YAGHOT SEFID 29,302 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 خرداد، ۱۳۸۹ آسیب های شایع در ورزش فوتبال چیست و چگونه با آنها برخورد کنیم حدود نیمی از آسیب ها در فوتبال آسیب اندام تحتانی است . ( زانو به تنهایی ۳۶% موارد را تشکیل می دهد ) . اندام فوقانی ۳۰% آسیب ها و ستون فقرات و احشاء باقی موارد را تشکیل می دهند . اگر بخواهیم اختصاصی تر و بر حسب نوع آسیب این طبقه بندی را انجام دهیم به شرح زیر خواهد بود . ▪ کشیدگی ۴۰% ▪ کوفتگی ها ۲۵% ▪ در رفتگی ها ۱۵% ▪ شکستگی ها ۱۰% ▪ ضربه های خفیف ۵% ▪ و سایر موارد ۵% فردی که در ارتباط با مراقبت از ورزشکاران است ، لازم است ماهیت و شدت این آسیب ها را بشناسد و با تشخیص ،درمان و توان بخشی آنها آشنا باشد . همچنین تدابیر برای ئیشگیری کننده یا کاهش دهنده اثرات ناتوان کننده صدمات در ورزش های تماسی اهمیت به سزا دارد . در این نوشتار با آسیب های شایع در فوتبال و سایر ورزش های تماسی که سرعت و شدت بالا دارند آشنا می شویم . ● صدمات مغزی صدمات مغزی در ورزش های تماسی از علل ناتوانی و مرگ به شمار می رود . صدمات مغزی به عنوان علت منتهی به مرگ در زمین بازی شناخته شده است . آمار نشانگر ثابت ماندن میزان مرگ در محدوده ۱۰-۵ مرگ در سال است که معادل نسبت خطری برابر ۶۵% به ازای هر ۱۰۰۰۰۰ بازیکن است . ▪ آسیب های ناحیه ای مغز : شامل خونریزی های مغزی ، کوفتگی مغز و خونریزی های زیر سخت شامه و بین سخت شامه و استخوان جمجمه می باشد . هماتوم داخل مغز و کوفتگی مغز معمولا باعث سردردهای دائم و دوره هایی از گیجی و فراموشی می شوند . این صدمات نیاز به CT اسکن و ارزیابی دقیق عصبی دارند . یکی از وخیم ترین صدمات مغزی ، خونریزی و تشکیل هماتوم در فضای بین سخت شامه و استخوان جمجمه است . این خونریزی به دنبال آسیب شریان های ممنژ و در ضربات وارده به گیجگاه رخ می دهد . در ابتدای آسیب ممکن است حال عمومی مصدوم خوب باشد و احیاناً به جز سردرد مختصر علامت دیگری نداشته باشد . اما سریعا وضعیت دماغی مختل می شود ، مردمک ها تغییر می کنند و کوما و مرگ حادث می شود . بنابراین در مواجهه با این صدمات نهایت دقت باید اعمال گردد . صدمات جدی مغزی با بیهوشی آنی و طولانی ( بیش از ۵-۳ دقیقه ) همراهند . پس از به هوش آمدن ممکن است مصدوم دوباره بیهوش گردد . این حالت اغلب در هماتوم های زیر سخت شامه و بین سخت شامه و استخوان جمجمه دیده می شود . در این موارد باید احتمال آسیب ستون مهره ها و بی ثباتی آن را نیز در نظر داشت . در صورت بروز صدمات جدی مراقبت های پزشکی اور‍‍ژانس و ارزیابی های تشخیصی کامل باید صورت گیرد . ورزشکارانی که صدمات متوسط تا شیدد مغزی دیده اند اجازه ادامه بازی های رقابتی را ندارند . ● صدمات گردن آسیب های گردن طیف وسیعی از صدمات کششی ریشه های اعصاب تا در رفتگی و ( شکستگی را در بر می گیرد . طی یک دوره ۱۱ ساله ، ۱۱۶ مورد آسیب دائم نخاع گردنی در فوتبالیست ها گزارش شده است که عمده آنها در مدارس عالی فوتبال رخ داده است . هنوز هم در هر سال ۱۵-۳ مورد آسیب دائم نخاع در فوتبال رخ می دهد . اغلب این آسیب ها حاصل نیروی محوری طولی وارد شده بر گردنی است که اندکی خم شده است و به دنبال تماس توپ با سر حادث می شود . در هر ورزشکار بیهوش باید احتمال آسیب گردن را در نظر داشت . توجه به بی حرکتی گردن وحضور حداقل ۳ نفر برای جابه جایی مصدوم لازم است . آمادگی برای انجام تمام مراحل عملیات احیاء باید وجود داشته باشد . درد در ناحیه گردن با یا بدون یافته های عصبی نیازمند انتقال به مرکز پزشکی جهت ارزیابی های دقیق تشخیصی است . در تمامی لحظات هدف نهایی حفظ نخاع از آسیب بیشتر باید باشد . کشیدگی و رگ به رگ شدن گردن در ورزش های تماسی شایع است . تشخیص این حالت بر مبنای رد سایر علل ، معاینه عصبی طبیعی و بررسی رادیولوژیک طبیعی است . درمان شامل استفاده از گردن بند و داروهای ضدالتهاب است . هر ورزشکاری که دامنه کامل حرکات گردن را نداشته باشد از ورزش های تماسی منع می گردد . آسیب شایع دیگر حاصل اصابت به زمین از ناحیه حدفاصل شانه و گردن به گونه ای است که شانه از یک سو و گردن از سوی دیگر تحت فشار قرار گیرند . درد شدید سوزشی ممکن است همراه با مورمور شدن و بی حسی بازو باشد . این احساس کوتاه مدت است و گردن به راحتی حرکت می کند . اگر ورزشکار قادر به کشش کامل و متقارن دست ها و حرکات کامل گردن بدون درد شد می تواند به بازی باز گردد . تکرار صدمات مشابه ، علایم عصبی ماندگار و علایم دو طرفه نیاز به بررسی تشخیصی بیشتر قبل از برگرداندن ورزشکار به بازی دارد . رعایت چند نکته در پیشگیری از صدمات نخاع گردنی در ورزش های تماسی حائز اهمیت است . همه مربیان ، پرسنل و کادر پزشکی باید استفاده از سر را در حرکت ورزشی منع نمایند . وسایل ایمنی باید کاملا متناسب و اندازه باشد و در نوجوانان متناسب با رشد آنها از وسایل جدید و به اندازه باید استفاده شود . بر تمرینات وضعیتی برای تقویت عضلات گردن باید تاکید گردد . صدمات وارده به گردن نیاز به بررسی فوری دارند و تدابیر لازم برای جلوگیری از حرکت گردن و آسیب بیشتر در حین انتقال ورزشکار به مراکز پزشکی باید صورت گیرد . ● صدمات پشت صدمات پشت در ورزش های تماسی عمدتا در ناحیه کمر ایجاد می شوند . این آسیب ها بیشتر شامل رگ به رگ شدن و کشیدگی عضلات است ولی آسیب های استخوانی و دیسک نیز دیده می شود . رگ به رگ شدن و کشیدگی پشت به دنبال پیچش و خم شدن در کمر ایجاد می شود . درد در ناحیه کمر متمرکز است و علائم انتشار درد به دیگر نواحی وجود ندارد . برای رد کردن احتمال آسیب استخوانی عکسبرداری لازم است . التهاب حاد را را با استفاده از یخ و استراحت تسکین می دهند . توان بخشی انجام می گیرد و بازگشت به حالت طبیعی ۱۰ روز تا ۳ هفته به طول می انجامد . کمردرد که همراه با درد سیاتیک یا دردهای انتشاری دیگر باشد ،در ابتدا به شیوه ای مشابه درمان می شود . درصورت باقی ماندن علایم بدون ضعف ، اقدامات تشخیصی نظیر MRI یا CT اسکن برای بررسی ضایعه دیسک باید صورت گیرد . درصورت نارسایی درمان اولیه و وجود دیسک ممکن است درمان دیگر نظیر تزریق موضعی یا جراحی لازم شود . کمردردی که با خم شدن به پشت بدتر می شود می تواند نشانه ای از شکستگی کمان مهره باشد . تشخیص با رادیوگرافی و اسکن داده می شود . درمان شامل محدودیت فعالیت ، تمرینات انعطاف پذیری و کششی و استفاده از کرست کمری – پشتی می باشد . شکستگی بدون علامت منعی برای فعالیت ورزشی نیست . شکستگی پیشرونده یا علامت دار ممکن است علائم فشار به ریشه عصبی را ایجاد کند و نیاز به مداخله جراحی پیدا کند . ● اندام فوقانی ▪ کمربند شانه ای شایع ترین صدمات کمربند شانه ای در ورزش های تماسی ، شکستگی استخوان ترقوه و دررفتگی شانه می باشد . شایع ترین استخوانی که در کمربند شانه ای در این ورزش ها دچار شکستگی می شود ترقوه است که در ورزشکاران نوجوان در اثر ضربه مستقیم به ترقوه ایجاد می شود . معمولا ثلث میانی ترقوه می شکند و تورم و تغییر شکل واضح پیدا می شود . شکستگی با عکسبرداری تایید می شود . درمان ، بانداژ به شکل هشت لاتین ( ۸ ) برای عقب نگه داشتن شانه ها و استفاده از باند آویزان کننده دست برای راحتی بیشتر است . بازگشت به ورزش پس از ۸ هفته در صورت فقدان علائم بالینی و جوش خوردن شکستگی بر اساس شواهد رادیولوژیک صورت می گیرد . توان بخشی و حرکات کششی شانه پیش از بازگشت ورزش باید انجام گیرد . در اثر افتادن روی شانه یا اصابت دو بازیکن ، اگر در وضعیتی که بازو در کنار بدن است نیرویی به نوک شانه وارد شود جداشدگی یا کشیدگی مفصل شانه رخ می دهد . آسیب از کشیدگی لیگامانی تا پارگی کامل آن متغیر است . حساسیت موضعی روی شانه وجود دارد . ضایعه در عکس رادیولوژیک تشخیص داده می شود . درمان شامل استراحت ، استفاده از یخ و آتل در موارد کشیدگی لیگامان است . در پارگی ها بر حسب مورد جراحی یا آتل گذاری صورت می گیرد . بازگشت به ورزش نیازمند دامنه کامل حرکات و کشش است . محافظت شانه با بانداژ مفید خواهد بود . عارضه تاءخیری این آسیب می تواند ورم مفصل باشد . فوتبال یکی از علل شایع دررفتگی شانه است . فرد مصدوم درد حاد و محدودیت حرکت دارد و کناره شانه صاف به نظر می رسد . برای تشخیص ؛ معاینه دقیق و عکسبرداری لازم است . درمان این آسیب جا انداختن آن توسط پزشک با تجربه است . شایع ترین عارضه آن ، دررفتگی مجدد است و تا ۸۵% بیماران زیر ۳۰ سال گزارش شده است . ● آرنج دررفتگی آرنج به دنبال نیروی بازکننده و فشارنده شایع است . این آسیب در اولین فرصت به ملایمت و با دقت به وضعیت عروقی عصبی اندام جا انداخته می شود. پس از جااندازی عکس رادیولوژیک جهت حصول اطمینان لازم است . بازگشت به ورزش با استفاده از آتل محافظ ظرف ۳ تا ۶ هفته برحسب دامنه حرکات و کشش صورت می گیرد . ● دست و مچ صدمات مچ و دست شامل کشیدگی لیگامان ها ، دررفتگی ، شکستگی استخوان های مچ و انتهای ساعد است . با بررسی دقیق حساسیت دامنه حرکت و وضعیت عروق و اعصاب تشخیص داده می شود .عکسبرداری ضروری است . درمان برحسب نیازفردی است و بازگشت به تمرینات از الگوی دقیقی تبعیت نمی کند . شکستگی انتهای استخوان های ساعد ممکن است به ۳ ماه التیام پیش از بازگشت به فعالیت نیاز داشته باشد . شکستگی های کف دست اگر چرخش نامناسب یا کوتاهی استخوان ها ایجاد نشده باشد ، بدون جراحی درمان می شوند . وقتی با معاینه و بررسی رادیولوژیک التیام مورد نظر به ورزش را می دهند . شکستگی انگشتان در اثر نیروهای پیچشی ، له کننده و خم کننده ایجاد می شوند . جااندازی و آتل بندی برای بسیاری از این صدمات مفید است و اجازه برگشت زودتر ورزشکار را به بازی می دهد . برای صدمات ثابت و صدمات با التیام بستن انگشتان به هم اجازه حرکات کنترل شده را می دهد . شستن دست به لحاظ موقعیت خود در معرض خطر می باشد . آسیب لیگامانی مفاصل آن شایع است . پارگی نسبی لیگامان به ۶-۳ هفته بی حرکتی در آتل و بانداژ پس از آن نیاز دارد . پارگی های کامل نیاز به ترمیم جراحی دارد . دررفتگی انگشتان دست متعاقب صدمات بازکننده یا خم کننده رخ می دهد . جا اندازی به دقت صورت می گیرد و یک دوره بی حرکتی اعمال می شود . ● اندام تحتانی لگن لبه های استخوانی لگن در ورزش های تماسی بسیار مستعد آسیب هستند . آسیب می تواند به صورت کوفتگی یا کنده شدن اتصالات عضلات شکمی به استخوان باشد . برای افتراق این دو حالت شرح حال و معاینه دقیق لازم است . کوفتگی به دنبال ضربه مستقیم حادث شده و به درمان علامتی ( یخ و پد ) نیازمند است . کنده شدن اتصال عضلات ، نتیجه انقباض عضلات شکم با تنه رانده شده به سمت مخالف است . مصدوم به خاطر درد نمی تواند تنه را کاملا راست نگه دارد . کنده شدن کامل عضلات نیاز به جراحی دارد اما اغلب موارد کامل نیست و به درمان های موضعی با یخ کمپرس پاسخ می دهد . بانداژ تنه که حرکات را در ناحیه مصدوم محدود می کند ، تمرینات کششی ملایم به اضافه پد محافظت کننده بازگشت به ورزش را تسهیل می کند . در ورزشکاران نوجوان ممکن است ناحیه اپی فیز استخوان ران بلغزد . چنین حالتی یک وضعیت وخیم است که لازم است در هر ورزشکار نوجوانی که لنگش و درد در لگن یا حتی زانو دارد در نظر گرفته شود . ● ران علیرغم استفاده از پد محافظتی کوفتگی عضله چهارسر رانی یک آسیب مهم در ورزش های تماسی است . ورزشکار اغلب به بازی ادامه می دهد و آسیب اولیه را بی اهمیت می انگارد . با ادامه خونریزی به داخل ران عضلات سفت ، متورم و با حرکت دردناک می شوند . سندرم کمپارتمنت می تواند به وجود آید و باید حتما با معاینه دقیق رد شود . در صورتی که تنها کوفتگی عضله چهارسررانی وجود داشته باشد . اقدامات لازم برای کاهش خونریزی استفاده از باندکشی بی حرکت کردن و یخ خواهد بود . در اولین فرصت توان بخشی صورت می گیرد . برای پرهیز از صدمه بیشتر به عضله در حال بهبود دامنه کامل حرکات متقارن لگن و زانو پیش از بازگشت به ورزش لازم است . همچون تمام ورزش هایی که با دویدن همراهند کشش عضلات خلف ران ، در فوتبال نیز شایع است . تغییر ناگهانی نیرو می تواند باعث کشش یا حتی پارگی اتصال عضلانی – تاندونی گردد . شدت کشش از پارگی خفیف تعدادی فیبر عضلانی تا پارگی کامل عضله متغیر است . برای درمان در ابتدا از یخ و بانداژ فشاری استفاده می شود . با تخفیف درد ، توان بخشی شروع می شود . بازگشت تدریجی به فعالیت با طبیعی شدن ، انعطاف پذیری ، کشش و تحمل عضلات صورت می گیرد . پرهیز از آسیب بیشتر مهم است و با ادامه تمرینات کششی ، تکنیک صحیح و بانداژ مناسب برای جلوگیری از بازشدن بیش از حد زانو میسر می گردد. ● زانو آسیب زانو در فوتبال و ورزش های تماسی بسیار شایع است . تقریبا تمام ساختمان های زانو می توانند صدمه ببینند که در هر مورد تست های تشخیصی و اقدامات لازم تشخیصی و درمانی توسط پزشک معالج صورت می گیرد . آسیب لیگامان داخلی زانو بسیار شایع است . در این حالت حساسیت موضعی در تمام طول لیگامانی و در انتهای رانی و ساقی آن وجود دارد . در صدمات زانو در ورزشکاران نوجوان بررسی رادیولوژیک برای اطمینان از عدم آسیب صفحه رشد ضروری است . در تکمیل اقدامات درمانی و برای بازگرداندن مصدوم به ورزش توان بخشی نیز صورت می گیرد . دررفتگی زانو یک آسیب نادر است . مصدوم باید در عین محافظت از اندام آسیب دیده سریعاً از زمین خارج شود . ساق پا نباید در وضعیت آویزان قرار گیرد . جاندازی باید در اولین فرصت صورت گیرد . ● قوزک پا صدمات قوزک پا در فوتبال شایع است . علت عمده آن پیچش پا و خم شدن پاست که بر ساختارهای لیگامانی پا صدمه می زند . شرح حال برای تعیین مکانیسم آسیب و کمک به تشخیص مهم است . درد در محل قوزک داخلی یا قوزک خارجی بر حسب جهت گردش پا در هنگام آسیب وجود دارد . تورم و حساسیت موضعی نیز دیده می شود . در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول درمان با توجه به حروف کلمه « Rice » انجام می گیرد : Rest استراحت – تحمل وزن در حد توان Ice استفاده از یخ ۲۰ دقیقه یا کمتر – چهار بار در روز Compression بانداژ یا آتل هوا Elevation بالا نگه داشتن عضو مصدوم جهت کنترل ورم سپس توان بخشی و آماده سازی برای بازگشت به ورزش صورت می گیرد . سایت پزشکان ایران ( برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ) 1 نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .