Mohammad Aref 120,437 اشتراک گذاری ارسال شده در 20 دی، ۱۳۹۱ طرح مسئله: هزارة جديد در حالي آغاز گرديد كه بيش از نيمي از جمعيت جهان در شهرها زندگي مي كنند، اين مسئله در كنار ضرورت وجود امكانات، درخواست ها و نيازها، حضور و مشاركت شهروندان را در ادارة امور الزامي مي سازد. نكتة قابل تأمل، وجود موانع و عوامل بازدارنده اي است كه بر سر راه مشاركت وجود دارد. اين مقاله با استناد به يافته هاي پژوهشي درصدد شناسايي و تحليل برخي از اين عوامل است. روش: اين پژوهش از نوع پيمايشي است و در آن از پرسشنامه براي گردآوري اطلاعات استفاده شده است. با استفاده از فرمول كوكران و رتبه بندي مناطق به لحاظ درجة توسعه يافتگي 1370 خانوار متناسب با جمعيت هر گروه در مناطق بيست و دو گانة شهر تهران مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها: يافته هاي پژوهش بيانگر ميزان مشاركت پائين افراد در امور شهري تهران است. اما در مقايسه، تفاوتهايي ميان مناطق مختلف وجود دارد. اين سطح از مشاركت تابع متغيرهاي متعددي در بعد نگرشي، رفتاري و محيطي افراد پاسخگو بوده است. نتايج: مشاركت در امور را مي توان از الزامات برون رفت از مشكلات و مسائل شهري دانست كه با دموكراتيزه كردن جامعه، تمركززدايي و تو انمندسازي اقشار مختلف تحقق مييابد. در اين راستا، الگوهاي سازمان يافته، رسمي و برنامه ريزي شده در كنار مشاركت هاي خودجوش بهترين راهكار خواهد بود. کلیدواژه ها: امور شهري، تهران، شهروندي و مديريت شهري، مشاركت نویسندگان: میثم موسایی، ملیحه شیانی فصلنامه رفاه اجتماعی (1389)، سال دهم، شماره 38، صص 268 - 245 دانلود مقاله 2 نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .