رسیده بود که کاری انجام دهیم. بالاخره رفتیم و آنجا را به چنگ آوردیم و از آن پس این کار به یک ماجرای فوق العاده و هیجان آور بدل شد.» واترز و تهیه کننده اش تونی هولین استوارت باید از دولت های شرق و غرب برلین برای مستقر کردن کنسرت در محوطه ای که با انفجارها و تخریب دیوار به جا مانده بود اجازه می گرفتند.

 

هشت ماه سازمان دهی این کار طول کشید و در نهایت در ۲۱ جولای یکی از بزرگ ترین اتفاقات فرهنگی آلمان پس از جنگ جهانی دوم رخ داد. آنها درها را به سوی ۲۶۰ هزار نفر باز کردند. آنها فقط تمام درها را باز کردند، فقط همین. به ازای هیچ چیز آنها تمام درها را باز کردند و کار دیگری هم نمی شد کرد، زیرا واقعا خطرناک بود. مردم فقط سعی می کردند وارد شوند نه هیچ چیز دیگر. بنابراین تمام درها باز شد. مطمئنا بالای ۳۰۰ هزار نفر بود اما هرگز کسی نخواهد فهمید چه تعدادی آن شب حضور داشتند.شب بسیار فوق العاده ای بود.

 

«دیوار» در برلین جان گرفت و زنده شد و از آنجا به بیش از پنجاه کشور دنیا راه پیدا کرد. این کنسرت توسط واترز اجرا شده بود و تعدادی از ستاره های مشهور دنیا او را در این اجرا همراهی می کردند. «کسانی که در آن اجرا با ما می نواختند افراد بسیار بزرگی بودند. نواختن با وان موریسن...خب شما می دانید که...با جانی میچل و...کسان زیادی برای اشاره کردن وجود دارد. یک شب افسانه ای بود که همه در آن سهیم بودند. بعد از دو دهه از اجرای برلین راجر واترز دیوار را در یک تور بین المللی بزرگ از سال ۲۰۱۰ به نقاط بسیاری برد. تور دیوار واترز بزرگ ترین تور در تاریخ موسیقی آمریکا محسوب می شود و امسال این تور در زمین های بزرگی همچون پارک فن وی، استادیوم یانکی و زمین وریگلی در صدر تورها بوده است.

 

این تور اثباتی بر حرف های واترز است که دیوار حرف ها و موسیقی است و ۳۵ سال پیش نوشته شده اما هنوز زنده است و با حال امروز با ما همچنان در ارتباط است. واترز در شصت وهشت سالگی سرانجام حقش را گرفت و دارد از تک تک لحظاتش لذت می برد.

 

محمد غلامی پور