اپوزیسیونیسم محیط زیستی!

[*atefeh* 13,012]

زیست بوم/اصغر محمدی فاضل*:با فراگیری شبکه‌های مجازی، محیط زیست هم به‌عنوان یک دغدغه عمومی در این فضا حضور دارد و پیام‌ها و تصاویری در آن منتشر می‌شود که اغلب یادآور مستندهای راز بقاست.

 

 

تصاویر تحسین برانگیز چرای گورخران در علفزارهای تانزانیا، بالگرد شمارش جمعیت کاریبو در کنیا، نجات چند جوجه اردک از میان دریچه گنداب خیابانی در اروپا، کمک آتش نشان استرالیایی به کوالای تشنه و... اما پیرامون طبیعت ایران انبوهی از تصاویر و اخبار تلخ با ولع دست به دست می شود.

 

 

جسد پلنگ مثله شده، خرس کشی وحشیانه، ضجه سگ هایی که با تزریق دارویی نامعلوم کشتار می شوند، جسم خون آلود آهوی خیره به دوربین زیر پای شکارچی، لاشه تکه پاره کل و بز و درخت های چندصدساله زغال شده، جزئی لاینفک از صفحه نمایشگر رایانه و تلفن همراه ما شده اند. استقبال از اخبار تلخ، شگفت انگیز است.

 

 

همگی در مسابقه ای بی پایان به بازنشر تخریب کشورمان مشغولیم. در این که نسبت به تخریب محیط زیست کشور گشاده دستیم و خلاقانه نمونه های نادر و خشن جانورآزاری را خلق می کنیم تردیدی نیست، اما این اشتهای عمومی غیرعادی نیست؟ آیا انتشار این مطالب مصداق تشویش اذهان و سیاه نمایی نیست؟ این ذائقه خودمان است یا کاسبی دیگران؟ چرا فعالان محیط زیست به نهی از منکر بیشتر از امر به معروف تمایل دارند؟ چرا خبرگزاری ها کمتر اخبار خوشایند محیط زیست را منتشر می کنند؟

 

 

باورپذیر نیست که هیچ اتفاق مبارکی در محیط زیست ایران رخ ندهد. در گوشه گوشه کشور کسانی هستند که بی مزد و منت دست به اقداماتی می زنند که بسیار ارزشمند است، اما کمتر دیده می شوند.

 

 

به تجربه سال ها فعالیت عملی و اجرایی در داخل و خارج کشور، اصرار بر «سفیدنمایی» را آفتی همپای «سیاه نمایی» می دانم، ولی هنگامی که در معرفی معیارهای حفاظت و شیوه های ارزشیابی آن، فرهنگسازی درستی صورت نگیرد، یکی از آفاتی که دامنگیر فعالان اجتماعی می شود، دریافت تصوری منفی از نهادهای عمومی و دولتی است و بنابراین پس از مدتی به فعالیت در کسوت اپوزیسیون تمایل پیدا می کنند. اگر گمان می کنیم با انتشار مکرر تصاویر و اخبار تلخ در حال کمک به محیط زیست هستیم، خطا رفته ایم.

 

 

رگبار اخبار سیاه و دردناک در درازمدت نه تنها واکنش همدلانه به دنبال نخواهد داشت بلکه مخاطب عام را واکسینه می کند تا جایی که کمتر اتفاق و خبری، حساسیت عموم را موجب شود.

 

 

*عضو هیات علمی دانشگاه محیط زیست