رفتن به مطلب

خون آبی بهتر است یا خون سرخ؟


z.b

ارسال های توصیه شده

احتمالا پرسپولیسی‌ها باید در کری‌خوانی‌برای استقلالی‌ها، تجدیدنظر کنند،چراکه یک گونه از اختاپوس‌های قطبی، زنده ماندن خود را در شرایط سخت قطبی مدیون رنگ آبی خون خود است.

:whistle:

 

octopus.jpg

 

شخصیت‌های کتاب گتسبی بزرگ (نوشته اسکات فیتز جرالد که در سال 1925/1304 منتشر شد و به تازگی هم فیلمی از آن با بازی لئوناردو دی کاپریو بازسازی شده است) تنها افراد خون آبی نیستند که اخیرا به سر خط خبرها راه یافته‌اند. محققان مرکز تحقیقات قطبی و دریایی آلفرد واگنر در آلمان دریافته‌اند که یک رنگدانه مخصوص در خون اختاپوس‌های قطبی به آنها این امکان را می‌دهد تا در دماهایی که اغلب به زیر نقطه انجماد آب می‌رسند، خود را از خطر انجماد حفظ کنند.

 

به گفته مایکل الرمن که در این پروژه شرکت داشته، همه اینها ناشی از یک رنگدانه تنفسی در خون به نام هموسیانین است که به اختاپوس‌ها این امکان را می‌دهد تا: « سبک زندگی هوازی در دماهای زیر صفر را حفظ کنند. اثر دیگر هموسیانین در زندگی اختاپوس‌ها، ایجاد رنگ آبی خون آنهاست. هموسیانین حاوی مس است، که یون مسئول برای اتصال با اکسیژن است. در هموگلوبین‌ها این مسئولیت به عهده آهن است، که به خون ما رنگ قرمز می‌دهد».

 

سرد کننده خون

 

البته مسئله اصلی، انجماد خون نیست. الرمن توضیح می‌دهد: «دلیل اینکه اختاپوس‌های آبی در دمای 1.9 درجه سانتیگراد زیر صفر یخ نمی‌زنند، این است که آنها ایزوزموتیک هستند که به این معنی است که خونشان همان میزان شوری را دارد که آب دریای احاطه کننده آنها از آن برخوردار است». مشکل در دماهای خیلی سرد این است که بدون برخی سازگاری‌های خاص، در بیشتر موارد فرایند هوازی متوقف می‌شود.

 

 

الرمن می‌گوید: «دماهای پایین جاذبه کشش اتمی مولکول‌های اکسیژن را به حدی افزایش می‌دهد که اکسیژن دیگر نمی‌تواند در بافت‌ها آزاد شود». به این ترتیب، بقا در آب‌هایی که به پایین‌تر از منفی 1.9 درجه سانتی‌گراد می‌رسند، اگر نگوییم غیر ممکن می‌شود، دست کم به یک چالش عمده تبدیل می‌شود.

 

مقایسه اختاپوس‌ها

 

محققین به انواع بخصوصی از اختاپوس قطبی به نام Pareledone charcoti پرداختند و آن را با اختاپوس‌های سازگار شده با آب‌های معتدل مقایسه کردند تا ببینند نحوه انتقال اکسیژن در خون اختاپوس‌های واقع در آب سرد چه تفاوتی با آنها دارد.

الرمن گفت: «Pareledone charcoti کشش اکسیژن را به هموسیانین متصل به آن کاهش می‌دهد تا با اثر مخالف دما بر اتصال اکسیژن که با تغییرات در توالی پروتئینشان همراه است مقابله کند و اطمینان حاصل کند که اکسیژن کافی به بافت‌ها و اندام‌های آن می‌رسد».

 

الرمن اشاره می‌کند که احتمالا دلیل تکامل این سازگاری در این اختاپوس‌ها این بوه که آنها در مقایسه با دیگر بی‌مهرگان نیاز به اکسیژن خیلی بیشتری دارند، و همچنین به این دلیل که آنها عمدتا مهاجر نیستند و به جای آن باید خود را با شرایط محیط اطرافشان سازگار کنند.

به گفته الرمن، بر عکس اختاپوس‌ها، ماهی‌های یخی قطبی در شرایط انجمادی مشابه ، برای زنده ماندن نیازی به سیستم سازگارشده انتقال اکسیژن که بوسیله همسایه‌های خون‎آبی‌شان به کار برده می‌شود ندارند، زیرا نیاز کمتری به اکسیژن دارند.

جالب اینجا است که احتمالا انواع دیگر اختاپوس‌ها که دماهایی در انتهای دیگر دماسنج را تحمل می‌کنند (همچون دمای 30 درجه سلسیوس / 86 درجه فارنهایت که در نزدیک روزنه‌های گرمایی یافت شده‌اند) هم برای زنده ماندن احتمالا از سازگاری مشابهی کمک گرفته‌اند.

 

منبع: خبر آنلاین

لینک به دیدگاه
چه چیزا..یه خورده فکر کنید...اختاپوسه ها....:whistle:

هیچم خوب نیست...مسخرست:whistle:

چشه مگه اختاپوس؟؟ به این مهربونی..:whistle: تازشم اراده کنه کل دریا تو مشتشه..:w02:

پ.ن: الان خانوم مدیر میاد گوشمونو میگیره از تالار پرتمون میکنه بیرون!icon_pf%20%2834%29.gif:ws3:

لینک به دیدگاه
چشه مگه اختاپوس؟؟ به این مهربونی..:whistle: تازشم اراده کنه کل دریا تو مشتشه..:w02:

پ.ن: الان خانوم مدیر میاد گوشمونو میگیره از تالار پرتمون میکنه بیرون!icon_pf%20%2834%29.gif:ws3:

 

نخیرم خیلی زشته:whistles:

چرا؟//داریم بحث علمی میکنیم که اختاپوس خوبه یا بد؟:w02:

لینک به دیدگاه
نخیرم خیلی زشته:whistles:

چرا؟//داریم بحث علمی میکنیم که اختاپوس خوبه یا بد؟:w02:

 

آره؟؟:ws3:

 

خب اختاپوس یه پا استاده واسه خودش.. بافت پوست خودشو بلده تغییر بده.. دیگه دیگه.. میتونه بدون چنگال غذا بخوره.. با اینکه مهره نداره ولی بازو داره در حد لالیگا.. باور نداری؟ اینو داشته باش:w02::

 

 

سایت اینترنتی ساینتیفیک امریکن در گزارش جدید خود به تشریح حقایقی حیرت آور و جالب درباره این حکمرانان شگفت انگیز در اعماق اقیانوس ها پرداخته که به قرار زیر است:

 

1371456876.jpg

 

1- اختاپوس ها استاد استتار هستند با این حال محققان معتقدند که این موجودات سعی نمی کنند خود را با کل محیط اطراف شان بیامیزند. برای مثال ناگهان خود را به شکل مرجان ها، ماسه ها و یا جلبک ها درنمی آورند بلکه بر اساس نتایج یک تحقیق در سال گذشته، آنها تنها یکی از اجزاء خاص در محیط اطراف خود را برگزیده و خود را شبیه به آن جا می زنند.

 

2- اختاپوس ها علاوه بر تغییر رنگ برای استتار خود با محیط اطراف می توانند حتی بافت پوستخود را نیز تغییر دهند. بعنوان مثال وقتی یک اختاپوس سعی می کند وانمود کند که یک جلبک دریایی است، ماهیچه های زیر پوست وی زواید برجسته ای به شکل برجستگی های جلبک های دریایی درمی آورند.

 

3- اختاپوس ها اشتهای سیری ناپذیری دارند. اما سوال این است که آنها چگونه بدون داشتن چنگال، قادر هستند پوسته سخت جانوران دریایی را بشکنند و از آنها تغذیه کنند؟ پاسخ ساده است. آنها از بازوهای قدرتمند خود برای در هم شکستن پوسته محکم سخت پوستان استفاده می کنند اما در صورتی که این شیوه جواب ندهد و موفق به خرد کردن پوسته آنها نشوند با کمک اندام دندان گونه خود که به شکل نواری دراز و دندانه ای است، پوسته سخت طعمه را سوراخ کرده و محتویات داخل آنرا می مکند.

 

4- بازوان اختاپوس ها در زیر آب کاملا هماهنگ و وابسته به حرکت یکدیگر بنظر می رسند اما این بازوها می توانند بطور کاملا مستقل از هم حرکت کنند بدون اینکه نیاز داشته باشند همیشه از یک مغز مرکزی زمان بگیرند چون هر یک از بازوها به طور جداگانه دارای رشته های عصبی هستند. ضمن اینکه در زیر مغز این موجودات حیرت انگیز یک شبکه عصبی دیگر وجود دارد که بازوها را به هم متصل می کند و این امکان را می دهد که بازوها وظایف شان را بین یکدیگر هماهنگ کنند.

 

5- اختاپوس ها با داشتن چنین کنترل دقیق بر روی بازوان انعطاف پذیرشان و با کمک صدها عضو مکنده بر روی بازوها می توانند وظایف حساس خود را به خوبی انجام دهند. تحقیقات آزمایشگاهی بر روی اختاپوس ها نشان می دهد که این جانوران می توانند هر رشته یا بندی را که به دور بازویشان پیچیده هرچقدر هم که محکم باشد پاره کنند و از آن خلاصی یابند.

 

6- این جانوران بی مهره به واسطه داشتن عضلات قدرتمند بر نداشتن استخوان فایق می آیند. برخی از اختاپوس ها قادرند جانوران بزرگ جثه نظیر کوسه ها را به زیر بکشند. تصاویری از یک اختاپوس عظیم الجثه متعلق به اقیانوس آرام که در آکواریوم سیاتل نگهداری می شود ضبط شده که نشان می دهد این جانور یک سگ ماهی را شکار می کند.

 

7- اختاپوس ها نیز مانند سایر آبزیان با تهدید صید بی رویه مواجه هستند. اختاپوس های ماده در بیشتر گونه ها هزاران تخم می گذارند که بسیاری از این نوزادان بالغ شده و خودشان طی یکسال بچه دار می شوند و این امر اختاپوس ها را در مقابل بروز بلایای طبیعی و تغییرات محیطی، انعطاف پذیر و سازگار می کنند اما با این حال در بسیاری از کشورها صید اختاپوس ها روند بی رویه ای را طی می کند و این روند سبب شده که حتی صید اختاپوس های کوچک جثه و نابالغ نیز افزایش پیدا کند. در همین راستا در برخی نواحی بویژه در آستانه فرا رسیدن فصل صید، قوانینی وضع شده که بر طبق آن، اختاپوس های صید شده حداقل باید جثه بالغ داشته باشند. اعمال این قوانین سبب احیاء دوباره جمعیت اختاپوس ها در ژاپن و مراکش شده است.

 

8- اختاپوس ها در مقابل تغییرات جوی مقاوم نیستند. محققان در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه تغییرات در دمای آب و هوا می تواند روی اختاپوس ها، شکارچیان و صید آنها تاثیر بگذارند. بعنوان مثال اسیدی شدن آب اقیانوس ها با تحلیل رفتن و نرم کردن پوسته سخت صیدهای محبوب اختاپوس ها یعنی سخت پوستان مرتبط است و می تواند تاثیر جدی بر زنجیره غذایی در دسترس این آبزیان بگذارد. کارشناسان تاکید دارند که با کاهش جمعیت سخت پوستان جمعیت اختاپوس ها نیز رو به زوال خواهد رفت.

 

حالا هی بگو اختاپوس بیریخته:whistles:

تازه پیشگویی هم بلته:whistle:

اختاپوس دوست داریم.. آبیته..%2887%29.gif

لینک به دیدگاه

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

×
×
  • اضافه کردن...