مهمترين رويدادهاي ايران در چنين روزي

[Himmler 22,171]

روزي كه درويش خان يكي از پدران موسيقي معاصر ايران فوت شد

 

 

غلامحسين درويش (درويش خان) از پدران موسيقي معاصر ايران 22 نوامبر سال 1926 (يكم آذر 1305 خورشيدي) در يك رويداد رانندگي در خيابان اميريه تهران مجروح و چند ساعت بعد پس از انتقال به بيمارستان درگذشت. وي هنگام وفات 54 ساله بود.

درويش خان موسيقي را در دارالفنون تحصيل كرده بود و نه تنها يك نوازنده تار و سه تار بود بلكه دستگاههاي موسيقي سنتي ايران را به هفت دستگاه تبديل كرد و آهنگهاي فراوان ساخت كه 22 آهنگ آن به جاي مانده است. درويش خان در عين حال يك تكنواز هنرمند بود و بيش از دستگاههاي ديگر به «ماهور» علاقه داشت.

وي از نخستين كساني است كه در ايران كلاس آموزش موسيقي داير كرد و شماري از نامداران موسيقي ايراني شاگردان او بوده اند

[Himmler 22,171]

هواداران «بابك خرم دين» و پيروان عقايد اجتماعي ـ اقتصادي او از دهه سوم نوامبر 842 ميلادي (آذر ماه221 خورشيدي) درآذربايجان، اصفهان، فارس و كرمان بر ضد حكومت خليفه عباسي دست به يك عصيان گسترده زدند كه به نوشته مورخان، در بيداركردن ايرانيان موثر واقع شد.

اين شورش پنج سال پس از قتل فجيع بابك به دست المعتصم (خليفه وقت) كه در سامرا صورت گرفته بود، روي داده بود. المعتصم مازيار و افشين دو سردار ايراني ديگر را هم كه در دست او گرفتار بودند، متعاقب قتل بابك كشته بود. معتصم به افشين هم كه با او از در مسالمت وارد شده بود رحم نكرده بود.

[Himmler 22,171]

به گزارش نشريات وقت، ادبيان و زبان شناسان كشور كه سرگرم يافتن واژه هاي پارسي و ريشه آنها براي قراردادن در جاي واژه هاي خارجي بودند در جلسه دوم آذر 1313 چند واژه ديگر را ريشه يابي كردند از جمله واژه «آذر» به معناي آتش.

اين زبانشناسان گفته بودند كه آذر، « آدر» تلفظ مي شده و هنوز در روستاهاي كرمان و سيستان (ايران و افغانستان امروز) به بوته هاي مورد استفاده براي گيراندن آتش «آدورAdoor» مي گويند كه با آذر از يك ريشه اند. در آن زمان زبانشناسان ايران دسترسي به منطقه فرارود و تاجيکستان نداشتند تا واژه هاي پارسي را بيابند و جايگزين کنند زيرا که دولت شوروي چنين اجازه اي را به آساني نمي داد. مقامات شوروي که جهان وطني را تبليغ مي کردند مناسبات حسنه با ملي گراني نداشتند.

[Himmler 22,171]

اشل تازه دريافتي ماهانه قضات ايران در اين روز در سال 1331 (دوران حکومت دکتر مصدق که خود استاد حقوق بود) از سوي دولت وقت اعلام شد. طبق اين اشل، دريافتي ماهانه دارنده پايه يك قضايي (ليسانس از دانشكده حقوق با يك تا سه سابقه كار) 300 تومان و دارنده پايه 11 قضايي (بالاترين پايه با تجربه حداكثر 35 سال) يك هزار و 650 تومان. توقف در پايه هاي يك تا 5 سه سال و پس از آن تا پايه 11 چهار سال بود

[Himmler 22,171]

29 نوامبر سال 1911 (8 آذر 1290 خورشيدي) دولت روسيه به ايران اولتيماتوم داد که ظرف 48 ساعت مورگان شوستر آمريکايي را که براي اصلاح خزانه داري و ماليه ايران استخدام شده بود برکنار کند و از اين پس نيز بدون جلب موافقت قبل دولتين روسيه و انگلستان به استخدام از خارج دست نزند.

روز بعد مجلس به اين اولتيماتوم روسيه رسيدگي کرد و برغم توجيه وثوق الدوله آن را رد کرد.

مجلس در آذر ماه سال پيش از آن (1289 خورشيدي) ضمن تصويب قانون تاسيس خزانه داري کل کشور، راي به استخدام شوستر به عنوان مشاور ماليه ايران داده بود زيراکه شنيده بود در آمريکا همگان بايد به شهر، ايالت و دولت ماليات بدهند و گريزي از آن نيست و بنابراين، اين کشور داراي کارشناس ماهر و سختگير در امور ماليه است. انگلستان و روسیه ـ هر دو به یک نسبت با رو به راه شدن وضعيت مالیه ایران که باعث اقتدار دولت می شد مخالف بودند. نظر شوستر براین بود که تا مالیات بر ثروت و درآمد در ایران (مطابق آمریکا و کشورهای اروپایی) برقرار نشود این کشور نخواهد توانست روی پایش بایستد.

مردم تهران به جانبداري از مجلس که اولتيماتوم روسيه را رد کرده بود به خيابانها ريختند و تزار روسيه پس از آگاه شدن از تصميم مجلس ايران دستور داد که چهار هزار سربار روانه ايران شود. روسيه و انگلستان طبق سازشنامه آگوست 1907 و تقسيم ايران به دو منطقه نفوذ چنين حقي را به خود مي دادند

[Himmler 22,171]

ژنرال آيزنهاور 29 نوامبر 1952در نخستين مصاحبه عمومي اش پس از انتخاب شدن به سمت رئیس جمهور آمریکا گفت: گمان نمي كنم منطقه اي مهمتر از ايران روي نقشه جغرافيايي جهان وجود داشته باشد؛ ايران؛ داراي نفت است و هم در چهار راه جهان واقع شده است.

آيزنهاور در این مصاحبه افزوده بود: اگر روزگاري تهران و مسكو با هم كنار آيند، كره زمين جاي امني براي غرب (كشورهاي عضو ناتو) نخواهد بود. همچنین نباید وضعیتی پیش آید که ایران به گذشته دور خودبازگردد و یک قدرت نظامی شود. وای به وقتی که میلیتاریسم ایرانی زنده شود؛ بروید تاریخ این کشوررا بخوانید تا متوجه حرف من بشوید. آيزنهاور نزدیک دو ماه بعد زمام امور آمريكا را به دست گرفت. در دهه جاری (دهه یکم قرن 21) مفسران غرب بارها از توجه ایران به نیروهای مسلح خود یادکرده و گفته اند که احتمال میلیتریزه شدن وجود دارد.

چرچيل نخست وزیر وقت انگلستان از اين مصاحبه آيزنهاور استفاده كرد، به واشنگتن رفت و به استناد اين اظهار ايزنهاور آنقدر به گوش او خواند تا موافقت كرد كه در براندازي دكتر مصدق كمك كند و چند ماه بعد ماجراي 28 امرداد روي داد. چرچيل به آيزنهاور گفته بود كه اگر حكومت مصدق يك سال ديگر دوام يابد، پيش بيني او (كنار آمدن تهران و مسكو) عملي خواهد شد

[Himmler 22,171]

اعتراض دولت سعودي به ايران درباره بحرين و واكنش ايرانيان

 

سوم دسامبر سال 1957 (12 آذر سال 1336) دولت سعودي به ايران اعتراض كرد كه چرا بحرين را رسما و قانونا يك استان ايران اعلام كرده است، حال آن که قبلا بارها اسناد و شواهد تاريخي مربوط به تعلق بحرين به ايران انتشار يافته و در اختيار سازمان ملل هم قرار گرفته بود.

اعتراض دولت سعودي با واكنش وسیع مطبوعات و مردم ايران روبه رو شد و مدارس و اماكن متعدد را به «بحرين» تجديد نامگذاري كردند و از دولت مصرا خواستند که مناسبات خودرا به کشور سعودی به حد اقل برساند

[Himmler 22,171]

85 سال پس آغاز حمله چنگيزخان مغول به ايران، گيلان هم هشتم دسامبر سال 1306 ميلادي به دست ايلخان وقت (حاكمران مغول بر ايران) افتاد و آسيب فراوان ديد. مغولان هم بمانند عرب قادر به عبور از كوههاي البرز و حمله به گيلان و مازندران پوشيده از جنگل نبودند كه مردمي عميقا ميهندوست و وفادار به ايران داشته اند. گيلان در زمان سلطان محمد خدابنده كه سلطانيه زنجان پايتخت او فاصله زيادي از گيلان نداشت تصرف و غارت شد. مغولان در چند منقطه گيلان نيز دست به كشتار مردم زدند

[Himmler 22,171]

شورش نان در تهران

 

تورم پول ناشي از چاپ بي رويه اسكناس، ارسال غله محصول ايران به شوروي جنگزده و سودجويي چند معامله گر با احتكار خواربار مورد نياز مردم و افزودن موادي ديگر به آرد و نامرغوب شدن نان مصرفي، 17 آذر 1321 و 15 ماه پس از اشغال نظامي ايران به دست متفقين، تهران گرفتار يك شورش بزرگ شد.

از بامداد اين روز گروهي از مردم و عمدتا جوانان و دانشجویان در ميدان بهارستان جمع شده بودند تا با نماينگان مجلس ملاقات و درد جامعه را با آنان در ميان بگذارند. اين گروه که هر لحظه هم بر شمار آنان افزوده مي شد پس از ورود به ساختمان مجلس، ضمن گفتگو با نمايندگان چون به حرفهاي آنان قانع نشدند به مشاجره پرداختند و تني چند از نماينگان را كتك زدند و سرگرم خراب کردن وسائل مجلس شدند و .... همزنان با این وضعیت، گروهي ديگر به خانه احمد قوام نخست وزير وقت واقع در خيابان قوام السلطنه حمله بردند و آنجا را غارت و تخريب كردند و ديگران هم به غارت مغازه ها پرداختند و به بازار حمله بردند و .... پليس تهران نخواست و يا نتوانست از ادامه عصيان جلوگيري كند. قوام كه چنين ديد اميراحمدي (سپهبد) را كه به سختگيري شهرت داشت فرماندار نظامي تهران كرد و همه روزنامه هاي پايتخت را بست تا از انتشار اين واقعه كه باعث تحريك ديگران مخصوصا در ساير شهرهاي کشور مي شد جلوگيري کرده باشد.

اميراحمدي ظرف دو روز با خشونت تمام عصيان تهراني ها را سركوب كرد كه ضمن آن شماري هم كشته، زخمي و دستگير شدند .

قوام پس از پايان يافتن آشوب نيز روزنامه ها را به بهانه دردست تنظيم بودن لايحه تازه قانون مطبوعات باز نكرد و به جاي آنها يك روزنامه دولتي به نام «اخبار روز» را منتشر ساخت. لايحه مطبوعات كه توسط احمد قوام به مجلس داده شد پايه قوانين مطبوعات بعدي در ايران شده است كه تا به همين امروز ايرادات فراوان به آنها وارد آمده است. بسياري از مسائل ايران از همين قوانين مطبوعات ناشي شده است كه در كشورهاي ديگر نظير اين قوانين وجود ندارد. به اظهار برخي از اصحاب نظر، اين قوانين غرض آلود در انظار بين المللي به تمدن ايراني لطمه زده است.

[Himmler 22,171]

1940: (در جريان جنگ جهاني دوم): ميان ايران و آلمان يك پيمان بازرگاني امضاء شد و درست در همين ماه در سال1950 (1329 هجري خورشيدي، 5 سال بعد از جنگ جهاني دوم و شکست نظامي آلمان در اين جنگ) قرارداد بازرگاني ديگري ميان دو كشور به امضاء رسيد. در طول تاريخ، ايرانيان و آلماني ها که از يک نژاد هستند هيچگاه برضد هم اقدام نکرده اند. ايرانيان به خاطر همين احساسات دوستانه نسبت به آلماني ها، در دو جنگ جهاني قرن بيستم آسيب فراوان ديدند و دو بار وطنشان اشغال نظامي شد.

[Himmler 22,171]

1952: بوشهر در زمان حكومت دكتر مصدق بندر آزاد اعلام شد

[Himmler 22,171]

انتقال سلطنت به دودمان پهلوی

 

 

12دسامبر سال 1925 ميلادی (1304 هجري خورشيدی و در آن سال مصادف با 22 آذرماه) مجلس موسسان که انتخاب اعضای آن پانزدهم آذر تکميل شده بود ظرف پنج جلسه در هفت روز، چهار اصل از اصول متمم قانون اساسی مصوب سال 1906 را اصلاح کرد که برپايه آن، حکومت قاجارها پايان يافت و سلطنت به دودمان پهلوی منتقل شد و دو روز بعد ژنرال رضا خان پهلوی در مجلس شورا حاضر شد و سوگند وفاداری به قانون اساسی ياد کرد و رضا شاه شد. وي روز بعد (25 آذر) بر تخت سلطنت نشست و نزديک به 16 سال پادشاهی کرد. [TABLE=align: left]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: caption][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

 

 

مجلس شورا 43 روز پيش از مصوبه مجلس موسسان، به نام سعادت ملت ايران انقراض قاجاريه را اعلام داشته بود و تا تعيين تکليف نطام حکومتي، برغم مخالفت دكتر مصدق نماينده تهران، موقتا رضا خان سردار سپه و رئيس الوزراء را رئيس و مسئول کشور قرار داده بود. در جريان عزل دودمان قاجارها و پيش از اصلاح متمم قانون اساسي، در تهران برسر زبان افتاده بود كه نظام حكومتي ايران «جمهوري» خواهد بود و سردار سپه (فرمانده ارتش) هم موافق جمهوري شدن ايران است.

از لحظه کودتای نظامی فوريه 1921 چنين تغييری قابل پيش بينی بود. ملت ايران از قاجاريه که حکومت آن ازسال 1794آغاز شده بود به سبب شکست ها، عقب نشيني ها، تسليم شدنها، تن به تجزيه ايران دادنها و ضعف هاي متعدد که نشان داده بود راضی نبود. قاجارها در اصل مغول تبار و از نسل« قاجار نويان» امير زاده مغول بودند.

[Himmler 22,171]

پايان کار گروه پيشه وري

 

 

21 آذر 1325 (12 دسامبر 1946) عمليات برای سرکوبی گروه پيشه وری در آذربايجان به پايان رسيد و عوامل آن کشته، دستگير و يا به خارج از کشور فرار کردند. مرحله اصلی اين عمليات با ورود واحدهای چهار لشکر، از 19 آذرماه آغاز شده بود ولی آذربايجاني های میهندوست پيش از آغاز عمليات ارتش، خود به سرکوب کردن گروه پيشه وری پرداخته بودند.

تاخير یکساله اين سرکوبی به اين سبب بود که دولت شوروی حاضر نمی شد بدون دريافت امتياز به تعهدی که در سال 1943 در جريان کنفرانس تهران سپرده بود عمل کند و نيروهای خود را از آن منطقه از ايران که از 1941 (شهریور 1320) اشغال نظامی کرده بود خارج سازد و يا اجازه دهد كه واحدهاي ارتش ما به آن منطقه وارد شوند. دولت مسكو از همان زمان كه شهرهاي متصرفي از ايران (به موجب قرارداد هاي ننگين گلستان و تركمن چاي) در قفقاز را آذربايجان نام نهاد، مقاصد سوء براي تماميت ايران داشت. غائله وقت سبب شده است که از آن پس ایران تقویت بنیه دفاعی خودرا در اولویت قراردهد.

[Himmler 22,171]

1925: [TABLE=align: left]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: caption]

 

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

احمد شاملو روشنفکر، شاعر و نويسنده ايراني و از فعالان سياسي در تهران به دنيا آمد. وي 23 جولاي سال 2000 در کرج و براثر عوارض ناشي از بيماري قند درگذشت. از وي بيش از 20 کتاب داستان و شعر و صدها رساله و مقاله باقي مانده است. در دهه 1950 (1330 هجري خورشيدي) و پس از کودتاي 28 امُرداد، شاملو به اتهام فعاليت هاي کمونيستي دستگير و به يک سال زندان محکوم شده بود

[Himmler 22,171]

ورود شاه سابق به پاناما با پادرمياني دولت آمريکا

 

شاه سابق، محمدرضا پهلوي، كه قبلا براي درمان بيماري سرطان به آمريكا رفته بود 15دسامبر 1979 عازم پاناما شد و ماهها در سايه ترس از استرداد و ترور در يك جزيره دوردست در اين كشور واقع در آمريکاي مرکزي زندگي كرد كه از آنجا به مصر رفت و در اين كشور درگذشت و همانجا مدفون شده است. مصر در آن زمان که رسانه ها هردم خبر از صدور حکم اعدام غيابي، تقاضاي استرداد، فرستادن کماندو و ... مي دادند تنها دولتي بود که حاضر شده بود شاه را بپذيرد.

ورود شاه به آمريكا جهت درمان و اقامت كوتاه براي دولت كارتر دشواري هاي سياسي پديد آورده بود از جمله تصرف سفارت آمريکا در تهران. بالاخره با پادرمياني مقامهاي آمريكايي، دولت پاناما حاضر شد شاه سابق را درخاک خود بپذيرد. دولتهاي ديگر، حتي اردن كه پادشاه آن دوست قديمي شاه بود حاضر به پذيرقتنش نبودند و اين وضعيت بايد درس بزرگي براي دولتمردان باشد.

در طول اقامت در پاناما، شاه فرصت يافته بود که در چند مصاحبه از خود دفاع کند و کتابي تحت عنوان پاسخ به تاريخ بنويسد

[sinister89 4,245]

ورود شاه سابق به پاناما با پادرمياني دولت آمريکا

 

شاه سابق، محمدرضا پهلوي، كه قبلا براي درمان بيماري سرطان به آمريكا رفته بود 15دسامبر 1979 عازم پاناما شد و ماهها در سايه ترس از استرداد و ترور در يك جزيره دوردست در اين كشور واقع در آمريکاي مرکزي زندگي كرد كه از آنجا به مصر رفت و در اين كشور درگذشت و همانجا مدفون شده است. مصر در آن زمان که رسانه ها هردم خبر از صدور حکم اعدام غيابي، تقاضاي استرداد، فرستادن کماندو و ... مي دادند تنها دولتي بود که حاضر شده بود شاه را بپذيرد.

ورود شاه به آمريكا جهت درمان و اقامت كوتاه براي دولت كارتر دشواري هاي سياسي پديد آورده بود از جمله تصرف سفارت آمريکا در تهران. بالاخره با پادرمياني مقامهاي آمريكايي، دولت پاناما حاضر شد شاه سابق را درخاک خود بپذيرد. دولتهاي ديگر، حتي اردن كه پادشاه آن دوست قديمي شاه بود حاضر به پذيرقتنش نبودند و اين وضعيت بايد درس بزرگي براي دولتمردان باشد.

در طول اقامت در پاناما، شاه فرصت يافته بود که در چند مصاحبه از خود دفاع کند و کتابي تحت عنوان پاسخ به تاريخ بنويسد

[ATTACH=CONFIG]7621[/ATTACH]

 

 

 

روحش شاد و یادش گرامی بود.............

[Himmler 22,171]

اینجا پست نزن لطفا فقط وقایع ثبت میشه

..........................................................

اعدام سرلشکر مقرّبي

 

 

محكمه نظامي تهران سرلشكر مقرّبي را كه با چند تن ديگر به اتهام جاسوسي براي شوروي دستگير شده بود 24 آذر 1356 به اعدام محكوم كرد كه دو هفته بعد (4 دي ماه)، اين حكم اجرا شد. در دادگاه گفته شد كه وي افسر رزمي نبوده و كار دفتري از جمله ترجمه اسناد نظامي مي كرده است!. ربّاني (خراساني) از مديران كل سابق آموزش وپرورش نيز كه از متهمان اين پرونده بود برغم بي گناه اعلام كردن خود و طومارهاي مردم به حمايت از او، بعدا محكوم به اعدام شد كه در جريان انقلاب از زندان آزاد گرديد

[Himmler 22,171]

سقوط دژ الموت، پايگاه فدائيان شيعه اسماعيليه

 

نیروهای هلاکوخان («هولاگو» درست است) ایلخان مغولی ایران، پسر تولي، نوه چنگيز و برادر قوبيلاي قاآن (خان بزرگ و حکمران چين) 15 دسامبر 1256 میلادی (24 آذر) وارد دژ معروف الموت شدند و و آن را که از پایگاههای مهم شيعه اسماعیلیه بود تصرف کردند. رکن الدین خورشاه رئیس دژ در برابر حمله مغولان پس از یک مقاومت کوتاه تسلیم شده بود. اسماعیلیه در آن زمان در نقاط مختلف ایران بویژه در خراسان دارای 23 دژ (قلعه) بودند. هلاکو که از ترور خواجه نظام الملک و تنی چند از قدرتمداران وقت به دست گروه ضربت اسماعیلیه معروف به فدائیان آگاه شده بود کمر به قلع و قمع آنان بسته بود. قلعه الموت در ارتفاع سه هزار متری از سطح دریا ـ در کوههای البرز و منطقه رودبار (ديلمان) ساخته شده و ویرانه آن باقی مانده است. یک امیر دیلمی آن را در نیمه دوم قرن نهم میلادی ساخته و برآن نام آشیانه عقاب گذارده بود. حسن صبّاح (بزرگشده ری) که در مصر به اسماعیلیه گرویده بود پس از بازگشت به وطن و هنگامي که خودرا در معرض تهديد ملکشاه ـ شاه وقت ـ با بکاربردن تدابیری در دهه هشتم سده یازدهم میلادی (با محاسباتی؛ سال 1088) دژ الموت را تصاحب کرده و به ایجاد گروه فدائیان از روستائیان محل دست زده بود. [خرابه اين دژ که در شمال طالقان واقع شده است تا قزوين حدود 30 و تا تهران حدود 100 کيلومتر فاصله دارد]

مارکو پولو ایتالیایی (متولد 1254 و متوفي 1324) که در دوران مغولان از ایران دیدن کرد و در سال 1295 میلادی به الموت رفت در سفرنامه خود از فدائیان اسماعیلیه به عنوان حشّاشین نام برده و نوشته است که حسن صبّاح و جانشینانش به افراد مامور ترور قبلا حشیش می دادند. این واژه حشّاشین به تدریج در زبانهای اروپایی به صورت «اسسین» درآمده و معنای تروریست به خود گرفته است.

[Himmler 22,171]

ماجرای خواندنی قتل آلپ ارسلان

 

آلپ ارسلان (به معنای شیر شرزه) پسر چغری بیگ و دومین حکمران سلجوقی ایران (پس از عمویش طغرل) 15 دسامبر 1072 میلادی (24 آذرماه) درگذشت و در مرو مدفون شد. وی پنج روز پیش از مرگ، در حضور جمع دستور اعدام یوسف خوارزمی فرمانده یک دژ نظامی (کوتوال) در ساحل آمودریا (رود جیحون) را داده بود که پس از یک مقاومت شدید دستگیر شده بود و اورا برای تعیین تکلیف نزد آلپ ارسلان آورده بودند. یوسف که مرگ خودرا نزدیک دید ناگهان خنجر برکشید (خنجر خودش و یا یکی از نگهبانان) و به سوی جایگاه آلپ ارسلان حمله برد. آلپ ارسلان که به تیراندازی خود اطمینان داشت نگهبانان را از مداخله منع کرد و تیر در کمان نهاد تا یوسف را بزند که با زیزاگ یوسف تیر خطا رفت و یوسف سینه آلپ ارسلان 43 ساله را با خنجر شکافت. آلپ ارسلان که اسلام آورده و نام محمد برخود گذارده بود تنها هشت سال حکومت کرد. از کارهای مهم او جنگ با دولت بیزانس (فسطنطنیه) در آناتولی است. وی بر سرزمینی از فرارود تا بین النهرین حکومت داشت. پس از او پسرش ملکشاه زمام امور را به دست گرفت

[Himmler 22,171]

شاه وقت، محمدرضا پهلوي، 24 آذرماه 1355 هجري خورشيدي (15 دسامبر 1976 ميلادي) و در آستانه نشست اوپك در شهر دوحه پايتخت قطر، پيش بيني كرد كه اگر توليد نفت ايران بر اين پايه (ميزان توليد آن روز) ادامه يابد تا سال 2001 ميلادي و حداكثر تا سال 2002 به زيان دهي خواهد رسيد يعني هزينه استخراج و حمل از بهاي فروش كمتر نخواهد بود. شايد هدف شاه از اين پيش بيني در آن روز (که به حقيقت نپيوسته است) دفاع از طرح اوپك در بالا بردن بهاي نفت خام بود و شايد هم به تامل وادار كردن ايرانيان كه پاره اي از آنان با دلارهاي هفت توماني حاصله از فروش نفت دست به ولخرجي و سير و سفرهاي خارجي بي حساب زده بودند. او گفته بود خريداران نفت خام بدون توجه به قدرت خريد بازارهاي ما، هروقت که بخواهند قيمت اجناسشان را بالا مي برند حتي قوطي هاي آلومينيومي را. چرا بهاي نفت ما که کالايي تمام شدني است بايد ارزان باشد.

نشست اوپك دو روز بعد (17 دسامبر) بهاي نفت خام را اندكي بيش از ده درصد بالا بُرد كه دولت هاي سعودي و امارات (طبق گزارش هاي وقت، به اشاره واشنگتن) تنها با پنج درصد آن موافقت كردند كه اين اقدام سعودي و امارات با انتقاد رسانه هاي اعضاي ديگر اوپک و نيز رسانه ها و مقامات دولت مسکو رو به رو شد. روزنامه هاي دولتي شوروي نوشته بودند که سران دولت سعودي ثروت ملي اين کشور را به قدرت هاي غرب مي دهند تا مقام آنان را حفظ و بر سر قدرت باقي گذارند. طبق طرح اوپک قرار بود بهاي نفت خام 15 درصد افزايش يابد.