ایمونوگلوبولین

[masi eng 47,044]

پروتئینهایی كه می توانند به طور اختاصی به آنتی ژن متصل شوند آنتی بادی، آنتی كر یا پادتن می خوانند. این دسته پروتئینها كه دارای فعالیت آنتی بادی هستند به نام ایمونوگلوبین نیز نامیده می شوند. از آنجایی كه اكثر ایمونوگلوبولین های سرم در هنگام الكتروفورز در منطقه گاما قرار می گیرند بنابراین در قدیم به ایمونوگلوبین ها، گاماگلوبولین می گفتند كه این نام هنوز هم گاهی استفاده می شود. ایمونوگلوبولین ها در حقیقت گلیكوپروتئین هایی هستند كه از ۸۲تا ۹۶درصد پلی پتپید و بر حسب نوع ایمونوگلوبولین بین ۴تا ۱۸درصد قند تشكیل یافته اند. ایمونوگلوبولین ها در سرم خون و مایعات بافتی تمام پستانداران یافت می شوند و حدود بیست درصد پروتئین های پلاسما را در انسان شامل می شوند. ایمونوگلوبولین ها متنوع هستند ولی واحد ساختمانی در تمام آنها یكسان و شبیه حروف Tو Yاز دو زنجیره یكسان پلی پتپیدی بلند یا سنگین و دو زنجیره یكسان پلی پپتیدی كوتاه یا سبك درست شده اند. ایمونوگلوبولین ها بر اساس ساختمان اولیه ردیف اسیدهای آمینه زنجیره سنگین و نیز اختلافات سرولوژی به پنج دسته یا كلاس یا ایزوتاپت تقسیم می شوند. بر همین اساس ایمونوگلوبولین ها را IgE , IgD , IgM , IgA , IgGنامگذاری كرده اند. زنجیره های سبك تمام ایمونوگلوبولین ها نیز بر همین اساس به دونوع كاپاو لامبدا تقسیم شده است

منبع : ایمونولوژی رویت