Fakur 9,754 اشتراک گذاری ارسال شده در 18 خرداد، ۱۳۸۹ هر گاه از افراد انديشمند، مخترع و حتي يک کارگر موفق سئوال شود که چگونه به اين مدارج رسيديد، پاسخ همواره يک چيز و آن باور خويشتن است. عوامل متعددي در ايجاد اين حالت در نهاد آدمي موءثرند. انساني که خودباور نشده است، همه چيز و همه کس را مقصر مي داند و خويش را مبّرا و مظلوم. مساحت فکر يک فرد، گاهي به حدي در افق، عمق، عرض و طول رشد يافته که گاه سخنان او را کامل درک نمي کنند. معمولاً تکه کلام هاي افراد باورمند و روش مند اينهاست: مرا درک نمي کني؛ مقصود من اين نيست؛ بسيار سطحي است؛ مقوله چند لايه اي است و... . چگونه به اين ساحت ها قدم بگذاريم و ما نيز از اين مساحت هاي کوچک، به ساحت هاي عميق و دقيق برسيم. آیا اعتراض صرف به رفتار دیگران در جهت تلاش برای افزایش مساحت فکر هست؟ نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .